AfbeeldingWONING - Dhr. Jan de Gier;
Interview met dhr. Jan de Gier door de Werkgroep Overijssel Nederlands-Indië Nieuw Guinea (WONING).
Jan de Gier. Korporaal bij de mariniers – 1959-60
Ik ben 18 jaar als ik word opgeroepen voor de keuring in verband met de dienstplicht.
Bij die keuring vul je ook in welk onderdeel je voorkeur heeft en omdat ik wel wat van de wereld wil zien wordt dat dus de Marine.
Ik word dan ook goedgekeurd voor het leger, maar krijg tot mijn verbazing later een brief dat ik weer moet keuren, maar nu voor de marine.
Maar ook dit gaat niet door; het wordt het korps Mariniers, iets waar ik vooral later, nooit spijt van heb gehad.
Dat speelt zich af in Den Haag waar het gezin De Gier dan woont.
Tot mijn 16e heb ik een opleiding gehad op de Grafische ambachtsschool, waar ik ben opgeleid als boekdrukker. Op mijn 18e dus de keuring en op mijn 19e in dienst. Waarschijnlijk vanwege die opleiding op de grafische school kom ik voor de opleiding als korporaal in aanmerking. Dat lijkt me wel wat en bovendien lokt het avontuur.
Trouwens, als dienstplichtige kom je bij de mariniers nooit hoger dan onderofficier.
De hoger opgeleiden, Universiteit of HBO, komen in aanmerking voor een officiersopleiding.
Ik krijg een pittige opleiding in Doorn die zeven maanden duurt en in die periode komt dan ook een mogelijke uitzending in zicht. De gewone opleiding duurt 3 maanden.
Uitzending kan bij de mariniers de West zijn, wat wel aantrekkelijk is, maar het kan ook maar zo Nieuw Guinea worden. Dat laatste is wat meer aannemelijk omdat Soekarno, nadat hij ons Nederlands Indië heeft afgepikt, nu ook Nieuw Guinea wil inlijven.
Er komt inderdaad een oorlogsverklaring van Indonesië aan Nederland om Nieuw Guinea en dat leidt tot geruchten bij ons, het zal wel Nieuw Guinea worden.
Maar toch gaat ook nog een wat kleiner gedeelte van de Mariniers naar de West, maar ik ben daar niet bij.
Ik ga met vele anderen naar Nieuw Guinea waar we op dat moment vr weten.
Het land is ruim 11 x groter dan Nederland, het is woest en primitief en er leven mensen die nog vrijwel in het stenen tijdperk leven.
We worden via Amerikaanse filmpjes van de Pacific War voorgelicht over de tropen.
Het is voor ons letterlijk de ver weg-show. Wel krijgen we ook allemaal Amerikaans materiaal.
Uitrusting, kleding tot het voedsel toe, allemaal Amerikaans spul.
Dat ook de regeringsambtenaren in Nederland nauwelijks weten waar ze het over hebben blijkt uit een officiële vraag van hen of de troepenverplaatsing op Nieuw Guinea in verband met de kosten niet per trein kunnen plaatsvinden. Een land waar vrijwel geen wegen zijn en alleen maar jungle is!
We krijgen onze informatie voor de verplaatsing naar Nieuw Guinea per brief. We gaan met de KLM als burger per vliegtuig. Onze ticket wordt ons nog toegezonden.
Het is een groot kompleet nieuw avontuur. Ik ben de eerste en tot dan enige in de hele familie die gaat vliegen. Mijn moeder weet niet eens waar Nieuw Guinea ligt.
We zijn heel lang onderweg, over de Pool, met veel tussenlandingen. Ik heb het idee, door het tijdsverschil, dat ik onderweg wel 3x Eerste Pinksterdag meemaak.
Onderweg is alles keurig verzorgd, met zo nodig mooie hotels en er wordt ons verteld dat overal wel reserveonderdelen voor de toestellen van de KLM liggen voor het geval iets verwisseld moet worden.
We komen aan op Biak en in het vliegtuig is het nog redelijk koel, maar als we uitstappen op de landingsbaan valt de warmte letterlijk over me heen. In het stukje lopen naar de loods zijn mijn kleren inmiddels kletsnat bezweet. Dit is dus Nieuw Guinea.
De kazerne waar we gelegerd worden heet Sorrido net als de Papoea kampong die als het ware tegen de kazerne aan ligt.
De eerste dagen worden we door de oude hap direct uitgemaakt voor Baru’s, witte nieuwelingen. Ik ben eigenlijk tegen de verwachting in, niet erg moe van de lange reis.
Alles is ook zo nieuw en vreemd.
Mijn pl
2014, 2014
{EBD02D16-FDBB-433E-B843-A605ED9ECA47}