De Wierdense Revue : een opmerkelijk fenomeen

Fotoonderschrift: Dika en Graads die denkt dat hij mond en klauwzeer heeft

Het begin
Toen eind jaren veertig de kruisvereniging ‘het Groene Kruis’ in Wierden wat financiële steun kon gebruiken, bedacht men een soort bonte avond, waarvan de gelden ten goede zouden komen van deze vereniging. Mensen uit verschillende sportverenigingen werd gevraagd daaraan medewerking te verlenen. Uit de gymnastiek- en korfbalvereniging kwamen de balletmeisjes en amateurspelers Gerhard Höften, Joke Wanschers-Eshuis, Greeth Wassink-Rutgers en regisseur Gerrit Nekkers. De muzikale begeleiding werd verzorgd door het orkest van Albert Eshuis. De toneelspelers, de kopstukken, besloten de avond in de vorm van een revue te gieten, met afwisselend ballet, zang, sketches, liedjes en Twentse conferences, in hoofdzaak geschreven door Dika (Joke Wanschers) en Graads (Gerard Höften)
Op de planken
Vanaf de allereerste revue, getiteld ‘De Zon in je Hart’, bleek de belangstelling van het publiek overweldigend, met als resultaat bomvolle zalen bij café Niezink en een mooie opbrengst voor ‘het Groene Kruis’.  Sindsdien kregen de opeenvolgende revues een Twentse titel, zoals in 1952 “Loat pleern wiej goat emigreern”, gevolgd door “Neet dat benöwde”, dat in 1953-1954 vijftienduizend gulden opleverde, die voor een belangrijk deel aan ‘het Groene Kruis’ en Stichting Zwembad ‘Het Wendelgoor’ in Wierden geschonken werden. Zo werden in de loop der jaren duizenden guldens bijeengespeeld voor allerlei nuttige instellingen.
Succes buiten Wierden
Het succes van de revue bleef ook buiten de regio niet ongemerkt, mede door veel publiciteit. Dag- en regiobladen prezen: “de prestaties van de Wierdense artiesten – waaronder werkelijk natuurtalenten schuilen – en die effectvolle arrangementen op de Bühne brengen.” Programma’s vol boerenhumor over het leven van alledag maar ook over actuele zaken in mooi, onvervalst Twents. Succesavonden vol vreugde en onbedaarlijk lachen……. en nooit kwetsend! Men werd gevraagd voor optredens in het Almelose Groenendal en later in het Theaterhotel, in Zenderen, Zwolle, Nijverdal, Enschede, Apeldoorn en Groningen. En door de vele Twentse Clubs in o.a. Utrecht en Den Haag. Na verloop van tijd werd besloten zonder ballet en orkest verder te gaan, dus alleen met de hoofdrolspelers, begeleid op piano door Marion Paauwe. Toen Moo,  Greeth Wassink, zich door verhuizing moest terugtrekken, werd haar plaats ingenomen door Miep Sanderman. Het trio Graads, Dika en Moo werd in 1953 uitgebreid met Hendrik van ’t Rikkepöalke (Albert Paauwe) en men werd een begrip in geheel noord, oost en midden Nederland. Duizenden mensen stonden soms urenlang in de rij om kaartjes te bemachtigen voor een avond uitbundig amusement.
Opeenvolging van nieuwe revues / media, band en plaat
Bijna jaarlijks bracht het gezelschap een nieuwe revue op de planken. Een greep uit de diverse titels: “Noew brek mie ’n kloomp”, “Woer mut dat hen?”, “Kats op ’t rabat”, “Trammelant op de kökkn” en “Teuterieje”. Radio en tv raakten geïnteresseerd. In 1955 werden ze gevraagd voor de VARA-Streekuitzending, in 1975 in het programma van Mies Bouwman en in ettelijke uitzendingen van Radio en TV-Oost. In 1978 kwam de eerste grammofoonplaat uit, gevolgd door nog 10 LP’s en een aantal CD’s.
Hulde
In 1991 werd het 40-jarig bestaan van de revue gevierd. Dika kreeg toen een koninklijke onderscheiding uitgereikt. In 2001 werd in de Wierdense Muziekkoepel een sculptuur onthuld met de beeltenis van Graads, Dika, Moo en Hennik, ontworpen door Jan Aanstoot. Het is al enige tijd niet meer zichtbaar in Wierden!! Door hun optredens werd het dorp Wierden met recht op de kaart gezet en werd een bijdrage geleverd aan het in stand houden van de ‘Moodersproake’. De Wierdense Revue: het merkwaardigste fenomeen dat wellicht ooit in de Twentse theaters en die van oost- en midden-Nederland is gekend. Nog 60 jaar na de oprichtingsdatum, vraagt menigeen zich af “Wat was toch de succesformule van dit revuegezelschap?”
Van deze column bestaat ook een Twentse versie. Komende week zullen we die plaatsen.
 

Auteur: Jannie van Wulfften Palthe - Stulen.