|
"Geef me een centje, dan ga ik weer voorbij." Foekepotten in Vilsteren
"Foekepotterij, foekepotterij, geef mij een centje dan ga ik weer voorbij. Ik heb geen geld om brood te kopen, daarom moet ik foekepotte lopen", klinkt het op de dinsdag na carnaval door de straten van Vilsteren. Zodra om drie uur de school uit is snellen de kinderen naar huis om zich te verkleden, waarna ze in groepjes de deuren bij langs gaan. Veelal verlegen en zacht zingen de kinderen het liedje. Vervolgens grabbelen ze enthousiast in de toegestoken snoeptrommel, waarna ze het gekozen lekkernij in een met snoep gevulde plastic zak laten glijden. Prins en prinses Ook bij het huis van In...
|
"Héé, die rare jongen daar!" De school van meester Vogelzang in Ootmarsum
Mijn eerste meester keek scheel. Vanachter een dun gouden brilletje loenste hij achterdochtig naar het groepje zevenjarige jongetjes dat hem schuchter was gevolgd in de nieuwe, onbekende school aan de Denekamperstraat te Ootmarsum. De grote school. Meester Bernard O.O. (zo zal ik hem maar noemen) was een schoolmeester van het onaangename type, waarvan ik er later nog meer zou tegenkomen. 's Morgens was hij met de bus naar Ootmarsum gekomen en op de korte wandeling van de bushalte naar de school volgden wij hem de eerste dagen. Zonder vreugde, maar wel met ontzag, want zelfs de dorpsschoolm...
|
"Vleis"
Locatie:
Olst, Wijhe, Middel
Gepensioneerd ambachtelijk slager Jos Bergevoet laat aan bewoners van verzorgingshuis Het Weijtendaal zien hoe verse worst gemaakt wordt. Ook vertelt hij over de bereiding van balkenbrij, die hij vervolgens ter plekke gaat bakken. Vanwege het brandalarm gebeurt dat buiten, maar toch vult de ruimte zich binnen de kortste keren met de voor de bewoners zo bekende baklucht. Herinneringen komen boven en de mooiste verhalen volgen in geuren en kleuren. Daarna laten zij zich de balkenbrij goed smaken. Tragiek van de varkens aan de diek Al eeuw’n lang is ’t de tr...
|
'Al snel ging het praatje: "Van Egmond snijdt ze er zo uit"’
'Voor de komst van de eerste dierenarts in Heino was Offenberg de enige met verstand van afkalven van koeien in de buurt. Hij had een praktijkopleiding tot veeverloskundige gehad en beschikte over een soortement vergunning en de instrumenten. Ik heb nog enige jaren met de oude baas samengewerkt. Dat verliep prima. Bij nacht en ontij kon ik geroepen worden omdat er een koe hulp nodig had. Ik heb nog wel boeren ’s nachts aan de deur gehad die mij voor een verlossing kwamen halen omdat ze geen telefoon hadden en de buren die wel telefoon hadden niet uit bed wilden roepen. Als ik erbij werd gero...
|
|
'Een bijzondere dag'
Het is een mooie zomerse zondagmorgen in augustus 1964. Ons gezin telt dan vijf kinderen. De jongste is drie jaar, ik ben de oudste dochter van achttien. (Over twee jaar zal er nog een kleintje bij komen.) Mamma is in de keuken om koffie in te schenken. Wij wachten vol spanning af want wat is er nog meer voor lekkers vandaag? Alleen op zondag is er iets bijzonders bij de koffie. Plotseling zien we dat een deftige mevrouw en meneer heel langzaam langs ons huis lopen. Mamma loopt naar het raam, ze heeft het koffieblad nog in haar handen en zegt dan: "Dat kan toch niet…, dat is toch niet wa...
|
11 april: Ommen bevrijd
Wanneer:
1x in de 5 jaar Locatie:
Kerkplein, Brugstraat, Vechtbrug
Eens in de 5 jaar luiden de kerkklokken van de Nederlands Hervormde kerk in alle vroegte om 6 uur een kwartier lang. Hiermee wordt de bevrijding van Ommen door de Canadezen in de ochtend van 11 april 1945 herdacht. De Gemienschop van Oll Ommer organiseert deze kleine herdenking. Ongeveer honderd Ommenaren verzamelen zich tegenover de Hervormde Kerk om de bevrijding te herdenken. Aan de kerk wappert fier de nationale driekleur. Na het luiden van de klokken wordt het Wilhelmus gezongen. Vervolgens lopen aanwezigen via de Br...
|
12 januari 1819 - De conceptie van de kolonie Ommerschans
Willem Jan van Dedem tot den Berg (Zwolle 1776) groeide op op huize "Den Berg" bij Dalfsen. Hij studeerde rechten en ging in 1802 als advocaat aan de slag. In dat jaar touwde hij met Judith van Marle , dochter van Gerrit Willem van Marle , voormalig burgemeester van Zwolle, die drie jaar eerder was overleden in de nasleep van de Bataafsche Revolutie. Beide families, van Dedem en van Marle, hadden veel aandelen in de Marken ten oosten van Nieuwleusen: gemeenschappelijke gronden die ooit toebehoorden aan de boeren die er woonden, maar die hun aandelen van lieverlee hadden verzilverd bij een...
