|
Vondplaats
Bij oude pontje bij Haersterveer vond ik een oude tang en oude munt. Dat heeft mijn interesse gewekt voor archeologie. Toen heb ik op een verjaardag een metaaldetector gekregen. Daarmee ben ik veel rond de Vecht gaan zoeken. Daarmee is mijn loopbaan als archeoloog begonnen. En nu werk ik als stadsarcheoloog voor de gemeente Zwolle en doe ik geregeld archeologisch onderzoek naar en rond de Vecht.
|
Oude berkummerbrug
Voor veel Zwollenaren prachtplek. Elke zondag kijken naar de vissers en zwemmers. Heel Vlasakkers ging daar zwemmen. Er moeten veel oude foto's van zijn. Als kleine jongen moest ik de oude Berkemerbrug altijd opdraaien. De brug lag in buitenbocht. Dat was eng, vanwege de sterke stroming. Ik kon in 1963 voor het huis op het ijs stappen en dan stapte ik in Lelystad weer af. Als er ijsschotsen onder de brug zaten, dan werden er gaten in geboord. De houten brug was niet erg sterk, dan ging bij veel ijs de brug kapot. Op de bijgevoegde luchtfoto iste zien hoe de oude weg
naar Meppel en de stoomtra...
|
Zwollerkerspel
Mijn vader werkte bij de Melkfabriek Hoop op zegen. Toen hij mijn moeder had ontmoet, gingen ze aan de Hesseweg wonen. Dat was toen nog Zwollekerspel. Dat Kerspel krioelt om Zwolle heen, het oude kerkelijk gebied rond Zwolle. Volgens mij nog tot heel lang tot het begin van deze eeuw een vertegenwoordiging in de gemeenteraad. Wie weet meer over Poepershoek? Oude Berkemerbrug, 1400, was vroeger een van de weinige verbindingen over de Vecht, een van de weinige toegangswegen. Alle mensen uit Meppel e.d. gingen lopend met het vee over deze brug naar het centrum. Zijn er nog oude huizen met peil...
|
Lepejou, het eerste moslimgraf in Nederland
Langs de Doornweg, een klein stukje voor de afslag naar het Haersterveer bij Zwolle staat een grafsteen, half verstopt in het kreupelhout. De verweerde tekst is nauwelijks meer te ontcijferen. Het is Latijn en er staat: Lepejou cui nomen Apollonatus in insula celebis obiit 23 july 1828.Volgens deze Latijnse tekst behoort het graf toe aan een zekere Lepejou, bijgenaamd Apollo, geboren op het eiland Celebes in voormalig Nederlands Indië en gestorven op 23 juli 1828. Volgens sommigen was hij een negerslaaf, maar dat is niet waarschijnlijk. Hij zal eerder een islamitische Indiër zijn geweest, getu...
|
|
De eigenaren van Havezathe Arendshorst.
Zie bijlage, Word document. (Het document hierin plakken lukt niet.)
|
Doorwaadbare plaats
Deze locatie was vroeger mogelijk doorwaadbaar en was toen onderdeel van de verbinding tussen Hessum en Dalfsen. Verhaal ingebracht door Wim van Lenthe tijdens een bijeenkomst met maatschappelijke organisaties, in Dalfsen. Het verhaal bevat nu een aantal steekwoorden, maar hieraan zal binnenkort door de inbrenger verder worden toegevoegd.
|
Herberg 't Zwarte Paard Varsen
Dortmansvoorde of de herberg Het Zwarte Paard. De Naam Al in 1457 komen we Dortmansvoorde(Dortmersvoerde) tegen in de buurtschap Varsen. En nog steeds is deze prachtige boerderij te zien als we over de grote weg van Dalfsen rijden. Direct als we de gemeentegrens van Ommen, De Stouwe, passeren zien we aan de rechterkant de boerderij. Als we naar de naam kijken zien we als uitgang “voorde”. Dit betekent een doorwaadbare plaats. In een tijd dat er geen bruggen waren werden deze voordes plekken van bedrijvigheid. Er ontstonden hele plaatsen rondom. Kijk maar naar plaatsnamen als Voorthuizen, Koevo...
