Je bent hier: Zoeken > Resultaten voor ‘Poëzie’
Open zoekscherm
Uitgebreid zoeken
2.279 resultaten
Interessant plakaatachtig document, getiteld "Almanach voor het jaar MDCCXCV Het eerste jaar der Bataafsche Vryheid. met de nieuwe Tydrekening der Franschen voor het derde jaar der Fransche Rapubliek.". Interessant omdat het uit de tijd van Napoleon komt. Een almanak is een jaarlijkse publicatie met steeds terugkerende informatie op bepaalde gebieden, deels geordend volgens de kalender. In algemene almanakken kunnen astronomische gegevens gecombineerd worden met gegevens als de tijden van zonsopgang, zonsondergang, volle maan, getijden, maar ook dienstregelingen en openingstijden van overheidsinstellingen, feestdagen, posttarieven en weersvoorspellingen. Vanouds maken van almanakken ook andere elementen deel uit, zoals astrologische beschouwingen, kronieken, proza of poëzie ter ontspanning of simpelweg moppen. Omdat een almanak gebruiksdrukwerk voor iedereen is, zijn er van de vroegste maar weinig exemplaren bewaard gebleven, net als er bijvoorbeeld weinig oude telefoongidsen zijn. Een van de oudst bekende is de Deventer almanak van 1595 die in het Behouden Huys gevonden werd. De Franse tijd in Nederland was de tijd van 1795 tot 1813. In dit tijdvak (ook wel de Frans-Bataafse tijd genoemd) was Nederland een vazalstaat van Frankrijk en (vanaf 1810) een onderdeel van Frankrijk. Dit document stamt daarom hoogstwaarschijnlijk uit 1795. Het bedrukte document is vervaardigd door M. Tyl, en zoon H. Tyl, en H. Hoogop te Zwolle, waarschijnlijk in het jaar 1795.
Fraai affiche in de vorm van een levensgrote kleurenfoto van de popopera "'4 voor 4"' van de Zaanse theatergroep De Kift. Deopera werd gegeven op 19 november 2005? in de Zwolse schouwburg Odeon.
De Kifts 'popopera 'Vier Voor Vier' is een opera gebaseerd op het toneelstuk Elisabeth Bam (uit 1928) van de Russische schrijver Daniil Charms. De versie van De Kift is een combinatie van De Kift's eigenzinnige potten- en pannenmuziek, fanfaretoeters, knoestig krassende koorzang en de klassiek geschoolde zangstemmen van Jeroen Manders en Mariecke van der Linden.
Daniil Charms (Russisch: ?????? ?????), (pseudoniem van Daniil Ivanovitsj Joevatsjov (Russisch: ?????? ???????? ??????)) (Sint-Petersburg, 30 december 1905 - 2 februari 1942) staat tegenwoordig bekend als Ruslands grootste absurdistische schrijver, maar de weg naar die roem is een moeilijke geweest.
Als zoon van een literator die nog in contact stond met Leo Tolstoj, volgde hij een technische opleiding, die hij echter niet afrondde.
Aan het eind van de jaren '20 startte hij met onder anderen Alexander Vvedensky en Nikolaj Zabolotski de literaire beweging OBERIU, 'vereniging voor reële kunst'. Deze groepering maakte absurdistische werken en hield literaire avonden - met als hoogtepunt de avond 'Drie Linkse Uren' uit 1928. Al gauw was Charms, immer gehuld in Sherlock Holmes-achtige kledij en met een pijp in de mond, een opvallende verschijning in zijn geliefde Sint-Petersburg. Zijn werk kenmerkte zich door de korte, van iedere vorm van logica gespeende verhalen, die vol zitten met willekeurig geweld en onverwachte wendingen, wat een nauwe band met het angstige leven van het Stalinistische Rusland van de jaren '20 en '30 laat zien. Daarnaast schreef hij poëzie, de novelle 'De oude vrouw', filosofische en mathematische traktaten, en zijn er van hem vele brieven bewaard gebleven die de onlosmakelijke mengeling tussen de mens en de schrijver Charms laten zien, hetgeen bijdraagt aan de
De Kifts 'popopera 'Vier Voor Vier' is een opera gebaseerd op het toneelstuk Elisabeth Bam (uit 1928) van de Russische schrijver Daniil Charms. De versie van De Kift is een combinatie van De Kift's eigenzinnige potten- en pannenmuziek, fanfaretoeters, knoestig krassende koorzang en de klassiek geschoolde zangstemmen van Jeroen Manders en Mariecke van der Linden.
