AfbeeldingSluizen a/h Groote Veer bij ZWOLLE. ;
Wie vroeger haast had kon na aankomst bij het Katerveer de paardentram naar Zwolle nemen. Daartoe moest men vanaf het veerhuis dan wel over de sluizen via een tweetal ophaalbruggen naar de remise lopen. De haastige reiziger zal zich daarbij wel niet als Gijsbert Karel van Hogendorp in 1819 de tijd hebben gegund de eeuwenlange voorgeschiedenis van de totstandkoming van de Willemsvaart te overpeinzen of te zoeken naar de eerste steen van de grote sluis, gelegd door Baron Bentinck tot Buckhorst, "gouverneur des konings". Toch zou dat alleszins op zijn plaats zijn geweest, want het kanaal gold in het begin van de 19e eeuw als een wonderwerk. Het bijzondere van de vaart was daarbij niet zozeer het waterbouwkundige aspect, want zo heel moeilijk was de aanleg nu niet, als wel het langdurige en moeizame gevecht, dat Zwolle had moeten voeren om zover te komen. Sinds de bedijking van de IJssel, die plaats vond op grond van een privilege van bisschop Gul van Utrecht in 1308, lag Zwolle niet meer aan de IJssel. Eigenlijk al vanaf dat ogenblik verlangde Zwolle naar een scheepvaartverbinding met deze druk bevaren rivier. Vooral voor de turfschepen, die van de Dedemsvaart kwamen en de IJssel niet anders konden bereiken dan over het Zwartewater en de Zuiderzee, was het gemis van een verbinding Zwartewater - IJssel bijzonder hinderlijk. In 1813 bewoog daarom de schepper van de Dedemsvaart, W. J. Baron van Dedem de kooplieden van Doesburg, Zutphen, Deventer en Zwolle en de steenfabrikanten langs de IJssel tot het indienen van een gezamenlijk adres aan koning Willem I. Inderdaad was Nederlands eerste koning de juiste man om veel voor een dergelijke
onderneming te voelen. In september 1818 werd het werk aanbesteed en op 's konings
verjaardag (24 augustus 1819) voltooid : na 5 eeuwen had Zwolle eindelijk weer zijn verbinding met de IJssel!
De reiziger van 1910 zal echter wel meer dan voor deze langdurige geschiedenis belangstelling hebben gehad voor de schepen in de sluis e Zwolle, 7 maart [...] / Groningen, 7 maart 1910 vooral voor de knappe schippersvrouw op het voordek! Wanneer de tram nog niet aangekomen was kon de reiziger zich de tijd korten door de inwendige mens te versterken met een broodje in de boerderij achter de rechtse brug, want daar was van 1849 tot 1938 de bakkerij van de familie Ramaker gevestigd (gevolgd door mej. E. Lameijer). Misschien ontmoette hij daar wel een Zwollenaar, die zich enkele kwartjes wilde uitsparen door pas bij de sluizen op de boot naar Amsterdam te stappen. Ook vele firma's waren hier trouwens te vinden om nog vracht af te geven aan de nachtboot. Deze moest namelijk reeds vóór zes uur 's avonds de stad verlaten hebben, omdat daarna de bruggen niet meer geopend werden.
1910, 1910
{D3953B2B-AC45-4338-9DAE-EC0CF9E8D346}