|
Franciscanessen zusters
|
|
Kanaliseren
Ik heb meegewerkt aan het ‘normaliseren’ van de Vecht tijdens mijn werkzaamheden voor Rijkswaterstaat. Dit betekende dat de oevers werden verstevigd met keien en puin. Hiermee verdween het natuurlijke karakter van de rivier. Afvoer van water was eigenlijk de enige priotiteit.We bespoten de oevers zelfs met onkruidbestrijdingsmiddelen. Tegenwoordig wordt dit weer teruggedraaid. Het stortsteen wordt weer weggehaald waardoor de rivier zijn natuurlijke karakter terugkrijgt. Ik vind het persoonlijk niet raar of vreemd dat wij zo’n 35 jaar geleden de rivier verstevigd hebben en dat men nu weer ande...
|
Johan Kiewiet, beroepsvisser op de Vecht
Johan Kiewiet is al de vierde generatie die vist op de Vecht. Zijn overgrootvader kwam als visser naar Gramsbergen. Het lijkt er op dat Johan de laatste beroepsvisser is op de Vecht. De vangst is door allerlei oorzaken zo afgenomen, dat vissen bijna niet meer uitkan. “Mijn grootvader handelde bij het vangen van de paling vooral op zijn kennis van de natuur. Hij maakte gebruik van wat hij wist over de vissen, over het weer. Zo ging hij in zwoele nachten in weilanden naast het water op zoek naar palingsporen. De paling gaat dan op land op zoek naar voedsel, zoals slakjes. Ze laten daarbij een ...
|
landgoed de stekkenkamp
- Mijn landgoed de Stekkenkamp heeft haar naam te danken aan het feit dat Baron van Pallandt, de eigenaar van het hele gebied, deze akkers vroeger gebruikte als kweekplaats. Hij zaaide hier eikels. De kleine eikenboompjes, ofwel stekken, werden vervolgens op het hele Landgoed Eerde uitgeplant.
|
Haersterveer
De Haersterveer is de laatste handgetrokken veer in Nederland. Via het veer kun je oversteken naar het landgoed Agnietenberg en de Agnietenplas. Het is een tijd uit de vaart geweest, maar wordt nu geëxploiteerd door particulieren waardoor een toeristisch rondje langs de Vecht mogelijk is. De pont vervoert wandelaars en fietsers. Het pontje vaart alleen in het zomerseizoen en verbindt Zwolle met het buurtschap Haerst. Aan de Zwolse kant vind je een enorme bel waarmee je de pontbaas kunt laten weten dat je wilt oversteken. In 2009 is door studenten van de Universiteit van Amsterdam een f...
|
|
Wim van Lenthe - De onberekenbare Vecht
Het verhaal van Wim van Lenthe over de huidige en oude Vecht bij Oudleusen en de invloed die de Vecht heeft (gehad) in het gebied. De onberekenbare Vecht De Vecht is een onberekenbare rivier. ’s Zomers is ze heel kalm en vriendelijk, ’s winters kan ze heel ruw en meedogenloos zijn. Dat is nu zo en dat was vroeger zo. Talloze generaties bewoners van het Vechtdal hebben in voortdurende min en onmin met de Vecht geleefd. Met min, want ze gingen er bewust vlakbij wonen, en met onmin, want ze kregen er voortdurend natte voeten. Afzonderlijk en met vereende krachten hebben de bewoners g...
|
Bommen op de spoorbrug over de Vecht bij Zwolle
De eerste 8 jaar van mijn leven woonden we in Zwollerkerspel, Berkum F11, zoals het toen der tijd werd aangegeven.Ik denk dat de adressering ongeveer in 1947-1948, Hessenweg 17 is geworden. Omdat ik in 1939 geboren ben en we in 1948 naar Zwolle zijn verhuisd, speelde het grootste deel van mijn Vecht herinneringen zich af in de Tweede Wereldoorlog. We woonden naast de beroepsvisser De Leeuw die dagelijks met twee zwart geteerde roeiboten de Vecht op gingen (vader en oudste zoon) om de uitgezette netten te legen. De Duitse soldaten, die bij ons door vordering verplicht, ingekwartie...
|
IJsgang op de Overijsselse Vecht in Dalfsen in 1926
Het laten springen van ijs in de Vecht bij Dalfsen. Snel stromende vecht met ijsschotsen, langs de oever een vastgevroren binnenschip, alles bedekt met sneeuw. Houten brug met hoge waterstand en ijsschotsen, paard en wagen lopen over de brug. Klaarmaken springlading. Ontploffen van twee springladingen naast de brug.
|
Gered van de verdrinkingsdood
Zie de bijlage bij voor het volledige verhaal.
|
|
Kluizenaarshut in Vilsteren.
