image/svg+xml

1962 De Koningin op de thee

Verhaal

1962 De Koningin op de thee

Plaatje bij verhaal: 8_november_1962.jpg

Bijschrift foto: Stationsplein met erewacht garderegiment Prinses Irene bij koninklijk bezoek 8 november 1962. Veel publiek rondom.

De Koningin op de thee
Koninklijk bezoek 8 november 1962

Een half jaartje na het showbezoek vanwege de zilveren bruiloft is Koningin Juliana al weer in Zwolle, nu voor een werkbezoek: de miljoenste naoorlogse woning! Daar is een vol programma omheen gebouwd, de Koningin maakt daar maar een klein stukje van mee. In de ochtend is er een bijeenkomst in het Stadhuis, voor officiële toespraken en het uitdelen van lintjes. Dat kan de minister van Volkshuisvesting en Bouwnijverheid, Aartsen, uitstekend zonder de majesteit. Interessant is de constatering dat in de jaren zestig van de twintigste eeuw de woningnood het grootste binnenlandse probleem van Nederland was: oorlogsschade, achterstand bij krotopruiming, senioren die zelfstandig willen blijven wonen, trouwlustige koppeltjes die nu nog bij de (schoon)ouders in moeten trekken: er moest volop gebouwd worden, en dat gebeurde ook. Zwolle’s burgemeester Roelen prees terecht de departementale rekenaars, die de miljoenste woning uitgerekend in Zwolle gelokaliseerd hadden… De minister kon dat heel prozaïsch verklaren met het Zwolse feest-aanbod, dat blijkbaar aantrekkelijker was dan dat van andere in aanmerking komende plaatsen.

Het eerste deel van het middagprogramma speelde zich, nu wel degelijk in aanwezigheid van de Koningin, af in Schouwburg Odeon. Daar was een klein probleempje: hier ontbrak het aan een Koninklijke Ereloge. Een persfoto toont de even eenvoudige als geniale oplossing: je hangt precies in het midden een prachtig Perzisch tapijt over de balustrade, en daar achter is dan de ereloge. Weer toespraken en een filmpje, maar dan is het hoogste tijd voor de bewuste woning: Hogenkampsweg 139, een keurige flat. Eerst mocht de Koningin een koperen kunstuiting, vlak voor de ingang, onthullen – bij de plaatsing wankelde het ding nog even, maar in 2016 staat het er nog steeds - en toen kreeg ze thee. Dat was zo zenuwslopend voor de vrouw des huizes, dat ze vergat, er een koekje bij te presenteren – na correctie door de organisatie was dat gauw goedgemaakt. Ook het vijfjarige zoontje van de trotse nieuwe flatbewoners moest nog even tot de orde geroepen worden: hij werd geacht aan die vreemde mevrouw een geschenkverpakking authentieke Zwolse balletjes te overhandigen, maar er was binnen en buiten zo veel te beleven, dat hij maar moeilijk tot het uitvoeren van zijn verantwoordelijke taak te verleiden was. Maar uiteindelijk gebeurde het toch, gelukkig, en het krantenverslag stelt tevreden vast: na enig aandringen vervulde hij tenslotte de missie, die hij bij het opklimmen der jaren wel belangrijker zal gaan vinden. Vanaf het balkon kon nog een kleine optocht van bouwmaterialen worden bekeken, en toen werd de thuisrit naar Soestdijk al weer aanvaard.

Maar voor de feestende bouwvakkers (nou ja, hun bazen) was het feest nog lang niet afgelopen, zij mochten terug naar Odeon, waar nog een prettig afsluitend programma aangeboden werd, met diner en cabaret. Voor dat laatste was niemand minder aangetrokken dan de destijds befaamde Wim Kan, die zijn Oudejaars-conférence ook best als doordeweekse one-man-show kon presenteren. Volgens het krantenverslag was hij in grootse vorm, met gebruikmaking van de bouwkundige actualiteit. De krant heeft het openingslied opgetekend: In Zwolle staat een huis,/Het één miljoenste huis/Het is geen huis, het is een flat/Maar dat doet niets af aan de pret./’t Is enkel neergezet/Voor het lopende buffet. En de cabaretier heeft ook ontdekt, dat de dresscode voor dit grandioze bouwfeest precies is afgestemd op dat “lopende buffet”: Wandelkostuum.

Sjaak Onderdelinden  

Trefwoorden:Koninklijke Bezoeken, Miljoenste naoorlogse woning
Personen:Prinses Irene
Periode:1962
Locatie:Zwolle

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.