Je bent hier: Zoeken > Resultaten voor ‘Indonesië’
Open zoekscherm
Uitgebreid zoeken
7.233 resultaten
Aflevering 31, jaargang 1991 (mei), van 'De Twentse Kiekkast: Wetenswaardigheden op video', een actualiteitenprogramma voor basisscholen in Midden-Twente met als eerste onderwerp 3e wereldlanden in de Pabo Edith Stein te Hengelo, waar 3e jaarsstudenten uitleg geven bij de spullen die zij in de aula hebben tentoongesteld in het kader van een project over 3e wereldlanden, met o.m. zaken uit Indonesië, Ghana en Brazilië., 00-00-1991
00:49:00 Een aflevering van het RTV-Oost programma Het Oversticht (23-05-2001). De Tweede Wereldoorlog eindigde in Nederland in 1945. Voor veel jongeren zouden er echter nog een aantal oorlogsjaren volgen. Zij moesten als soldaat naar Indonesiê om tijdens de zgn. politionele acties het Nederlands gezag daar te herstellen. Onder de uitgezonden troepen bevond zich het vijfde bataljon van het vijfde regiment infanterie. Hierin zaten zoveel Overijsselse jongens, dat het de bijnaam 'Twentebataljon' kreeg en het 'Twentse Ros' in zijn wapen voerde. Over hun persoonlijke ervaringen vertellen ex-leden van het Twentebataljon. Zij kwamen in 1947 op in de Westenbergkazerne in Schalkhaar en arriveerden in januari 1948 op Java. Gesprekken met H.A. Bijler, hospik, J. Jansen Venneboeren, soldaat en B. Boeve, soldaat. Te zien zijn ook oude filmbeelden uit Indonesië. Het 5-5 R.I. monument, dat geplaatst zal worden in het Infanteriemuseum in Harskamp.
01:07:00 Einde., 00-00-1947 - 23-05-2001
01:07:00 Einde., 00-00-1947 - 23-05-2001
Een film rond de terugkeer per schip van 3000 oorlogsvrijwilligers uit Indonesië, met beelden van o.a. buurtbewoners ( Borne?) die erehagen maken voor de huizen van terugkerende militairen, de kade in Rotterdam, de aankomst en debarkatie van het ss Waterman, de mannen gaan van boord, de gewonden op brancards, de busreis huiswaarts, toeschouwers juichen bij thuiskomst, er zijn omhelzingen, er wordt gedronken en gelachen enz., 00-00-1948
Een uitzending van Andere tijden op 27 dec. 2009 (NPS), zestig jaar na de soevereiniteitsoverdracht aan Indonesië.
In deze uitzending een indruk van de Politionele acties gefilmd door Nederlandse soldaten. De beelden zijn zwart/wit en voorzien van ingesproken teksten (vooral briefgedeelten van soldaten aan hun familieleden in Nederland). De filmbeelden zijn gemaakt door de soldaten en officieren die deelnamen aan deze politionele acties.
, 00-00-1946 - 00-00-1949
In deze uitzending een indruk van de Politionele acties gefilmd door Nederlandse soldaten. De beelden zijn zwart/wit en voorzien van ingesproken teksten (vooral briefgedeelten van soldaten aan hun familieleden in Nederland). De filmbeelden zijn gemaakt door de soldaten en officieren die deelnamen aan deze politionele acties.
, 00-00-1946 - 00-00-1949
De Tweede Wereldoorlog van A tot Z: S-Z ;
Ons Koninkrijk in de Tweede Wereldoorlog Deel 5 - Strijd om Indië - Het Nederlands-Indonesische Conflict 1945-1949 DVD 1
BB06681 bevat de volgende fragmenten:
a.Merdeka en Bersiap
b.Onderhandelingen en militair ingrijpen
c.Het thuisfront
d.De eerste ?Politionele actie?
e.Internationale bemoeienis
, 00-00-2009
BB06681 bevat de volgende fragmenten:
a.Merdeka en Bersiap
b.Onderhandelingen en militair ingrijpen
c.Het thuisfront
d.De eerste ?Politionele actie?
e.Internationale bemoeienis
, 00-00-2009
Ons Koninkrijk in de Tweede Wereldoorlog Deel 5 - Strijd om Indië - Het Nederlands-Indonesische Conflict 1945-1949 DVD 2
BB06682 bevat de volgende fragmenten:
a.Onze jongens in Indonesië
b.De tweede ?Politionele actie?
c.Souvereiniteitsoverdracht
d.Bonus (de kwestie Indonesië in het bioscoopjournaal)
e.Audiofragmenten
, 00-00-2009
BB06682 bevat de volgende fragmenten:
a.Onze jongens in Indonesië
b.De tweede ?Politionele actie?
c.Souvereiniteitsoverdracht
d.Bonus (de kwestie Indonesië in het bioscoopjournaal)
e.Audiofragmenten
, 00-00-2009
Interview met dhr. J. Zwart door de Werkgroep Overijssel Nederlands-Indië Nieuw Guinea (WONING).
