Deel 21 - Romantiek in het parkje en weg uit Duitsland.
Het was begin 1967 toen The Outsiders op een zondagmorgen kwamen spelen in de grote tent op het grasveld bij het Bouwhuistunneltje in Enschede. Het was koud. Er was een mooie blauwe lucht en er waren warmtekanonnen die aan weerskanten van het podium warmte richting publiek uit bliezen. `k Herinner me speciaal de lichtblauwe basgitaar waarop basgitarist Appie Rammers speelde en dan de opwinding van het vrouwelijk schoon voor de weledele heer Wallie Tax, die op een speciale manier onder z`n optreden heel snel voorover swingde met z`n lange haardos en het daarbij voor elkaar speelde een kus te geven aan een van de meiden waarbij z`n lange haar dan rond de vrouwelijke schone flaneerde. Dat ging zo snel. Het leek een fractie van een seconde.
Een van de volgende weken haalde m`n vader me op om bij hem in Lingen te gaan wonen. M`n vader was verhuisd van de Lindenstrasze 14 naar de Lengericherstrasze 125 in Laxten, een voorstadje van Lingen waarlangs de weg naar Lengerich lag aan het andere uiteinde van Lingen. De woonsituatie was een verbetering. Het was een pand waar twee gezinnen konden wonen. M`n vader en m`n zuster Helga woonden beneden. Aan de voorkant was er een winkel. Het was de textielwinkel die door m`n zus Helga werd beheerd en ik werd iedere keer weer verrast door de creativiteit waarmee m`n zus iedere keer de etalage veranderde, waarbij ik haar vaak mocht helpen om eventuele klanten te kunnen boeien. M`n vader had een oude boerderij gehuurd in Handrup, een klein gehuchtje vlak bij Lingen, waar hij de koevellen, die hij kocht van boeren en slagerijen, inzoutte om geconserveerd te blijven voor verdere handel. Daarnaast had hij konijnen en hazenvellen. Nadat er bij hem op de boerderij was ingebroken, vatte hij het plan op om mij tezamen met een herdershond op die boerderij te laten wonen voor de veiligheid van de inboedel.
Eerst zou ik met een herdershond die daar voor opgeleid was moeten trainen. Dat gebeurde ook. `k Kreeg een speciaal pak aan, van materiaal van jutezakken. De hond zou me eerst moeten leren kennen en aan m`n lichaamsreuk wennen. Alhoewel ik het jutepak wel heb aangehad, bleek al snel dat dat toch niet het ware voor me was. Het is er ook nooit van gekomen. M`n vader beveiligde de opslagplaats met betere sloten en grendels aan de binnenkant. Daarnaast had m`n vader vele jaren een opslagplaats in Hopsten bij Rheine. Als we daar naar toe gingen waren we toch wel voor de dag weg en dan aten we ook ergens in een cafe. M`n vader zei altijd "Mahlzeit", als we binnen kwamen en dan dacht ik dat hij maaltijd bedoelde, maar ik heb begrepen dat het een Duitse manier van "hallo" zeggen tijdens het middaguur is, bij het betreden van een eetgelegenheid. Naast de Lingener Tagespost las m`n vader wel eens de "Bild-zeitung" en in de weekeinde de krant "Die Welt", die uit Hamburg kwam, wat dan een hele dikke krant was. Ook lazen we de "Judische Allgemeine" ,een joods weekblad dat in Frankfurt werd gedrukt. (Bij m`n tante en oom in Delden was er altijd het N.I.W.,het Nieuw Israelitisch Weekblad en het "Chiddoesj", het nieuwsblaadje voor joods Enschede, Hengelo en omliggende gemeenten. In die tijd in Delden heb ik ooit nog eens godsdienstles in Hengelo gehad van de heer Israels uit Almelo. Een bijzonder zachtaardige man.) Het was ook behaaglijk gezellig in het huis aan de Lengericherstrasze.
