image/svg+xml

Antoon ten Den: 'Ik had mijn vader graag willen opvolgen'

Verhaal

Antoon ten Den: 'Ik had mijn vader graag willen opvolgen'

Plaatje bij verhaal: ouderlijk_huis_0001.jpg

‘Ik ben geboren op de boerderij hiernaast, waar we op uitkijken. Ik ben de oudste van tien kinderen.  Het was de boerderij van mijn moeders familie. Mijn vader is erbij ingetrouwd. Onze boerderij was niet groot, maar ook niet klein: een bunder of 10, 11, met 12, 13 koeien en wat fokvarkens. ’s Ochtends en ’s avonds hielp ik mee met melken. In de drukke zomertijd was ik ook thuis.

Ik had mijn vader graag willen opvolgen. Ik ben met hart en ziel boer. Maar daar was geen kans op, omdat ik de oudste was van tien. Mijn broers en zussen waren nog thuis. Ik kon er niet bij introuwen. Een boerderij kopen zat er niet in. Of ik moest het water over, naar Canada. Daar heb ik wel over gedacht, maar dat zag ik toch niet zitten. De derde broer is op de boerderij gebleven. Hij was niet getrouwd en zat met mijn vader in een maatschap. Ze hebben nog wat grond bijgekocht. Toen hielden ze zowat twintig koeien.

In 1955 heb ik op deze plek een huis laten bouwen. Ik kreeg 82 are van mijn ouders mee. Het was een gewone burgerwoning met een klein stalletje erachter voor een koe en wat varkens. Op 28 december van dat jaar zijn we getrouwd. Mijn vrouw komt ook van de boerderij, een eindje verderop in Haarle. Ik heb nog lange tijd een, twee koeien aangehouden. Dat gaf wat extra inkomsten. De melk leverde ik aan de zuivelfabriek. Een paard om het land te bewerken, leende ik van mijn broer.

In 1966 heb ik een zwaar auto-ongeluk gehad. Ik heb 5,5 maand in Zwolle in het ziekenhuis gelegen. Mijn broer heeft onze koeien zolang bij hem in het land gejaagd. Toen ik terugkwam, zei ik: “Ik hoef ze niet terug te hebben.” Ik kon dat er niet meer bij hebben. De varkens en kippen heb ik nog wel een hele tijd aangehouden. De varkens verkochten we aan de varkenshandelaar. We hadden er meestal zo’n twintig staan. De kippeneieren gingen naar de bakker. Van het eiergeld betaalden wij de boodschappen. Allengs werd dat minder. De eierprijzen worden nooit beter. Alles moest steeds groter. Op een gegeven moment kon het niet meer uit. De kippen gingen als eerste weg, later volgden de varkens.'

Trefwoorden:Bedrijfsopvolging, Project Streekcultuur, Familie
Periode:1950-1980
Locatie:Haarle
Thema's:Bedrijfsopvolging

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.