De heer Johan Zwart is geboren in 1935 in Enschede. Als dienstplichtig marinier was hij in Nieuw Guinea. Hij was voor zijn militaire diensttijd verwarmingsmonteur en wilde graag bij de mariniers dienen. Hij is opgekomen in Doorn en heeft daar zijn opleiding gehad. Zijn vader was antimilitair en vond het maar niets dat zijn zoon in militaire dienst ging. Na zijn opleiding in 1957 ging hij (als laatste reserve van zijn peloton) naar Nieuw Guinea. Hij vertrok in november 1957 met het vliegtuig naar Rome, vandaar naar Caïro en na nog een paar tussenlandingen kwam hij aan in Biak. In totaal was het ca 23 uur vliegen. De vliegreis was een behoorlijk avontuur te meer omdat hij nog nooit had gevlogen.
De aankomst van Biak was overweldigend; de hitte was wel dragelijk. De eerste dag hebben we aan het strand gelegen en ze sliepen de eerste nachten in tenten. Na drie weken was Johan geacclimatiseerd en gewend aan de warmte.
In het instructieboekje stond was het doel van hun verblijf daar was, zoals bescherming bevolking en infiltratie voorkomen. Zeer beperkte voorlichting over geslachtsziekten.
Van Biak ging hij naar Manuquari, daar kreeg hij de tropenopleiding en zijn wapen. Veel oefenen (met mitrailleur schieten, schuttersputten graven, etc. Hij werd daar klaargestoomd voor het echte patrouillewerk. Nooit een infiltrant opgepakt, hoewel hij meerdere keren achter infiltranten heeft aangezeten (‘ze konden blijkbaar harder lopen dan ik’). Na zijn opleiding ging hij naar Sorong en daar begon het patrouille lopen in het Vogelkopgebied. Contacten met het thuisfront waren er per brief met zijn toenmalige verloofde (nu zijn vrouw). Een patrouillegroep bestond veelal uit ca 15 à 20 man onder leiding van een sergeant of luitenant. Twee Papoea’s dienden als gids van de patrouille, zij liepen op blote voeten. De patrouillegroep droeg speciale kleding tegen de, 0
De heer Johan Zwart is geboren in 1935 in Enschede. Als dienstplichtig marinier was hij in Nieuw Guinea. Hij was voor zijn militaire diensttijd verwarmingsmonteur en wilde graag bij de mariniers dienen. Hij is opgekomen in Doorn en heeft daar zijn opleiding gehad. Zijn vader was antimilitair en vond het maar niets dat zijn zoon in militaire dienst ging. Na zijn opleiding in 1957 ging hij (als laatste reserve van zijn peloton) naar Nieuw Guinea. Hij vertrok in november 1957 met het vliegtuig naar Rome, vandaar naar Caïro en na nog een paar tussenlandingen kwam hij aan in Biak. In totaal was het ca 23 uur vliegen. De vliegreis was een behoorlijk avontuur te meer omdat hij nog nooit had gevlogen.
De aankomst van Biak was overweldigend; de hitte was wel dragelijk. De eerste dag hebben we aan het strand gelegen en ze sliepen de eerste nachten in tenten. Na drie weken was Johan geacclimatiseerd en gewend aan de warmte.
In het instructieboekje stond was het doel van hun verblijf daar was, zoals bescherming bevolking en infiltratie voorkomen. Zeer beperkte voorlichting over geslachtsziekten.
Van Biak ging hij naar Manuquari, daar kreeg hij de tropenopleiding en zijn wapen. Veel oefenen (met mitrailleur schieten, schuttersputten graven, etc. Hij werd daar klaargestoomd voor het echte patrouillewerk. Nooit een infiltrant opgepakt, hoewel hij meerdere keren achter infiltranten heeft aangezeten (‘ze konden blijkbaar harder lopen dan ik’). Na zijn opleiding ging hij naar Sorong en daar begon het patrouille lopen in het Vogelkopgebied. Contacten met het thuisfront waren er per brief met zijn toenmalige verloofde (nu zijn vrouw). Een patrouillegroep bestond veelal uit ca 15 à 20 man onder leiding van een sergeant of luitenant. Twee Papoea’s dienden als gids van de patrouille, zij liepen op blote voeten. De patrouillegroep droeg speciale kleding tegen de, 0
WONING - Dhr. W. Rolwes ;
WONING - Dhr. Goossen ;
Interview met dhr. Stokvis door de Werkgroep Overijssel Nederlands-Indië Nieuw Guinea (WONING).
