Deel 16 - Heen en weer, ook over de groene grens.

De volgende morgen kwam Helga bij m`n moeder om Eduard weer op te halen en mee te nemen naar Lingen, maar Eduard voelde daar niet voor en Helga ging weer terug. Het was wel een vreemde toestand met Helga, daar onder aan de trap bij m`n moeder en ik boven aan de trap, maar onze beslissing was genomen. Die zaterdag gingen wij, Eduard en ik, op bezoek naar m`n tante en oom in Delden waar ik vertelde dat we er weer waren en bij m`n moeder terug waren. We bleven bij m`n oom en tante overnachten. De volgende dag in de namiddag kwam m`n vader met het Ford Transit-busje bij m`n tante en oom op bezoek en dat betekende dat wij weer naar Lingen terug zouden moeten. Persoonlijk had ik daar geen gevoel voor.

Toen ik een paar van m`n vrienden vertelde hoe ik me daar over voelde, toen ik het busje zag staan terwijl we buiten waren, werd me hulp aangeboden. De een wilde wel helpen met zo`n grote wielopendraaier van z`n vader om die grote moeren van een wiel af te draaien om zodoende een wiel te verwijderen. Een ander bood aan om de banden van het busje leeg te laten lopen. Wel hartelijk bedankt maar dat was niet in m`n gedachten opgekomen. Uiteindelijk gingen Eduard en ik toch schoorvoetend naar binnen. `k Weet nog dat we naar boven gingen en uit het bovenraam gingen hangen en ik zo contact met m`n vrienden had. Daarna gingen we naar beneden en zei m`n tante dat het toch beter was om weer met m`n vader mee te gaan. M`n vader, de goedheid zelve, zei niet veel.

We gingen en van mezelf weet ik dat ik met tegenzin ging want waarom was ik anders weggelopen? Daar gingen we in het busje. M`n vader achter het stuur, Eduard in het midden en ik aan de buitenkant. In Hengelo, bij de rotonde van de Thiemsbrug, dacht ik er even aan, kwam zelfs het gevoel op om uit de auto te springen maar dan zou Eduard alleen achterblijven dus dat gebeurde ook niet. We gingen mee naar Lingen. We hebben nog een keertje in de groene barak geslapen, maar na het wakker worden zei ik tegen Eduard dat ik weer terug wilde. `k Had m`n eigen pas wel maar Eduard`s pas (we hadden toen nog die groene Duitse passen met "Bundesrepublik Deutschland" er op) was veilig in de afgesloten lade van het bureau waar ik in wilde kijken. Wat nu? `k Wilde toch gaan. Vlug denken vertelde me dat alleen de "groene grens" uitkomst zou kunnen bieden. We gingen toch. Het gebeurde gewoon. `k Kan me niet herinneren waar m`n vader en Helga waren maar we gingen er vandoor.

Eerst liepen we de Lindenstrasze uit, over de brug van het Dortmund/Ems-kanaal, naar beneden. Daar ging de Gelgoskenstiege rechtsaf. Wij weer verder naar beneden. Een eind verder gingen we over de brug van de Ems door Lohne-Schepsdorf en daarna hadden we het geluk een lift van iemand te krijgen helemaal tot Nordhorn. We kwamen langs Lohne, Klausheide en in Nordhorn, een eindje voorbij het grote Hallenbad net voor de kruizing waar de Denekampse straat langs liep, stapten we uit. Toen liepen we bij de kruizing rechtsaf en nadat we de eerste straat links, die naar het bedrijf van Deppe liep waren gepasseerd, kregen we een lift van man met een Volkswagenbusje richting grens. Zo`n honderd tot tweehonderd meter van de grens vroeg ik de bestuurder te stoppen en stapten we uit. We waren net buiten de bebouwde kom van Nordhorn en zagen de Duitse kant van de grens bij Frenzdorferhaar in zicht. M`n hersens vertelden me dat we ergens toch bij het Almelo-Nordhorn-kanaal zouden moeten kunnen uitkomen als we de laatste zandweg rechts voor de grens zouden inslaan en dan na een tijdje op gevoel linksaf.

Dat natuurgedeelte wat natuurlijk overgaat heeft de naam Bergvennen en ik wist dat oom Lex daar een stuk grond had. Dus begonnen we te lopen en na een tijdje kwamen we aan de rand van dat gebied en zagen we het kanaal. Een eind verder links lag de brug, wat me zeker vertelde, dat daar Nederlands gebied was. Vlak bij de brug kwamen we op de Nordhornsestraat en zagen de Nederlandse kant van de grens bij Rammelbeek liggen. We hadden het gehaald. Net beneden aan de Denekampse kant van de brug stond heel eenzaam en verlaten een wagen van een groente en fruithandel en nam ik wel even vrijblijvend een appeltje voor Eduard en mij. Groenteman, bij deze hartelijk bedankt. Het heeft, en dat weet ik zeker, lekker gesmaakt. Daarna hebben we net buiten Denekamp een lift tot Oldenzaal gehad. We hadden geluk want er was net een bui. Via Oldenzaal kwamen we uiteindelijk later in de namiddag voldaan bij m`n moeder aan. De volgende morgen bracht m`n vader de pas van Eduard alsnog terug naar Enschede. Er was een nieuwe episode aangebroken.

Terug naar INDEX

Herman Hanauer is geboren in Enschede en heeft z’n jeugd wisselend doorgebracht in Enschede, Lingen (Duitsland) en Delden. In de zestiger en zeventigerjaren maakt hij deel uit van diverse bands waaronder freesound group The Rabbits. Na vele omzwervingen, door heel Europa, vestigt hij zich, in 1996, in Australië.