|
IJzeren man zoals gebruikt bij afgraven Ravijn (foto is van elders)
IJzeren man zoals gebruikt bij afgraven Ravijn (foto is van elders)
15701484
Gemeente Hellendoorn
|
|
stoomtrein richting Zwolle
stoomtrein richting Zwolle, Op het opstelspoor staat teruggekomen defect materieel na de tweede wereldoorlog
15702560
Gemeente Hellendoorn
|
fietspad op de Nijverdalse Berg
fietspad op de Nijverdalse Berg, In ons archief is de afbeelding alleen aanwezig op kopieerpapier.
15702608
Gemeente Hellendoorn
|
Bergweg Haarle/Nijverdal(niet de autoweg)
Bergweg Haarle/Nijverdal(niet de autoweg)
15702620
Gemeente Hellendoorn
|
Nijverdalse berg
Nijverdalse berg
15702632
Gemeente Hellendoorn
|
|
Nijverdalseberg
Nijverdalseberg
15702644
Gemeente Hellendoorn
|
1671 - Soberheid van de wieg tot het graf
De Staten van Overijssel stellen in 1671 paal en perk aan de vaak hoge kosten die dopen, huwelijken en begrafenissen op het platteland met zich meebrengen. Ridderschap en Steden hopen zo te voorkomen dat de betrokkenen uit pronk- of eerzucht ‘haer selven en haer familiën ten enemael komen te ruïneren en dan eindelijk komen te vallen ten laste van het Gemeen.’ Eén van de bepalingen is dat het aantal te verteren tonnen bier bij een doop- of huwelijksfeest aan een maximum wordt gebonden. Niet alleen de overheid ergert zich aan overdadige bijeenkomsten. Ook de Hervormde Kerk, die de losbandighei...
|
1911 - Natura Docet in Denekamp
Deze dorpsonderwijzer én groot natuurliefhebber heeft met zijn fraaie verzameling de grondslag voor het museum gelegd. Natura Docet betekent ‘de natuur onderwijst’, een motto dat aansluit op de aanschouwelijke lesmethode van Bernink. Het onderkomen blijkt al snel te klein, waarna op 27 mei 1922 een nieuw pand aan de Oldenzaalsestraat in gebruik wordt genomen. Meester Bernink blijft tot aan zijn dood in 1954 aan het museum verbonden. Vervolgens vervult zijn dochter Heleen 22 jaar lang de functie van directeur. Natura Docet is het oudste regionaal natuurhistorische museum van Nederland. *Titel...
|
1929 - Buurserzand natuurmonument
Edwina van Heek-Ewing, de Amerikaanse weduwe van textielfabrikant Jan Bernard van Heek, schenkt in 1929 het Buurserzand in de gemeente Haaksbergen aan de Vereniging Natuurmonumenten. Het is het eerste bezit in Overijssel van de landelijke organisatie, die in 1905 door de bekende Jac. P. Thijsse en de in Zwolle geboren Joodse onderwijzer en natuurbeschermer Eli Heimans is opgericht. Het uitgestrekte Buurserzand is voor ontginning gespaard gebleven omdat de Van Heeks het terrein gebruikten als jachtgrond. Oorspronkelijk was de familie van zins er een openluchtmuseum te vestigen, maar die plann...
|
|
1962 Dood van een streektaaldichteres
Door Jan ten Hove.
Op 17 januari 1962 overlijdt streektaaldichteres Johanna van Buren op tachtigjarige leeftijd in een bejaardenhuis in Ommen. De schrijfster stamt uit een eenvoudig timmermansgezin in Hellendoorn. Zelf verdient ze eerst de kost als thuisnaaister. Later werkt ze op het plaatselijke postkantoor. Pas als ze 46 jaar oud is, begint Van Buren met het publiceren van gedichten in het overgangsdialect van het grensgebied tussen Salland en Twente. Tot 1961 schrijft ze wekelijks een zeer populaire rubriek met ‘leedties’ (gedichten) in het Dagblad van het Oosten. Johanna van Buren maakt ...
|
1992 - Nationaal Park De Weerribben
Na het verdwijnen van de turfgraverijen is men in de loop van de 20ste eeuw overgegaan op de winning van riet. Het afwisselende moeraslandschap in De Weerribben wordt beheerd door Staatsbosbeheer. De natuur moet door het maaien van riet, het uitbaggeren van vaarten en het beperken van het verlandingsproces in toom worden gehouden, want anders zou het gebied dichtgroeien en zich ontwikkelen tot één groot moerasbos. In 2002 is de otter hier geherintroduceerd. Samen met het iets zuidelijker gelegen natuurreservaat De Wieden vormt De Weerribben het grootste aaneengesloten laagveenmoeras van West-E...
|
200 jaar Schalkhaar
In 208 pagina's met meer dan 500 afbeeldingen schetst Tonny Mulder het ontstaan en de ontwikkeling van zijn geboortedorp Schalkhaar, gemeente Deventer.