De kluizenaarshut Op landgoed Vilsteren staat een kluizenaarshut. Deze maakt onderdeel uit van het park van Vilsteren. Het hardnekkige verhaal gaat rond dat in de tijd van de reformatie, waarin de protestanten het voor het zeggen hadden, er in deze hut een verjaagde katholieke priester als kluizenaar heeft geleefd. De omgeving van Vilsteren was inmiddels protestant. Maar zo nodig kwamen er vanuit Zwolle priesters naar de katholieke enclaves in deze omgeving. Bijvoorbeeld om de laatste sacramenten toe te dienen. Een van deze priesters zou uit Ommen zijn verjaagd en naar Vilsteren zijn gevluch...
|
het marskampveer
|
Het leven en wonen in het Vechtdal.
Het leven en wonen in het Vechtdal. Ik ben geboren net voor de Tweede Wereldoorlog op de havezate Arendshorst in de buurtschap Varsen. Toen was het woonadres O 23. (Later is het adres gewijzigd en werden de namen van wegen gebruikt.)
Havezate Arendshorst werd in 1408 al bewoond door ene Albert van den Laer. Voor meer informatie over deze Havezate verwijs ik naar het boek “De havezaten in Salland en hun bewoners”. De buitengrachten zijn nog zichtbaar en zijn nu een gemeentelijk monument. De binnengracht was nog gedeeltelijk zichtbaar, zie foto. Dertig jaar geleden is deze gracht geslecht.
...
|
Herinneringen aan landgoed Mataram bij Dalfsen
“Boeren hier op en rond landgoed Mataram bij Dalfsen, hebben op de nogal zanderige Vechtgronden altijd moeilijk kunnen boeren, De grond bevat van nature maar weinig mineralen. Je ziet hier dan ook bijna alleen maar kleine boerderijtjes”, vertelt Ab Goutbeek, zoon van de tuinknecht die op het landgoed bij tuinbaas Beumer werkzaam was. “Wij woonden in een klein keuterwoninkje in de buurschap Emmen, vlak bij het landgoed wat evenals de Mataram in eigendom was van Mr. J. A. G. baron de Vos van Steenwijk.” De geschiedenis van Mataram is nauw verweven met de geschiedenis van de Vecht. Goutbeek: ...
|
|
Wiesje, het kleine vrouwtje aan de Vecht
Wiesje, het kleine vriendelijke vrouwtje uit Haerst dat woonde in het boerderijtje Doornweg 43, iedereen in de omgeving kende haar van haar dagelijkse wandelingen met de hond over de dijk of langs de Vecht. Maar waar kwam ze vandaan? Die vraag werd gesteld nadat ze overleden was in 2007. En toen bleek dat er toch weinig over haar bekend was. Haar laatste 50 jaren kon in de buurt wel vastgelegd worden, sommige mensen kenden haar als Wiesje Boeve anderen wisten dat haar echte naam Wiesje Lengkeek was. Maar hoe was Wiesje in Haerst terecht gekomen? Door de medewerking van haar nichtje Ina Vissch...
|
Editie Vechtdal Overijssel: De Vecht was vroeger de snelweg van de regio
Zie bijlage voor het volledige artikel.
|
De wilde Deerne of het wolfskind van de Kranenburg
In 1717 werd er in de bossen bij Zwolle een wild meisje gevonden. Het verhaal trok indertijd internationale aandacht, want er bestond in die tijd grote belangstelling voor zogeheten ‘wolfskinderen’ die buiten de menselijke beschaving opgroeiden. Wetenschappers zagen in haar een mogelijk studieobject. In juli 1717 zagen boeren in de bossen van de heerlijkheid Craenenborg een wilde gedaante. Het lukte hen haar te vangen. Ze had lang zwart haar, was naakt en zwart van vel en alleen gekleed in een stuk linnen dat met een bos stro om haar lichaam was gebonden. Zij brachten haar naar Zwolle. De ...
|
Jachtpalen op Landgoed Aalshorst
Het jachtgebied van Landgoed Aalshorst, tussen Dalfsen en Heino, is ‘afgepaald’ met zandstenen jachtpalen. Deze palen markeren het jachtgebied waarvoor het landgoed jachtrechten had. Deze palen van zandsteen zijn ca. 2 meter hoog en wel 100 jaar oud. Eén exemplaar is te vinden op de houtwal aan de Blauwe Dijk tussen Hoonhorst en Heino.
|