Daniil Charms (Russisch: ?????? ?????), (pseudoniem van Daniil Ivanovitsj Joevatsjov (Russisch: ?????? ???????? ??????)) (Sint-Petersburg, 30 december 1905 - 2 februari 1942) staat tegenwoordig bekend als Ruslands grootste absurdistische schrijver, maar de weg naar die roem is een moeilijke geweest.
Als zoon van een literator die nog in contact stond met Leo Tolstoj, volgde hij een technische opleiding, die hij echter niet afrondde.
Aan het eind van de jaren '20 startte hij met onder anderen Alexander Vvedensky en Nikolaj Zabolotski de literaire beweging OBERIU, 'vereniging voor reële kunst'. Deze groepering maakte absurdistische werken en hield literaire avonden - met als hoogtepunt de avond 'Drie Linkse Uren' uit 1928. Al gauw was Charms, immer gehuld in Sherlock Holmes-achtige kledij en met een pijp in de mond, een opvallende verschijning in zijn geliefde Sint-Petersburg. Zijn werk kenmerkte zich door de korte, van iedere vorm van logica gespeende verhalen, die vol zitten met willekeurig geweld en onverwachte wendingen, wat een nauwe band met het angstige leven van het Stalinistische Rusland van de jaren '20 en '30 laat zien. Daarnaast schreef hij poëzie, de novelle 'De oude vrouw', filosofische en mathematische traktaten, en zijn er van hem vele brieven bewaard gebleven die de onlosmakelijke mengeling tussen de mens en de schrijver Charms laten zien, hetgeen bijdraagt aan de
Mooi vormgegeven affiche met de tekst "Tijd" in spiegelschrift. Dit affiche was van het Thomashuis dat op 15 februari, 1 maart en 15 maart 2001 de kloosterlezingen organiseerde. Deze bestonden uit voordrachten, poëzie en theater. Locatie: Dominicanenklooster aan de Assendorperstraat 29 in Zwolle.
Zoeken naar zin, naar waarheid, naar echtheid: dàt is het Thomashuis. Niet de uitkomst van de zoektocht, maar de houding waarmee je zoekt is bepalend. Waarheid is geen massief betonnen blok, maar als de geest die waait en zich openbaart tussen de mensen . Waarheid is niet te vangen, maar te verwachten. Daar waar mensen open en kritisch met elkaar in gesprek zijn. Studeren en schouwen, beleven en bezinnen gaan hand in hand. Het Thomashuis heeft een halfjaarlijks activiteitenprogramma met: cursussen, leerhuizen, retraitedagen, lezingen en debatten, concerten en voorstellingen.
Zoeken naar zin, naar waarheid, naar echtheid: dàt is het Thomashuis. Niet de uitkomst van de zoektocht, maar de houding waarmee je zoekt is bepalend. Waarheid is geen massief betonnen blok, maar als de geest die waait en zich openbaart tussen de mensen . Waarheid is niet te vangen, maar te verwachten. Daar waar mensen open en kritisch met elkaar in gesprek zijn. Studeren en schouwen, beleven en bezinnen gaan hand in hand. Het Thomashuis heeft een halfjaarlijks activiteitenprogramma met: cursussen, leerhuizen, retraitedagen, lezingen en debatten, concerten en voorstellingen.
Fraai affiche in de vorm van een levensgrote kleurenfoto van het silhouet van de beroemde Nederlandse schrijfster Annie M.G. Schmidt. Het affiche verwees naar een toneelstuk over haar in de Zwolse schouwburg Odeon op woensdag 10 december 2004?
Anna Maria Geertruida Schmidt (Kapelle, 20 mei 1911 ? Amsterdam, 21 mei 1995) was een Nederlands dichteres en schrijfster van verzen, liedjes, boeken, toneelstukken, musicals en radio- en televisiedrama.
Ze werd beroemd in Nederland met kinderboeken als Jip en Janneke, Pluk van de Petteflet en Abeltje en kinderversjes als Dikkertje Dap en Het Beertje Pippeloentje. Generaties Nederlanders zijn met haar poëzie en verhalen opgegroeid, waardoor haar werk tot het collectieve geheugen van naoorlogs Nederland is gaan behoren.
Ontwerp & fotografie: Studio Paul Koeleman, Amsterdam. www.stpk.nl
Anna Maria Geertruida Schmidt (Kapelle, 20 mei 1911 ? Amsterdam, 21 mei 1995) was een Nederlands dichteres en schrijfster van verzen, liedjes, boeken, toneelstukken, musicals en radio- en televisiedrama.