Prachtig beeld van vroeger Bijna alle boerderijen en (heren)huizen die in de periode 1810 - 1950 werden gebouwd met de achtereenvolgende bewoners worden belicht. De eerste kerk, gebouwd op heideveld De Schallinckhaer in 1810, de eerste wegen, de eerste ambachtslieden, het graven van het Overijssels Kanaal en de aanleg van villapark Braband komen onder meer aan bod. Tal van gereconstrueerde illustraties...
|
Ab Goutbeek, Vechtdaldeskundige
‘Mijn opa en oma woonden vroeger op een klein boerderijtje bij Junne. Mijn vader is daar opgegroeid en als jonge jongen is hij daar nog een paar ’s zomers koeherder geweest. Elk jaar werd er door de gemeenschap namelijk een koeherder aangesteld. Dit ging via aanbesteding; de gene die het laagste inschreef kreeg de klus. De koeherder haalde ’s ochtends na het melken de koeien op bij de boeren en nam ze mee, via de koedrift, naar een gemeenschappelijk stuk grond, het Junnerkoeland. Na de kanalisatie van de Vecht moest de kudde via een doorwaadbare plek door de Vecht. Later werd er een houten bru...
|
|
Adrie van Nieuwenhuijzen: 'Emancipatie bleef lang een beladen woord'
'In 1981 werd ik als vrijwilligster secretaresse bij het provinciaal bestuur van de Christelijke Plattelandsvrouwen Bond. Onze zoon ging toen naar de kleuterschool en hele dagen thuiszitten was niets voor mij. Buurvrouwen boden aan om afwisselend onze zoon op te vangen. Het agrarisch leven behield mijn belangstelling. Diverse CPB-vrouwen kende ik vanuit mijn CBTB-periode. Veel vrouwen van CBTB-boeren waren lid van de CPB. Elke CPB-afdeling had een eigen bestuur en daarboven stond het provinciaal bestuur. Het bestuur vergaderde in het CBTB-kantoor in Zwolle. Eén van de voorlichtsters was ook ...
|
Adrie van Nieuwenhuijzen: 'Het sociale aspect kwam meer op de voorgrond'
'In 1970 had ik net mijn diploma, toen er vacature voor economisch-sociaal voorlichtster in Twente in het blad van de Christelijke Boeren- en Tuindersbond (CBTB) stond. Ik ben daar op sollicitatiegesprek geweest. Mede dankzij relaties van mijn opa, die ik nooit heb gekend, ben ik aangenomen. Helemaal onbekend was Twente niet voor mij, vanwege mijn stage op de Volkshogeschool Markelo. Ik ging in Hellendoorn op kamers wonen, waar ik kantoor aan huis had. Mijn werkgebied lag in de CBTB afdelingen in Hellendoorn-Nijverdal, Holten, Rijssen, Wierden, Enter, Borne, Vriezenveen en Den Ham. Ons voorlic...
|
Adrie van Nieuwenhuijzen: 'Inwoning is niet altijd eenvoudig'
'Wat mij bij mijn huisbezoeken opviel, was dat bijna bij de helft van de boerderijen sprake was inwoning. Vaak was het een van de (schoon)ouders of een ongetrouwde broer of zus. Dat was heel typerend voor Twente. Ik kende het van huis uit, want mijn oma heeft jarenlang bij ons ingewoond. Ik begon er meestal wel over met de boerin. Zo van: “Hoe gaat het?” Het ging altijd prima, zeiden ze. Vaak keek oma eventjes om de deur. “Ik heb nu bezoek, hoor!|” “Oh ja, ik kwam even kijken wie er is.” Dat was voor mij zo herkenbaar. Die kleine dingen geven toch een zekere spanning. Inwoning is niet altijd...
|
Adrie van Nieuwenhuijzen: 'Zaken die al eeuwen zo gaan, verander je niet in een dag'
'In boerengemeenschappen kent men elkaar vaak door en door. Je wist bij wijze van spreken alles van elkaar. Zodra je iets aan de buurman vertelde, wist binnen de kortste keren de hele buurt dat. Je hing de vieze was dus niet buiten. Het zit ook in de aard van de boeren om het heel persoonlijk te maken. Daar liepen wij als voorlichters regelmatig tegen aan. Ruilverkavelingen verliepen soms heel moeilijk. De eigen grond was altijd beter dan die van de buurman. Hoe verder Twente in, hoe hechter de verknochtheid aan de grond. Er is niet voor niets zo’n opstand in Tubbergen tegen de ruilverkaveling...
|