Biografie - Capra Ibex - Goor

Max Flikkenschild (1951) woont in zijn jeugd in Goor. In het gezin speelt zijn vader viool, gitaar en Hawaiian-gitaar. Samen met iemand uit de familie Gout wordt Krontjong en Hawaiian muziek gespeeld. Als 13-jarige begint Max op de gitaren van zijn vader te oefenen. Hij leert snel en het duurt maar even of hij moet van zijn vader meespelen met zijn Krontjong muziek. Hij moet spelen op de voor hem veel te grote Framus gitaar. Maar hij heeft zijn zin gezet op gitaarspelen en wil dat beter doen als zijn pa. Hij tokkelt de Krontjong met zijn vingers tot bloedens toe.

Dan ziet hij op de Duitse televisie in zwart/wit een programma over Amerikaanse muziek met opnames van Jim Reeves, Chet Atkins en B.B.King. Het maakt zo’n indruk op Max dat hij absoluut die muziek wil gaan maken. Met vrienden wordt besloten een band op te richten. Max speelt sologitaar, Johnny Westbroek drumt, Otto Centiago speelt basgitaar en Jan Busschers uit Diepenheim wordt de zanger. De naam van de band wordt The Cracks. Ze oefenen de nummers van de populaire bandjes uit die jaren zoals van The Golden Earrings en The Tee-Set. In Goor treft de jeugd elkaar in die tijd in cafetaria ’t Schild aan de Grotestraat. In de jukebox zit eind 1966 het nummer Hey Joe van Jimi Hendrix. De plaat wordt de hele dag gedraaid. The Cracks treden op in café  Lentelink in Goor en ook in de club in de oude bioscoop in Goor en ze spelen Hey Joe en de b-kant Red House met veel succes. In het nummer Satisfaction van The Rolling Stones wordt voor het eerst distortion op de elektrische gitaar gebruikt. Ze proberen dat speciaal geluideffect na te doen door de gitaar aan te sluiten op het element van de naald van de draaitafel. Het effect lukt, maar de kans op een elektrische schok is door dit experiment groot. In eerste instantie bouwt de vader van Westbroek de bas- en gitaar versterkers die snel worden vervangen door Geloso buizenversterkers met metalen bak. De eerste gitaar van Max is een Galanti. Galanti is een Italiaanse accordeon fabriek. Op de gitaar zitten dan ook accordeon knoppen.

Tegenwoordig is Galanti een collectors item. Later wordt door hem en de overige gitaristen op Höfner gitaren gespeeld. De repetities van The Cracks zijn in een omgebouwde schuur van één van de muzikanten en zoals bij iedere band veroorzaakt dat wat overlast waardoor de drummer besluit om maar 1 trommel en 1 bekken mee te nemen. De muzikanten gaan studeren of werken waardoor de band The Cracks bestaat tot eind 1967. Doordat Max Flikkenschild dan op de L.T.S. klein-metaal zit en snel gaat werken in de metaal, raakt de muziek bij hem in het slop. Op zijn 17^e gaat hij werken in Duitsland en later in Zweden. De gitaar gaat mee, maar er wordt niet in een band gespeeld. In 1971 moet Max in militaire dienst en is in de weekends weer in Goor terug. Er is weer tijd om muziek te maken en in dat jaar besluit hij een nieuwe band te beginnen. De band krijgt de naam Capra Ibex (de Latijnse benaming voor steenbok).

Het wordt een hard-rock band die muziek maakt van Wishbone Ash, Deep Purple, Black Sabbath, Jimi Hendrix, Nazareth, David Bowie en Focus. De groep bestaat uit de volgende muzikanten; Arthur Flikkenschild drums, Robbie Rouwhof zang, later vervangen door Sean Grahan uit het Engelse Farmborough, Erik Dollekamp toetsen, Edwin Flikkenschild solo en leadgitaar, Henri Gout die later is vervangen door Bertus Kolvoort op basgitaar, Max Flikkenschild solo en leadgitaar. Er wordt gespeeld op instrumenten gekocht bij Huigens in Hengelo. Op Fender Stratocaster, Gibson SG Les Paul, Les Paul custom, Rickenbacker basgitaar (gitaarbouwer Rickenbacher verandert vóór de oorlog zijn naam in Rickenbacker vanwege de negatieve Duitse klank ) en Pearl Export drumstel. Ingrid Kup wordt de zangeres in de band. Zij zingt b.v. in het nummer Child in Time de hoge tonen.

Er wordt gerepeteerd achter De Meerkoet aan de Deldensestraat in Goor. De band speelt veel in de buurt-soos achter de Malbergschool waar Herman Wevers de uitbater van de soos is. Op veel feesten worden ze gevraagd en ook in De Ster in Goor wordt regelmatig opgetreden, soms in het voorprogramma van bekende Nederlandse groepen zoals Long Tall Ernie & the Shakers, Cuby met Herman Brood en Mr-Boo-Boo. Eén van de laatste optredens is eind 1974 bij het Nivon in Goor.

In dat jaar stopt de band. Max heeft naast zijn muzikale talent ook kunstzinnige talenten. Hij besluit om zich op zijn 26^e aan te melden bij de Kunstacademie A.K.I. in Enschede en gaat schilder-, beeldhouw- en bronsgietkunst studeren. Hij krijgt een baan als creatief therapeut en docent bij de Rekkense Inrichting.

Muziek blijft een belangrijke passie en in 1982 begint Max weer een nieuwe band met Gerrit Onstein op drums, Peter Veijtel lead, Paul Waanders zang. De band noemt zich The Rousers.

Ga voor het vervolg naar de pagina van Rebel Rouser.

Dit artikel is tot stand gekomen op basis van een interview met Max Flikkenschild door Pel Kotkamp en Maria van Essen op 19-4 2017 en 17-6 2022.

Verbeteringen en aanvullingen zijn welkom.   Mail naar info@poparchieftwente.nl