image/svg+xml

1962 Drie uurtjes voor Zwolle

Verhaal

1962 Drie uurtjes voor Zwolle

Plaatje bij verhaal: still0405_00007.jpg

Bijschrift foto: Collectie Historisch Centrum Overijssel (filmstill BB00006)

Drie uurtjes voor Zwolle
Koninklijk bezoek 5 mei 1962

Koningin Juliana en Prins Bernhard vieren hun 25-jarig huwelijksjubileum uitbundig. In Amsterdam op hun eigen adellijke niveau, met alle vrienden en collega’s, daarna met een koninklijke marathon langs alle provinciehoofdsteden, om ook hun onderdanen in hun geluk te laten delen. Zwolle bijt op 5 mei 1962 het spits af. Een strak tijdschema voorziet in aankomst van de koninklijke trein om even over tienen, dan: twee rijtoertjes, een optocht met praalwagens uit de hele provincie, koffie in de Buitensociëteit, lunch in het Provinciehuis (dan nog aan de Diezerstraat) en vertrek om kwart over één. Efficiënt en toch heel gezellig, waar allicht ook aan bijdroeg dat alle vier dochters mee waren, nog net voordat er vrijers in beeld kwamen, die voor allerlei afleidende opwinding zouden gaan zorgen. Nu is het een ongestoord familie- en volksfeest, alles verloopt zo vlot dat het minutieus geplande tijdschema zelfs met enkele minuten verbeterd wordt.


Als een optocht voor een tribune langs geleid wordt, gaat hij anders heten: een defilé. Die tribune was vóór Hotel Wientjes, en de praalwagens oogstten veel succes. Daarna was er koffie in de Buitensociëteit, aan allemaal losse tafeltjes zat een honderdtal, uiteraard zorgvuldig geselecteerde, jonge mensen te wachten op koninklijk bezoek aan hun tafeltje. Ongedwongen! Blijkbaar lukte het de Oranje-professionals prima geanimeerde gesprekjes te voeren, want de Zwolsche Courant spreekt van een hoogtepunt in het programma. De pers mocht er blijkbaar bij zijn, want de krant bericht twee voorvalletjes van grote symbolische waarde: De Koningin sprak met een blinde jongen over zijn leven en werk – en de blinde-geleidehond kreeg het koninklijke koffiekoekje! Aan de andere kant van de zaal werd Prins Bernhard bediend door een meisje van de Huishoudschool. Het suikerklontje moest op een lepeltje aangeboden worden, maar het arme kind trilde zo, dat dat maar niet wilde lukken. Waarop de prins de klontjes gewoon met de hand van het bakje pakte, onder het uitspreken van de gedenkwaardige woorden: Kijk, zo doen wij dat thuis altijd. Een koekje en een suikerklontje – hier werd onze nationale identiteit gedemonstreerd!


Voor deze zilveren provincie-marathon was de koninklijke trein weer eens uit de remise gehaald en opgepoetst. Opgepoetst moest ook de koninklijke wachtkamer op station Baarn. Die lag dan wel dicht bij Soestdijk, maar werd toch amper gebruikt. Vandaar dat dan de hulp van een dameskapper wordt ingeroepen om met een parfumspuit de muffe lucht te verdrijven. Door bovendien wat sterk ruikende gardenia’s in de bloemstukken te verwerken, kwam voor het vertrek naar Zwolle alles nog goed: Van een bedompte lucht was vanmorgen dan ook geen sprake. Alle spoorwegovergangen werden door NS-personeel bewaakt, de trein haalde een nette gemiddelde snelheid van 105 km/h en veroorzaakte voor de normale dienstregeling slechts geringe vertraging. NS presteerde prima. Aan het eind van het bezoek aan Zwolle gaf dat nog wat commotie: Men had bij het afwikkelen van het programma een tijdwinst van niet minder dan vijf minuten geboekt, en was dus ook te vroeg op het perron voor de terugreis. Gelukkig stond de trein er al, en het gezelschap kon gelijk instappen. Iedereen verwachtte dat de trein onmiddellijk zou vertrekken, maar dat gebeurde niet. De koningin verscheen, de wenkbrauwen vragend opgetrokken voor het grote raam van haar rijtuig en keek naar de klok. Tevergeefs. De volle vijf minuten moesten wachtend doorgebracht worden, tot de voorziene vertrektijd bereikt was. “Zo staat het in de dienstregeling en daar houden wij ons aan”, zei de stationsambtenaar ons. Want NS presteerde perfect. In die tijd.

Sjaak Onderdelinden

   

Trefwoorden:Koninklijke Bezoeken
Periode:1962
Locatie:Zwolle