image/svg+xml

'Twee uur in de wolken.' Een Zwolse ballonvaart in 1886

Verhaal

'Twee uur in de wolken.' Een Zwolse ballonvaart in 1886

Plaatje bij verhaal: fd032979_ballon_julhes.jpg

Nee, bijgaande prachtplaat verscheen niet in de krant, want die deed toen nog niet aan plaatjes. Wel wordt uitvoerig aandacht besteed aan de lancering van de luchtballon Etoile du Nord onder leiding van de aeronaut, de heer Julhes, want het was een geheel Franse onderneming, georganiseerd door de Amsterdamse vestiging (!) van de “Figaro”. Weliswaar is het al 103 jaar geleden, dat Montgolfier in 1783 de eerste luchtballon liet opstijgen, maar de ballonvaart lijkt nog vast in Franse handen te zijn.

Het feest vindt 8 augustus 1886 plaats op het Assiesplein (dat volgens de krant toen nog deftig Asjesplein heette), waar de heer Julhes hulde bracht aan de beide reizigers (afkomstig uit Zwolle), die den moed hadden, met hem op te stijgen en waar fotograaf Deutmann zijn werk deed. De reporter is onder de indruk van dit mini-Ballonfestival: Het was een trotsch gezicht. De reizigers wuifden met doeken en mutsen; de aeronaut in den ring bleef daarin niet achter; het publiek zoo op het terrein als daarbuiten, waar het overal in dichte schare bijeen was, juichte den vertrekkenden toe en met snelheid rees de omvangrijke ballon in het luchtruim en verwijderde zich in oostelijke richting. Nog lang kon men hem waarnemen. Mooi zinnetje, altijd bruikbaar voor voorwerpen of mensen, die richting horizon of hiernamaals verdwijnen: Nog lang kon men hem waarnemen.

Op 10 augustus stond dit verslag in de krant, een dag later was er al een ingezonden brief – uit Lingen, dat inderdaad perfect ten oosten van Zwolle ligt. Daar waren onze aeronauten dus geland, en nog onder de indruk van de belevenis schreef een van hen een reisverslag naar Zwolle onder de titel Twee uur in de wolken. Het opstijgen was natuurlijk meteen al indrukwekkend, en de nieuwbakken luchtreiziger vindt aardige omschrijvingen voor Zwolle en omgeving van boven. Zo zag hij de Peperbus als een echte peperbus, de IJsel (!) een breed lint, de Vecht een smal bandje. De wind veroordeelt de ballon tot het volgen van de Vechtdalroute, via Dalfsen en Ommen. De Zwolse ballonvaarder had ook oog voor de techniek van het manoeuvreren met zo’n gevaarte: Onze kapitein waarschuwde ons, dat hij een tweede zak zand zou laten leeg lopen en wij ons op een snelle stijging moesten gereed houden. Zoo geschiedde het ook. Wij stegen snel op en bereikten een hoogte van 2200 meter met 7 graden Celsius. ’t Werd mooi koud.

Daarnaast is er ruimschoots gelegenheid voor observaties richting begane grond, want Het was boven doodstil. Wij hoorden duidelijk het geblaf van de honden en het zachte geluid van de belletjes der schapen. Dit laatste vooral klonk fantastisch. Maar na twee uur won de zwaartekracht en resteerde een vorstelijke ontvangst in Lingen, met Nederlandse en Duitse vaderlandsche liederen, toespraken, proosten en toasten op Keizer Wilhelm I en Koning Willem III. De terugreis moest per trein, want met een ballon kun je zelden terug.

Maar gelukkig hebben we de foto nog, en door hem hier te plaatsen krijgt de journalist van 1886 uitbundig gelijk: Nog lang kon men hem waarnemen.

Auteur:Sjaak Onderdelinden
Trefwoorden:Zwolsche Courant, Luchtballon, Ballonvaart
Periode:1886
Locatie:Zwolle

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.