Huisslachtingen: Tegenwoordig halen we onze vleeswaren bij de supermarkt en we lezen op de verpakking dat het vlees van een varken is. Dat lag vroeger wel iets anders, vooral op het platteland. Zo nu en dan werd één van de mestvarkens apart gehouden om voor eigen consumptie zelf te slachten. De huisslachter in de buurt werd opgeroepen en die slachtte het varken handmatig. Het te slachten varken moest de dag van te voren vasten. Met een schietmasker werd het varken verdoofd en vervolgens sneed de slachter de halsslagader door. Het bloed werd opgevangen in een teiltje; nog dezelfde dag werden er lekkernijen als b.v “bloodkooke” van gemaakt. Het varken werd vervolgens “gebroeid” met kokend water en nauwkeurig schoon gemaakt. De haren en de opperhuid werden er afgeschraapt. Nadat het varken was schoongemaakt, werd het met een kromhout opgehangen aan een ladder. Vervolgens werd het vanaf de steekwond tot de staart opengemaakt. De blaas en de darmen werden verwijderd en daarna de borstorganen: hart, longen en lever die, nadat ze enige tijd in koud water werden gelegd om het bloed eruit te laten trekken, verwerkt in de te consumeren producten. Nadat het varken een dag op de ladder had buiten gestaan om af te koelen, werd het ’s avonds uitgesneden. Hierbij werden de verschillende soorten vlees in stukken gesneden en soort bij soort verder verwerkt (dit en ook de verdere verwerking) is op deze film niet te zien).NL-MKSHM_F.EI.F-F0001Stichting Heemkunde Markelo
pagina 4 van 4Historische Vereniging Hardenberg e.o.
pagina 2 van 4Historische Vereniging Hardenberg e.o.
pagina 1 van 6Historische Vereniging Hardenberg e.o.
pagina 3 van 6Historische Vereniging Hardenberg e.o.
pagina 5 van 6Historische Vereniging Hardenberg e.o.
pagina 3 van 4Historische Vereniging Hardenberg e.o.
pagina 4 van 6Historische Vereniging Hardenberg e.o.