image/svg+xml

Het Mölnweggie in Lemelerveld

Verhaal

Het Mölnweggie in Lemelerveld

Plaatje bij verhaal: foto05_0.jpg

Een niet al te diepe brede spoorsloot begroeid met twieghout en riet. Een rijke flora en fauna voor de jeugd om zich uit te leven in hun natuurlijke wereld, ja in dit paradijs. Tevens een dumpplaats van allerlei vreemdsoortig huishoudelijk  afval, in hetwelk wij nu handel zouden zien. Carbidverlichting, pendules in velerlei soorten, verfbussen, dode huisdieren, ja een ware oase voor al het ongedierte, door ons op de hielen gezeten met katapult en munitie van eigen makelij en vooral niet te vergeten pijl en boog.   


Ouderen leefden zich hier in de avonduren uit door dit ongedierte met lucht- of vuurbuks te bejagen tot de zon met een kop als vuur een doodsmak maakte achter een wolk ver aan de horizon. Dag- en weekbladen verguldden het Lemelerveldse nieuws met ingezonden stukken van verontruste burgers rond de berg huisvuil te midden van het dorp dat de volksgezondheid in gevaar bracht. Evenveel ratten als inwoners in  1951,  zoals de media in die dagen zijn lezers  ongenuanceerd  wilde doen geloven.

Aan de westkant van deze spoorsloot  bevond zich het mölnweggie; een verhaal uit een verleden tijd,  maar voor ons als was gisteren vandaag… Het mölnweggie begon bij café Reimink, dan voor het spoorhuis langs waar de familie Herbrink woonde. Links af en na honderd meter het pachie volgend, dan tussen molen en boerderij door linksaf slaan waar nu de Kruisstraat te vinden is.

Hoe nietig dit zandweggie in onze ogen ook mocht zijn het had bestaansrecht in deze kleine gemeenschap. Ook voor de firma Jansen was het een levensader van belang. Boeren die hier het nodige haalden voor hun bedrijf, stro, veevoer, aardappelen, ja wat niet al. Ook door wat beurtschippers aanvoerden dat bestemd was voor deze bekende ondernemer vond vaak aan- en afvoer plaats over deze verbinding. Nu wonen geheel rechts in de twee-onder-één-kap-woning de families v.d. Slichte en H. Brok, dus voorheen de domicilie van de familie Tijhaar. Velen maakten gebruik van dit alom bekende mölnpachie voor hun ommetje alvorens de bedstee werd opgezocht. Echter de jongere generatie wist hier favoriete plekjes om elkaar diep in de ogen te zien, zoals bij handelaren in tweedehands auto’s gebruikelijk is.  

Hoepelwedstrijden werden gehouden rond het mölnpachie. Met een fietswiel verschenen we in grote getale aan de start bij café Reimink. Wie het hardst kon lopen en vooral zijn hoepel in bedwang wist te  houden om zich vervolgens als eerste aan de eindstreep te melden werd winnaar en kreeg een zak apenötties die triomfantelijk hoog werd gehouden. Maar één van ons veroorzaakte een aanvaring met de  geestelijke van het dorp in de persoon van pastoor Morselt. Op weg naar één van zijn vele  jachtvrienden, of misschien om iemand met zware schuldgevoelens bij te staan, wie zal het zeggen? Maar voor de boerderij van één zijn beminde gelovigen ontstond een frontale botsing juist tussen de benen van de eerwaarde. Met een gezicht van verschrikkelijk zwaar weer van de toch altijd o zo vriendelijke pastoor bulderde hij:  Zie naar het kruis, jongeman! doelend op het voor ieder zo bekende symbool dat hij meestal op zijn outfit droeg.

Maar ook het mölnpachie droeg niet de titel zeer goed onderhouden te zijn; regelmatig verschenen in de pers klachten omtrent de slechte begaanbaarheid. Door de jaren heen bleek een belangstellend luisterend oor bij de gemeente Dalfsen voor ons dorp niet vreemd.

Maar toch was het mölnweggie een sluiproute waar je niet omver werd gereden door een auto of motorfiets. Tevens een veilige verbinding tussen de scholen en de jeugd uit het dorp. En niet te vergeten de klanten die hun 'bosschoppen' haalden bij de winkels in de Kerkenhoek en voor het bezoek aan hun Godshuis. Velen maakten dankbaar gebruik van dit populaire weggetje dat uitkwam aan de Schoolstraat tegenover de  woning van Kobus en Katrien Witzeboer.   

Toch vond hier een merkwaardig ongeluk plaats. Wij beschrijven hier de geschiedenis van een catastrofe met een toen veel op het platteland gebruikt vervoermiddel: de brik.    

De slechte begaanbaarheid van het mölnweggie eiste zijn tol daar het noodlot onverwacht toesloeg. Een familie wonende aan de Brandweg even buiten het dorp werd slachtoffer van dit drama. Op eerste paasdag 1943 deed priester Lambertus Bisschop zijn eerste mis in de kerk aan de Posthoornweg. Bij het rechts afslaan in de Schoolstraat kwam de brik van de familie met een wiel in één van de talrijke gaten. Het rijtuig sloeg om. Een tante verloor hierbij het leven.  (bron: Van hulpkerk tot geloofsgemeenschap, Piet Huysmans)
    

i.o. HWL , april 2016                                                                 

Auteur:H. Huisman
Trefwoorden:Mölnweggie, Molen
Periode:1900-2000
Locatie:Lemelerveld

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.