Biografie - The Cream(s) - Enschede

Biografie - The Cream(s) - Enschede

Deze eerst nog kleine formatie heette toen nog Les Ilusion’s. Deze naam werd al snel vervangen door The Smurfs. Omdat dit ook niet aansloeg werd het uiteindelijk The Cream.

De jongens begonnen de repetities te houden in een nog in gebruik zijnde kippenhok. Alles was akoestisch i.v.m. het ontbreken van een geluidsinstallatie. Omdat drummer Reint Jalvingh in een elektronische verkeerslichten fabriek ging werken, ontmoette hij Harry Bloemberg, die er al langer werkte. Hij wist Harry zo ver te krijgen eens mee te gaan naar een repetitie van zijn band. Hij wist namelijk dat Harry weleens audio versterkers maakte, gewoon voor zichzelf.  Kortom, Harry zegde toe aan een versterker te beginnen. Van het een kwam het ander en het duurde niet lang dat Harry vrienden werd met het groepje en automatisch werd meegesleurd in hun enthousiasme. Al na een klein half jaar had The Cream een redelijk goed werkende geluidsinstallatie en konden de eerste wankele schreden op het podium worden gezet. De kippen kregen weer het alleenrecht omdat directeur Hofstra, van de timmerfabriek Hofstra, een loods voor de repetities beschikbaar stelde. Het geluidsniveau was geen probleem.

Bijzonderheden: sommige gitaren waren zelf gemaakt alsmede de toegepaste elementen onder de snaren. De gehele geluidsinstallatie zoals het band echoapparaat, de zang versterker, de sologitaar versterker, de basgitaar versterker waren door Harry Bloemberg gebouwd.  De luidsprekerkasten vaak in samenwerking met alle muzikanten. Zelfs een Leslie effect box voor het orgel was een samenwerkingsproduct. Omdat de meeste bandjes in de jaren 1965/1970 niet kapitaalkrachtig waren, moesten ze vaak een geluidsinstallatie huren, bijvoorbeeld bij Arend Assink.  Ze konden echter ook bij The Cream terecht. In die tijd was het vaak zo, dat de gage van de band lager was dan de huurkosten. Echter in de beginjaren was het motto “als je maar lol hebt aan wat je doet, de rest maakt niet uit”.             

Door onder meer de enthousiaste instelling van de Manager/zanger (met tamboerijn) Harry Nijhuis, die destijds in het dagelijkse leven o.a. acquisiteur voor internationale expediteurs was en daardoor beroepshalve veel in Duitsland vertoefde en de taal vloeiend sprak, kon de band regelmatig in Duitsland optreden. Het Duitsland van toen was echter nogal op schlagerachtige wijze georiënteerd en het kwam daarom vaak voor dat het repertoire noodgedwongen moest worden aangepast met liedjes als “Marmor Stein und Eisen Bright” en “Uben die wolken ist Sonnenschein.”!  Dat vonden de jongens echt helemaal niks. Maar ze deden het er tussendoor en even goed stond de zaal op zijn kop. Historisch te noemen is het optreden in Quakenbruck waar, na dat de band een uur had gespeeld voor een bijna lege zaal, de mededeling kreeg van de inhaber:  “Das licht aus, die heizung  aus und sofort abhauen!”, zonder gage natuurlijk.  Maar daar heeft Harry Nijhuis nog deskundig een stokje voor kunnen steken en het motto was dan ook “redden wat er te redden viel”. De reden van de belabberde opkomst was dat vlak naast het etablissement waar de Cream optrad ook een bier-volksfest was gestart en ja, het Lederhosen en bijbehorende dijenkletsende Beierse geluid trok vrijwel alle publiek naar zich toe. Dan helpt “Blau Bluht der Enzian” ook niet echt meer. Het heeft de pret ondanks alles niet mogen drukken. In andere steden zoals Osnabruck bijvoorbeeld was het optreden een groot succes.

The Creams
Zoals bij veel bands was er ook verloop in de formatie van de groep. Bert Snel de bassist, verliet helaas de groep en trad Henk Slotje aan als slag en sologitarist. Begin 1971 is de naam gewijzigd in The Creams. Harry Nijhuis zingt niet meer in de band maar fungeerde alleen nog als manager. In de daarop volgende periode heeft de groep met groot succes opgetreden in Twente en Drenthe. Niet in de laatste plaats door de gast drummer uit Groningen Roelof (achternaam is me ontschoten) omdat de eigen drummer, Reint Jalvingh, meermalen verhinderd was. Deze drummer beviel zo goed dat hij voor vast werd aangenomen. Reint Jalvingh werd definitief vervangen. Omstreeks 1971 verliet Road manager en versterkerbouwer Harry Bloemberg de Groep. De groep had veel geleerd van Harry en achtte zichzelf goed in staat om de apparatuur aan de gang te houden. De nieuwe drummer Roelof kreeg al gauw problemen met de afstand Groningen – Twente, wat voor hem uiteindelijk een onoverkomelijk bezwaar vormde. In september 1972 komt Koos Wiekenkamp drummer Roelof vervangen. De formatie bestaat dan uit Onno de Vries (bas), Jan de Vries (slaggitaar toetsen trompet), Koos Wiekenkamp (drums), Henk Slotje (solo Slaggitaar). 

Alle artiesten deden mee aan zang waar mogelijk. Het artistieke en muzikale peil van de band was behoorlijk gestegen en algemeen zeer gewaardeerd. Omstreeks die periode moet ook de Manager Harry Nijhuis zijn afgehaakt (met vele kilometers achter de kiezen in zijn “Glas auto” voor de band!).

Na 1,5 jaar hield ook deze formatie geen stand en besloten de gebroeders Onno en Jan de Vries om met een andere samenstelling de band voort te zetten. Henk Slotje verliet de groep evenals Koos Wiekenkamp. Nieuw toegetreden waren Maxim Rokker (gitaar) en Arnold Wegkamp (drums). Deze viermans formatie, die zich wederom The Creams noemden, was zeer succesvol en heeft het tot in 1981 volgehouden.

Verantwoording
Dit artikel is aangeleverd door Harry Bloemberg, voormalig versterkerbouwer en Roadmanager bij de band The Cream.

Verbeteringen en aanvullingen zijn welkom.   Mail naar info@poparchieftwente.nl