image/svg+xml

Paultje's herinneringen (2)

Verhaal

Paultje's herinneringen (2)

Plaatje bij verhaal: knipsel_4.png

Paultje's herinneringen (2)

Een gebroken carrière

Onlosmakelijk waren ze toentertijd aan elkaar verbonden: De katholieke Aloysiusschool en de nabij gelegen Maria Geboortekerk. Op de jongensschool kwamen 'mijnheer pastoor' of 'mijnheer kapelaan' wekelijks godsdienstles geven en er werd bijgehouden of je 's morgens wel in de ochtendmis was geweest voor je naar school ging. Het vak 'Godsdienst' maakte dan ook een prominent onderdeel uit op de cijferlijst van het rapportenboekje. Een onvoldoende leverde thuis een donderpreek op.

Ook het maandelijkse biechten bij pastoor Van den Hoven of de kapelaans Voskuilen, Boerrigter, Van Eijden en Van Eijk vormde een verplicht onderdeel van de katholieke opvoeding. Steeds opnieuw was het een zware opgave voldoende 'zonden' te vinden. Je kwam niet verder dan 'koekjes uit de trommel gehaald', of 'snoepje gepakt' of 'brutaal geweest tegen de ouders'. Steevast leverde dat van 'het luisterend oor' aan de andere kant van het traliewerk in het biechthokje een boetedoening van drie Weesgegroetjes op.

Natuurlijk moest je je ook dienstbaar tonen aan de katholieke kerk in Losser. Op de Aloysiusschool verzorgde de in Losser en omstreken befaamde dirigent en zangleraar Frits Rörink de zanglessen. Ook was hij dirigent van het zangkoor van de Maria Geboortekerk. Aan het begin van een schooljaar kwam een geestelijke van deze kerk naar een zangles luisteren en in samenspraak met Rörink werden dan de zangtalentjes eruit gepikt. 'Mijnheer kapelaan' kwam dan bij de ouders thuis en die werden als het ware gedwongen hun zoon voor het koor op te geven. Zij die over minder zangtalent beschikten vond je terug als misdienaar.

Ik had een hoge zuivere stem en na een test in de eerste klas van meester Theo Siegmund (de latere pastor), die beluisterd werd door 'mijnheer kapelaan', werden de zangtalenten van Paultje geschikt geacht voor het kerkkoor. Trots als een pauw oefende ik thuis uit den treure liedjes als 'Kom mee naar buiten allemaal, dan zoeken wij de wielewaal' en 'Een karretje dat op de zandweg reed'. Gek werden ze ervan bij mij thuis, om nog maar niet te spreken van de latere oefeningen van de Latijnse liederen. Tig keren heb ik de smalle trap boven naar het koor in de Maria Geboortekerk beklommen, waar voor het merendeel mannen in vergevorderde leeftijd zich, met hun door sigaren en jonge jenever van Bols gesmeerde kelen, aan de stemoefeningen van Frits Rörink onderwierpen. Ik moest mij na enkele weken oefenen als sopraantje bij de zondagse Hoogmis staande zien te houden tussen de zware bassen en baritons. Dat lukte wonderwel en het Kyrie Eleison, Gloria in Excelsis Deo en het Credo kwamen vloeiend uit mijn nog piepjonge keeltje. Een paar jaar lang zong ik vol overgave tijdens repetities en Hoog-, Trouw- en Uitvaartmissen. Maar .... aan de schitterende zangcarrière die voor mij in het verschiet leek te liggen kwam plotseling een einde. Een einde zonder enig blijk van waardering, zonder enige glans. Een zwarte bladzijde. Tegenwoordig zou er direct hulp voor je worden gezocht om het kind er geen trauma aan over te laten houden.

Die bewuste zondag stond ik weer uit volle borst te zingen tijdens de Hoogmis, maar ineens .... middenin het Kyrie Eleison, een volle trap in mijn achterste. Zo hard, dat ik vooruit schoot en vallend tussen enige bassen en baritons op de grond terecht kwam. Toen ik opstond zag ik, dat 'mijnheer Rörink' daarvoor verantwoordelijk was. 'Hou je mond dicht' siste hij kwaad. Bedremmeld bleef ik staan wachten tot de laatste klanken van het Kyrie Eleison vanaf het koor de gelovigen beneden in de kerk hadden bereikt. Ik werd door 'mijnheer Rörink' apart genomen en mij werd op keiharde en pedagogisch onverantwoorde wijze duidelijk gemaakt, dat mijn gebroken stem niet meer geschikt was om onderdeel van het zanggezelschap uit te maken. Met tranen in de ogen draaide ik mij om, vloog de trap af en huilde tranen met tuiten toen ik thuiskwam. Een gebroken stem. De weg naar volwassenheid ligt bezaaid met obstakels. Die te overwinnen maakt, dat je sterker wordt. Het klinkt tegenstrijdig: De door Frits Rörink gebroken carrière heeft Paultje daarin geholpen.

 

Paul Bulters

Trefwoorden:Losser, Zangkoor, Maria Geboorte Kerk, Aloysiusschool
Personen:Theo Siegmund, Frits Rörink, Pastoor van de Hooven
Periode:1955-1958

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.