AfbeeldingWONING - Dhr. H. Borst ;
Interview met dhr. Hendrik Borst uit Hattem door de Werkgroep Overijssel Nederlands-Indië Nieuw Guinea (WONING).
Hendrik Borst; geboren 14-10-1925
Sld. 1e kl. K.L. Regiment Infanterie
Radiotelegrafist.
Voor Henk in dienst gaat werkt hij op een drukkerij in Hattem, later gaat hij werken bij Tijl in Zwolle.
Maar dan wordt hij opgeroepen voor de dienstplicht en komt op in Steenwijk. Daar wordt hij opgeleid voor Radiotelegrafist.
In 1946 moet hij naar Ned. Indië en gaat met de Tegelberg naar Batavia.
Over de reis is Henk kort, het was wel een leuke reis die kalm verliep. Weinig mensen zeeziek, maat het eten was slecht. Je kreeg ’s morgens zoute vis bij het brood.
Ze slapen in grote ruimen in hangmatten. Volgens Henk lag zijn plunjezak onder de hangmat, hij kan zich niets herinneren van kasten o.i.d. Er waren wel tafels met banken.
In Suez wordt kolen gebunkerd en water. Daarna op Sabang weer, hier zijn nog Japanse krijgsgevangenen. Ze gaan door straat Soenda, Henk ziet hier de Krakatow de vulkaan waar hij wel over gelezen heeft.
Ze komen op Tandjong Priok aan op 29 oktober 1946.
31 okt. Ingekwartierd in Tanahabang bij het Koningsplein.
13 november, ze verhuizen naar Tangerang, een kampong buiten Batavia.
3 december, naar kampong Melajoe, samen met maatje Van Bergen het radiocontact verzorgen.
De telefoonverbinding gaat met kilometers draden die vaak worden gesaboteerd, maar is noodzakelijk omdat de radioverbinding vaak moeilijk tot stand komt en vaak uitvalt. Henk kan zich herinneren dat ook veel met Morse wordt overgeseind.
12 februari 1947 naar Selapadjang. Dit is een kleine kampong. Transporten met bevoorrading worden vaak gesaboteerd met trekbommen, bomen die over de weg worden gelegd en gaten die in het wegdek worden gegraven.
De hindernissen hebben tot doel om het transport stil te leggen, de terroristen die in makkelijker doelwit.
Henk herinnert zich dat ze in diverse soorten onderkomens hebben gezeten. Soms in nishutten, opgezet door de Genie, maar ook wel in bestaande en verlaten woningen, scholen of andere gebouwen. Ze slapen op hun tampatjes, opvouwbare veldbedden die op kleine pootjes een eindje van de grond staan. Ze hebben nog wel eens last van termieten of kleine miertjes.
Henk moet ook patrouillelopen, dat gebeurt met kleine groepjes die de rust en de veiligheid in de kampongs moet terugbrengen. Vaak verloopt dit rustig en is de bevolking blij ze te zien. Maar het gebeurt ook vaak dat ze daarbij in een hinderlaag lopen. Twee maal wordt de sergeant van de patrouille neergeschoten. Ook wordt een atappen hut onverwacht doorzeefd met kogels. De jongens van de wacht die daar liggen te slapen overleven het geen van allen.
Nu volgt fragment 1 uit het dagboek van Henk Borst
Fragment 1 uit dagboek
Donderdag 19 febr. Vandaag met een nacht patrouille weggeweest. Eerst met een auto naar kali Mattie, daar in twee gedeelten overgezet met een bootje en toen maar lopen. Om 24 uur waren we aan de overzijde. Mijn geweer zat al onder modder, want ik had al tot mijn knieën in de modder gestaan, tijdens het omhoog trekken van de boot, die de volgende ochtend bij terug keer toch nog weg was.
Eerst ging het daarna door struikgewas, lang bomen, over een brugje en de sawa door. Steeds over smalle glibberige sawa dijkjes. Ze zijn zo smal dat ik er vaak niet op kon blijven en ben er dan ook wel honderd keer naast gevallen of er naast gelopen, soms op handen en voeten. Ik zweette als een otter, van de inspanning en het ging maar door. Op een plaats, dicht bij huisjes, moest een brug zijn, die was er niet, maar we vonden hem toch, we waren alleen 10 meter te ver. Het was ook stikdonker en het brugje erg smal, alleen maar een paar bamboestaken. Bij het huisje zagen we steeds een lichtje, wat voor enige spanning zorgde
2009, 2009
{95A1702C-F8E2-43FB-AAB2-FFF51C000EF1}