De heer Stokvis is geboren in 1928 in Oud- Leusen; hij heeft daar jaren gewoond en woont sedert 13 jaar in Dalfsen.
Voor zijn militaire dienst was hij bouwvakker en ook na zijn diensttijd heeft hij dat beroep uitgeoefend. Zijn vader had een bouwbedrijfje.
Toen hij 19 jaar was werd hij opgeroepen voor militaire dienst (opkomen in Steenwijk) en kreeg een specialisten opleiding in Harderwijk. Hij leerde er mijnenleggen, mijnen opruimen, noodbruggen leggen e.d. (pionier als onderdeel van de Genie). Vanaf het begin was duidelijk dat hij naar de tropen zou gaan. Zijn ouders zagen daar erg tegenop, maar zelf vond hij het wel een uitdaging. Hij was in zijn leven eigenlijk nooit verder geweest dan Zwolle.
Na zijn specialistenopleiding kreeg hij bericht dat hij naar Indië moest gaan. Begin 1949 is hij vanuit Rotterdam vertrokken naar Indië met het SS De Zuiderkruis. De aankomst in Port Said was een hele ervaring en vanuit Aden voeren de Indische oceaan op. Ze zijn aangemeerd in Sabang en daar een halve dag aan wal geweest. Dat was de eerste kennismaking met de tropen (de bananen en dat gedoe). Onderweg was voor hen nog onduidelijk naar ze naar toe zouden gaan. Uiteindelijk bleek dat ze via Samarang en Salatika naar Djokjakarta zouden gaan.
Regelmatig moest hij met een konvooi mee voor bevoorrading van de buitenposten. Soms moest hij dan voor de voorste carrier uit lopen om te zien of er (trek)bommen waren gelegd. Hij moest die dan onschadelijk maken door de ontsteking er uit te halen of te laten ontploffen. De spanning en de angst waren op zulke momenten erg groot en hij was dan kletsnat van de spanning.
Gedurende zes weken moest hij elke dag mijnenvelden controleren die zijn groep zelf had gelegd voor de beveiliging van pijpleidingen. Achteraf was dat best spannend hoewel ze wisten waar de mijnen lagen. Op een zekere dag was er een mijn,
De heer Stokvis is geboren in 1928 in Oud- Leusen; hij heeft daar jaren gewoond en woont sedert 13 jaar in Dalfsen.
Voor zijn militaire dienst was hij bouwvakker en ook na zijn diensttijd heeft hij dat beroep uitgeoefend. Zijn vader had een bouwbedrijfje.
Toen hij 19 jaar was werd hij opgeroepen voor militaire dienst (opkomen in Steenwijk) en kreeg een specialisten opleiding in Harderwijk. Hij leerde er mijnenleggen, mijnen opruimen, noodbruggen leggen e.d. (pionier als onderdeel van de Genie). Vanaf het begin was duidelijk dat hij naar de tropen zou gaan. Zijn ouders zagen daar erg tegenop, maar zelf vond hij het wel een uitdaging. Hij was in zijn leven eigenlijk nooit verder geweest dan Zwolle.
Na zijn specialistenopleiding kreeg hij bericht dat hij naar Indië moest gaan. Begin 1949 is hij vanuit Rotterdam vertrokken naar Indië met het SS De Zuiderkruis. De aankomst in Port Said was een hele ervaring en vanuit Aden voeren de Indische oceaan op. Ze zijn aangemeerd in Sabang en daar een halve dag aan wal geweest. Dat was de eerste kennismaking met de tropen (de bananen en dat gedoe). Onderweg was voor hen nog onduidelijk naar ze naar toe zouden gaan. Uiteindelijk bleek dat ze via Samarang en Salatika naar Djokjakarta zouden gaan.
Regelmatig moest hij met een konvooi mee voor bevoorrading van de buitenposten. Soms moest hij dan voor de voorste carrier uit lopen om te zien of er (trek)bommen waren gelegd. Hij moest die dan onschadelijk maken door de ontsteking er uit te halen of te laten ontploffen. De spanning en de angst waren op zulke momenten erg groot en hij was dan kletsnat van de spanning.
Gedurende zes weken moest hij elke dag mijnenvelden controleren die zijn groep zelf had gelegd voor de beveiliging van pijpleidingen. Achteraf was dat best spannend hoewel ze wisten waar de mijnen lagen. Op een zekere dag was er een mijn,
WONING - Dhr. Huzen ;