image/svg+xml

De twee Heinzen in Hardenberg

Verhaal

De twee Heinzen in Hardenberg

  • Geplaatst door
Plaatje bij verhaal: knipsel_19.jpg

De laatste oorlogsjaren werkte ik als telefoniste op een postkantoor dicht bij de Duitse grens. Het laatste jaar werden er twee SS’ers bij geplaatst die speciaal het nummer moesten bedienen van de Ortskommandant. Ze heetten allebei Heinz en het waren aardige jongens.

Zo nu en dan vingen wij de namen op van mensen die opgepakt zouden worden. Wij informeerden dan de directeur, die de beide Heinzen dan uitnodigde voor een kop thee of koffie. In de tussentijd hadden wij dan de gelegenheid om die personen te waarschuwen die op de lijst stonden gevangen genomen te worden. Ons dorp was gescheiden door de rivier de Vecht. Voor de soldaten de aftocht bliezen, waarschuwden ze ons, dat de lont onder de brug aangestoken zou worden zodat wij nog bijtijds dekking konden zoeken. De brug lag ongeveer op 75 meter afstand van het postkantoor. In de kelder wachtten wij op de grote knal, dit was het laatste wat we van de Heinzen hoorden. Helaas weet ik hun namen niet anders ging ik nog wel op onderzoek uit!

Jeneverkamp

Niet lang daarna was ons land bevrijd en begon het grote feestvieren. Alle verschillen waren weggevallen en eendrachtig begonnen wij aan het versieren van onze straten. Er waren zelfs prijzen aan verbonden. Nu was er een eindje buiten het dorp een kamp van de Arbeidsdienst. Het laatste jaar zaten er een aantal Duitse soldaten in maar die namen de benen bij het naderbij komen van de Canadezen. De plaatselijke jeugdherbergvader was nieuwsgierig wat er toch wel in dat kamp gebeurde en ging op onderzoek uit. Hij vertelde het plan aan zijn vrouw en ging op pad. Na enige uren werd zijn vrouw ongerust en ging naar de buurman. Nou, ... die zou ook wel even polshoogte nemen, maar... hij kwam ook maar niet terug. Toen kwam er een ploegje mannen in beweging en jawel ... na een uurtje hoorde men gezang in de verte en kwam er een optochtje met voorop twee kruiwagens waarop de eerste twee onderzoekers lagen en die geduwd werden door het laatst verdwenen viertal. Men had een reuze lol en men lalde dat het een lieve lust was. Het kamp was namelijk tot de nok toe gevuld met jenever, wijn, advocaat, talkpoeder en spellen Mens erger je niet. Het kamp met inhoud werd toegewezen aan het Rode Kruis en op vertoon van de stamkaart kreeg iedere ingezetene en paar liter sterke drank. Nou, dat was goed te merken. Drank verbroedert!

Aubade

Nu woonde er aan de andere kant van de brug een echtpaar in een huis met een balkon. De man was molenaar en zijn vrouw toonde veel gelijkenis met onze voormalige koningin Wilhelmina. Toen opperde iemand het plan om haar een serenade te gaan brengen. Het was intussen al heel laat geworden en Hare Majesteit en Gemaal lagen al te bedde, doch het verhinderde hen niet op het balkon te verschijnen. Zij in een grote, ruime roze nachtjapon en een pracht van een zwarte hoed met daarop een luisterrijke zwarte verentooi en hij daarnaast in een in de haast aangeschoten onderbroek. Zo namen zij knikkend en wuivend de Oranjeboven-aubade in ontvangst.

*Groningen, 13-8-2003. Gertrude Smit heeft in de nadagen van haar leven vele terugblikkende artikeltjes geschreven. Zij is op 26-11-1925 in Hasselt geboren als dochter van de kantoorhouder van het postkantoor aldaar. In 1937 werd haar vader benoemd tot postkantoordirecteur te Hardenberg. 

Auteur:Gertrude Smit
Trefwoorden:Hardenberg, Vechtbrug, Tweede Wereldoorlog, WO-2, Postkantoor, Bevrijding
Periode:1945
Locatie:Hardenberg
Thema's:Bevrijding

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.