Ze werd beroemd in Nederland met kinderboeken als Jip en Janneke, Pluk van de Petteflet en Abeltje en kinderversjes als Dikkertje Dap en Het Beertje Pippeloentje. Generaties Nederlanders zijn met haar poëzie en verhalen opgegroeid, waardoor haar werk tot het collectieve geheugen van naoorlogs Nederland is gaan behoren.
Ontwerp & fotografie: Studio Paul Koeleman, Amsterdam. www.stpk.nl
Collectie Overijssel
Affiche dat reclame maakte voor een poëziefestival getiteld "'Windesheim Dicht!"' dat op donderdag 2 februari op de Zwolse Hogeschool Windesheim werd gehouden. Het thema was: eten en drinken en dat kwam ook tot uitdrukking op het affiche, gezien de pentekening van een culinair tafereel. Het festival werd gepresenteerd door Gijs ter Haar, winnaar van vele poetry slams.
Gijs ter Haar, podiumdichter pur sang. De reus met het immense hart dat bij tijd en wijle weer zo klein als een kinderknuistje zijn kan. Wie hem een keer heeft zien voordragen zal hem en zijn poëtische kopstoten niet licht vergeten. Een Engelsman zei eens, ?I don?t know what he?s talking about, but he sure as hell is mesmerizing?. Wij raden u aan om tijdens zijn voordracht toch vooral te blijven ademen.
Gijs ter Haar werd in 1963 in Apeldoorn geboren. Na veel omzwervingen, 36 ambachten en 39 ongelukken kwam hij in 1990 in Amersfoort terecht waar hij in 1992 begon met het schrijven van poëzie. In 1995 gaf hij zijn eerste voordracht en in 1996 verscheen in eigen beheer zijn eerste bundel. In 1999 gevolgd door ?Licht op oude muren? en november 2001 zijn derde bundel ?Op klompen?.
Een poetry slam (naar Engels to slam = smijten, slaan) of poëzieslag is een moderne vorm van voordracht van poëzie. Enkele zogenaamde slamdichters, kortweg "slammers", gaan tijdens een poetry slam op een podium (meestal in een café) een wedstrijd met elkaar aan. Binnen een bepaalde tijd en in een bepaald aantal rondes dragen de dichters hun gedichten voor. Het publiek en/of een jury bepalen welke slamdichter de beste is.
Het is een combinatie van een aantal disciplines, een aantal kunstvormen: voordracht, dichtkunst en performance. Echter poetry slam verschilt daardoor ook van dichter tot dichter, wat het zowel uniek als ook lastig te kwalificeren maakt. Sommige dichters leggen juist de nadruk op de poëzie en hun teksten, anderen op de voordracht en weer anderen leggen de nadruk op ritmiek. De
Gijs ter Haar, podiumdichter pur sang. De reus met het immense hart dat bij tijd en wijle weer zo klein als een kinderknuistje zijn kan. Wie hem een keer heeft zien voordragen zal hem en zijn poëtische kopstoten niet licht vergeten. Een Engelsman zei eens, ?I don?t know what he?s talking about, but he sure as hell is mesmerizing?. Wij raden u aan om tijdens zijn voordracht toch vooral te blijven ademen.
Gijs ter Haar werd in 1963 in Apeldoorn geboren. Na veel omzwervingen, 36 ambachten en 39 ongelukken kwam hij in 1990 in Amersfoort terecht waar hij in 1992 begon met het schrijven van poëzie. In 1995 gaf hij zijn eerste voordracht en in 1996 verscheen in eigen beheer zijn eerste bundel. In 1999 gevolgd door ?Licht op oude muren? en november 2001 zijn derde bundel ?Op klompen?.
Een poetry slam (naar Engels to slam = smijten, slaan) of poëzieslag is een moderne vorm van voordracht van poëzie. Enkele zogenaamde slamdichters, kortweg "slammers", gaan tijdens een poetry slam op een podium (meestal in een café) een wedstrijd met elkaar aan. Binnen een bepaalde tijd en in een bepaald aantal rondes dragen de dichters hun gedichten voor. Het publiek en/of een jury bepalen welke slamdichter de beste is.
Het is een combinatie van een aantal disciplines, een aantal kunstvormen: voordracht, dichtkunst en performance. Echter poetry slam verschilt daardoor ook van dichter tot dichter, wat het zowel uniek als ook lastig te kwalificeren maakt. Sommige dichters leggen juist de nadruk op de poëzie en hun teksten, anderen op de voordracht en weer anderen leggen de nadruk op ritmiek. De
Rood affiche van het LAZ (Literaire Activiteiten Zwolle) die een lezing presenteert van de schrijfster Doeschka Meijsing op 23 november 2005 in de Zwolse schouwburg Odeon. Op het affiche is een grof gerasterde foto van de schrijfster afgebeeld.