| Gedurende die tijd van half januari tot begin april in 1967,heb ik nog een brief van Eduard gehad waarin hij me vertelde dat hij "In my room" ,de nieuwe plaat van the Honest Men had gekocht. Geheel onverwachts had ik een grote wrat midden onder m`n voet. Toen ik er op een maandag mee naar een dokter ging, werd ik onaangenaam verrast toen hij, zonder me een injectie te geven, de wrat uit m`n voet trok. en ik dus hinkelend met m`n vader naar de auto ging om weer naar huis te gaan. Bij m`n vader in de straat leerde ik Jurgen, een aardige jongen die op het Gymnasium studeerde, kennen, met wie ik muziek probeerde te maken. Hij speelde al in een band. |
De winter begon langzaam te ontdooien en de lente was op weg toen ik op een zondagavond langs de Lindenstrasze liep en net voor de brug naar een cafe, dat zich toen al (en daar word ik me nu pas van bewust) Discothek "Zum Anker" noemde. Het was er erg gezellig. Er was warme donkere verlichting en toen ik een meisje ten dans vroeg, met een mooi gezicht blauwe ogen, donker halflang haar, duurde het maar even of we waren aan het kussen en het was zo mooi, zoals iedere persoonlijkheid op een eigen manier de "zevende hemel" maar kan beleven. Vlak daarna zei Gabrielle me dat het tijd voor haar was om naar huis te gaan en ze vroeg me haar naar huis te begeleiden. In een keer was alles zo anders. De vlinders vladderden "letterlijk" in m`n/onze? buik(en?) en nadat ik haar netjes tot voor haar huis had gebracht, liep ik in m`n eigen droomwereldje naar huis rond middernacht en verheugde me op de komende dinsdagavond, wanneer ik haar weer zou ontmoeten. De volgende dag voelde ik me zo gelukkig toen ik bij m`n vader in de vrachtwagen zat. Die dinsdagavond ontmoetten we elkaar `s avonds om half acht vlak bij haar in de buurt. We maakten een wandeling langs het Dordmund/Ems-kanaal en genoten intens van het tezamen zijn. Het ontdekken van elkaar. Haar lieve stem, haar ogen, het eerste tedere aanraken van haar borsten in het maanlicht bij het gebouwtje bij het kerkhof. Wat was het mooi om verliefd te zijn. Het tezamen lopend slenteren met de armen om elkaar`s schouders, onderbroken na iedere volgende stap voor het weer intense vrijen met onze tongen. Het leek wel een compacte duizend en een nacht op een avond. We beëindigden onze romantische avond op de bank in het parkje vlak bij haar huis in het midden van de stad.......Waarom weet ik niet, wel, dat ik, of was het we(?),in onze verliefdheid helemaal geen vaste nieuwe afspraak hebben gemaakt om elkaar in de discotheek of waar dan ook opnieuw te ontmoeten.
In diezelfde week werd ik door Jurgen uitgenodigd om die komende vrijdagavond in cafe "Klaas", dat ook vlak in de buurt lag, aan de Bakkumerstrasze op een "beatavond" te komen, waar hij met z`n band zou spelen. Het was helemaal niet druk. Er was een mooi groot podium en ik heb er een nummer met m`n eigen gitaar mogen zingen en spelen. Daarna heb ik m`n eerste glaasjes bier gedronken, waar ik wel van genoten heb, maar toen ik thuis kwam was dat te laat voor m`n vader, die heel kwaad op me was. Hij wilde me een vuistslag geven waarbij ik wel z`n vuist van me wegduwde en hij helaas zowat ten val kwam en me vertelde, dat hij me de volgende dag weer naar m`n moeder in Enschede zou brengen. Dat heeft hij de volgende dag ook gedaan tot grote verrassing van m`n moeder en Eduard. De tijd bij m`n vader was voorbij......
Herman Hanauer is geboren in Enschede en heeft z’n jeugd wisselend doorgebracht in Enschede, Lingen (Duitsland) en Delden. In de zestiger en zeventigerjaren maakt hij deel uit van diverse bands waaronder freesound group The Rabbits. Na vele omzwervingen, door heel Europa, vestigt hij zich, in 1996, in Australië.