image/svg+xml

De ULO-MAVO in Dalfsen 1955-1994

Verhaal

De ULO-MAVO in Dalfsen 1955-1994

Plaatje bij verhaal: ulo3.jpg

Na de sluiting van de S. de Vries-mavo op 1 augustus 1994 is Dalfsen een gemeente zonder enige vorm van voortgezet onderwijs geworden. Na de landbouwschool en de huishoudschool is ook de MAVO nu verleden tijd na een bestaan van bijna veertig jaar.

 

In die veertig jaar is het aantal inwoners van Dalfsen sterk gestegen, maar door oorzaken als geboortebeperking, de trek naar de grote scholengemeenschappen in Zwolle en de eis tot schaalvergroting vanuit het ministerie is er geen bestaansmogelijkheid meer voor voortgezet onderwijs in Dalfsen.

Op 1 september 1955 ging in Dalfsen de ULO van start met 46 leerlingen, waarvan er 8 de tweede klas vormden. Deze acht hadden het jaar daarvoor een ULO in Ommen of Zwolle bezocht. De leerlingen kwamen hoofdzakelijk uit de gemeente Dalfsen en uit Nieuwleusen, waar toen nog geen ULO was.

In 1958 behaalden de eerste leerlingen hun diploma. Dat waren: Diet Dalhuyzen, Ali Dijk, Anneke Klaassen, Eef Middelveld en Greet Posthuma. De vraag naar een christelijke ULO kwam uit de kring van ouders die lid waren van de Vereniging voor Christelijk Onderwijs te Dalfsen en in 1955 besloot het bestuur van deze vereniging over te gaan tot stichting van een ULO. Langzamerhand kreeg deze school bestaansrecht en werd een bekend onderdeel van de Dalfser samenleving. Eind jaren vijftig stagneerde de groei enigszins doordat ook in Nieuwleusen een christelijke ULO werd gesticht en in Zwolle een gereformeerde (vrijgemaakt) ULO.

In 1968 ontstond een nieuwe situatie met de invoering van de nieuwe wet op het voortgezet onderwijs, de zogenaamde Mammoetwet. Een van de doelstellingen van deze wet was te komen tot scholengemeenschappen waarin de scheiding tussen de verschillende onderwijsinstellingen minder strak zou zijn. In veel plaatsen werden scholengemeenschappen voor LBO/MAVO gevormd. Ook in Dalfsen werden besprekingen gevoerd tussen de besturen van de landbouwschool, de huishoudschool en de MAVO, maar uiteindelijk werden deze afgebroken en kwam het niet tot een samengaan van verschillende soorten onderwijs. Wel werd de Stichting Voortgezet Onderwijs Dalfsen opgericht, een samenwerkingsverband tussen het protestants christelijk- en het rooms-katholiek onderwijs. Het bestuur van de Stichting exploiteerde de MAVO. Het leerlingenaantal groeide in de jaren zeventig spectaculair tot 270, waarna een constante daling zich inzette.

De eerste jaren werd les gegeven in een schoolgebouw op de plek waar nu de groepspraktijk van huisartsen is gevestigd. Het gebouw dateerde uit het jaar 1900 en was al door de Onderwijsinspectie afgekeurd. Het telde zes lokalen, waarvan er drie in gebruik waren bij de openbare school en één bij de kleuterschool ,,Het Korfje". De ULO kreeg de twee overgebleven lokalen.

De eerste twee jaren kwam er echter telkens een leerjaar bij, waardoor ruimtegebrek ontstond. Er werd uitgeweken naar het theorielokaal van de brandweerkazerne. In 1958 werd een nieuwe openbare school in gebruik genomen en in 1957 was de kleuterschool al vertrokken naar een nieuw gebouw. Nu was er voldoende ruimte voor de 125 leerlingen.

Ondertussen werd er wel steeds doorgewerkt aan de plannen voor een nieuw schoolgebouw en in 1963 werd het huidige gebouw betrokken. In 1971 en in 1976 werden op het plein nog enige noodlokalen gebouwd, die inmiddels weer afgebroken zijn. De eerste fulltime leraren waren de heer S. de Vries uit Zwolle (de eerste directeur naar wie later de MAVO genoemd is) en de heer H.E. Schelfhorst die net uit Indonesië was teruggekeerd. Mejuffrouw T. Post gaf les in nuttig handwerken en mevrouw G. v.d. Vegt-de Graaf hield het gebouw schoon. De heer M. Faber, hoofd van de christelijke lagere school in Ankum, gaf  's morgens vóór hij aan zijn werk in Ankum begon, Duitse les.

Op 10 oktober 1980 werd het 25-jarig bestaan gevierd en niemand had toen ook maar het geringste vermoeden dat een tweede jubileum niet meer gevierd zou kunnen worden. Misschien ontstaat over een aantal jaren weer de behoefte aan schaalverkleining, maar voor Dalfsen zal het heel moeilijk worden weer een vorm van voortgezet onderwijs te krijgen.

Een activiteit waaraan velen prettige herinneringen bewaren, zijn de reizen van derdeklassers naar het buitenland geweest. Vele malen werd Parijs bezocht, maar ook Kopenhagen, Vlaanderen, Londen en Berlijn zijn het reisdoel geweest. Voor een aantal leerlingen was dit vaak hun eerste verblijf in het buitenland.

Ook waren er in de jaren zeventig de ,,schoolbezettingen" door de leerlingen van de examenklas op hun laatste lesdag. Jarenlang was een steevast onderdeel ervan een tocht door het dorp op een boerenwagen. Ook de jaarlijkse schoolavonden zullen velen zich nog herinneren. Eerst waren dat de  ,,bonte" avonden in Pniël, later de schoolmarkten, waarvan de opbrengst bestemd was voor een adoptiekind uit een derdewereldland. De leslokalen werden soms compleet omgebouwd tot spookhuis, schiettent, koffiehuis enz. Onder supervisie van gymleraar Walter Beekers werden sporttoernooien in de Trefkoele of op sportpark Gerner afgewerkt. Bij voldoende vorst werden schaatswedstrijden op de ijsbaan gehouden. Later werd Giethoorn aangedaan voor het rijden van toertochten.

*De tekst is geschreven door H.J. Klaassen en is eerder verschenen in Rondom Dalfsen nr. 21, december 1994

Auteur:H.J. Klaassen
Trefwoorden:Dalfsen, ULO, Mavo, Pniël, Trefkoele, Sportpark Gerner, Onderwijs Overijssel
Personen:Diet Dalhuyzen, Ali Dijk, Anneke Klaassen, Eef Middelveld, Greet Posthuma, S. de Vries, H.E. Schelfhorst, Mejuffrouw T. Post, G. v.d. Vegt-de Graaf, M. Faber, Walter Beekers
Periode:1955-1994
Locatie:Dalfsen, NL, Dalfsen
Thema's:'De scholen zijn weer begonnen.' Onderwijs in Overijssel