Doeschka (Maria Johanna) Meijsing (Eindhoven 21 oktober 1947), de oudere zus van schrijver Geerten Meijsing en filosofe Monica Meijsing, is een Nederlands romanschrijfster.
Toen ze drie jaar was, verhuisde Doeschka Meijsing naar Haarlem. Zij studeerde Nederlands en literatuurwetenschap aan de Universiteit van Amsterdam. Van 1971 tot 1976 gaf Meijsing les aan het St. Ignatiusgymnasium. Daarna was ze tot 1978 wetenschappelijk medewerker aan het Instituut voor Neerlandistiek van de Universiteit van Amsterdam. In 1978 werd Meijsing redactrice voor de boekenbijlage van Vrij Nederland en in 1989 werd ze literatuurredacteur van Elsevier.
Vanaf 1969 publiceerde Doeschka Meijsing in Podium, later ook in De Revisor, waardoor zij tot de stroming van de Revisor-auteurs wordt gerekend. In 1974 verscheen haar eerste verhalenbundel De hanen en andere verhalen. De gastcolleges die zij aan de Universiteit van Groningen gaf, zijn gebundeld in Hoe verliefd is de toeschouwer? (1988). Meijsing schreef ook poëzie (Paard Heer Mantel, 1986). In 1997 won zij de Opzij Literatuurprijs (die toen de Annie Romeinprijs heette).
Belangrijke thema's in Meijsings werk zijn de relatie tussen verbeelding en werkelijkheid, de fascinatie voor een bewonderde persoon - met jaloezie als gevolg - en de tijd. Haar hoofdpersonages zijn kwetsbare buitenstaanders die vluchten in de fantasie.
Doeschka Meijsing is lesbisch en heeft jaren relaties gehad met andere vrouwen. Voor haar laatste roman Over de liefde uit 2008, die werd bekroond met zowel de AKO-Literatuurprijs als de F. Bordewijkprijs en de Opzij Literatuurprijs, gebruikte zij één van deze relaties (met Xandra Schutte) als inspiratiebron. Deze relatie was stukgelopen o
Doeschka (Maria Johanna) Meijsing (Eindhoven 21 oktober 1947), de oudere zus van schrijver Geerten Meijsing en filosofe Monica Meijsing, is een Nederlands romanschrijfster.
Toen ze drie jaar was, verhuisde Doeschka Meijsing naar Haarlem. Zij studeerde Nederlands en literatuurwetenschap aan de Universiteit van Amsterdam. Van 1971 tot 1976 gaf Meijsing les aan het St. Ignatiusgymnasium. Daarna was ze tot 1978 wetenschappelijk medewerker aan het Instituut voor Neerlandistiek van de Universiteit van Amsterdam. In 1978 werd Meijsing redactrice voor de boekenbijlage van Vrij Nederland en in 1989 werd ze literatuurredacteur van Elsevier.
Vanaf 1969 publiceerde Doeschka Meijsing in Podium, later ook in De Revisor, waardoor zij tot de stroming van de Revisor-auteurs wordt gerekend. In 1974 verscheen haar eerste verhalenbundel De hanen en andere verhalen. De gastcolleges die zij aan de Universiteit van Groningen gaf, zijn gebundeld in Hoe verliefd is de toeschouwer? (1988). Meijsing schreef ook poëzie (Paard Heer Mantel, 1986). In 1997 won zij de Opzij Literatuurprijs (die toen de Annie Romeinprijs heette).
Belangrijke thema's in Meijsings werk zijn de relatie tussen verbeelding en werkelijkheid, de fascinatie voor een bewonderde persoon - met jaloezie als gevolg - en de tijd. Haar hoofdpersonages zijn kwetsbare buitenstaanders die vluchten in de fantasie.
Doeschka Meijsing is lesbisch en heeft jaren relaties gehad met andere vrouwen. Voor haar laatste roman Over de liefde uit 2008, die werd bekroond met zowel de AKO-Literatuurprijs als de F. Bordewijkprijs en de Opzij Literatuurprijs, gebruikte zij één van deze relaties (met Xandra Schutte) als inspiratiebron. Deze relatie was stukgelopen o
Onze Overijsselsche Religieuze Poëzie: Bloemlezing werk Overijsselsche dichters en dichteressen vanaf vroegste tot meest recente tijd.
Overijssel in Proza en Poëzie tot 1983: Catalogus betreffende het bezit in deze van de Provinciale Bibliotheekcentale Overijssel-Oost.
Kinderpoëzie
Scripta Transisalana Deel 4
Scripta Transisalana Deel 5