image/svg+xml

Gerard ter Borch: 'Satijntjes'

Verhaal

Gerard ter Borch: 'Satijntjes'

Plaatje bij verhaal: afb.6.bijgesneden.jpg

Gerard sr. overleed in 1662. Hij heeft het succes van zijn zoon dus nog meegemaakt. En hij had er vast een mening over. Als schilder is hij ongetwijfeld trots geweest op het vakmanschap van zijn zoon, maar wat als vader te denken van de roem en levensstijl die daarbij waren gekomen?

De verguisde wereld van vertoon was zijn zoons broodwinning geworden. Het is denkbaar dat Gerard jr. zelf zich aanvankelijk ook wat ongemakkelijk heeft gevoeld. Als schilder stond hij dan wel aan de goede kant, maar hoe zag hij de geportretteerde, zijn opdrachtgever? Die liet zich immers van zijn voornaamste kant zien, getooid met pruik, veren en strikken, en gehuld in kostbare stoffen. Zulke praalzucht had hij van huis uit niet meegekregen, maar als schilder was hij hier wel op zijn best. Want als geen ander wist Gerard jr. juist die stoffen bedrieglijk echt in verf te vatten. Schilder en schrijver  Houbraken schreef hierover in 1721: ‘bovenal het wit satijn zoo natuurlijk, dun en konstig […] dat het waarlijk satijn scheen te wezen’. Niet voor niets kregen de schilderijen van Ter Borch later de koosnaam ‘satijntjes’.

 

Auteur:Jos Mooijweer
Trefwoorden:Gerard ter Borch, Introductie, Door het oog van Ter Borch, Stadswandeling, Overijssel verbeeld
Personen:gerard ter borch
Periode:1617-1681
Locatie:Zwolle
Thema's:Het leven van Gerard ter Borch, Overijssel verbeeld