image/svg+xml

Biografie - The Honest Men - Enschede

Verhaal

Biografie - The Honest Men - Enschede

Plaatje bij verhaal: The Honest Men in 1966


The Honest Men 1962 – 1971: Close harmony met unieke klankkleur


Enerzijds kun je constateren dat The Honest Men een unieke en talentvolle Twentse groep is geweest die zich met hard werken een aardige plek heeft verworven in de toenmalige Nederlandse popscene. Anderzijds is duidelijk dat de grote doorbraak nooit heeft plaats gevonden. Om welke redenen dan ook. Te weinig zakelijk instinct, te veel lang leve de lol. En dat is donders jammer.

We schrijven het jaar 1965. Uit Enschede komt de eerste popgroep die de close harmony-sound op professionele wijze ten gehore brengt. De band, The Honest Men, bestaat dan uit Henk Bruinewoud (zang), Aloys van der Zwaan (zang en gitaar), Geo Wunnink (zang en gitaar), Johan Aldenkamp (bas) en Fred Odink (drums). Alle vrije uurtjes in de jaren 1964 en 1965 zijn door hen gebruikt een repertoire op te bouwen met nummers van The Hollies, The Fortunes, The Ivy League en The Beatles. Aloys speelt daarbij een cruciale rol. Hij zoekt de stemmen en de begeleiding bij elkaar. Met name de klankkleur in de combinatie van stemmen van Henk, Geo en Aloys was karakteristiek en uniek. Na diverse namen zoals The Vibrating Strings, Les Tricheurs en The Screamers wordt uiteindelijk The Honest Men als naam voor de groep gekozen. Een verbastering van de toen populaire tv-serie ‘The Four Just Men’. Ook weer een bedenksel van Aloys.

Het verhaal van The Honest Men begint in 1962. Fred Odink en Aloys van der Zwaan zijn idolaat van The Shadows. In navolging van Hank B. Marvin en Bruce Welch van The Shadows beginnen Fred en Aloys aan het eind van de jaren 50 op de zolderkamer bij Fred aan de  Kottendijk met twee gitaartjes te experimenteren. Het eerste contact met Henk Bruinewoud ontstaat in de nazomer van 1964. Henk is geïnteresseerd in een zogenoemde Edo Rijkeboer versterker en echo die Fred te koop heeft. Natuurlijk wordt er niet alleen over muziek gebabbeld maar ook muziek gemaakt. Henk blijkt over een mooie stem te beschikken. Dat laat ie horen wanneer hij She’s not there van The Zombies, de zomerhit van dat moment, zingt. Hij wordt direct gevraagd als zanger. Hij neemt daarnaast ook basles en wordt de bassist van de band. Niet veel later verruilt Fred de gitaar voor een drumstel. Onder invloed van The Hollies ontstaat er een duidelijke voorkeur voor een meerstemmig repertoire. Met de komst, ook in 1964, van Geo Wunnink haalt The Honest Men hét hoge stemmetje in de groep. Dat gaat wel ten koste van Geo’s vetkuif. Die moet eraf! Nu kunnen nummers als Just one look en Look through any window feilloos worden gecoverd. Wanneer het combineren van zingen en bassen Henk te zwaar valt voegt Johan Aldenkamp zich in 1965 bij de groep. The Honest Men in zijn eerste bezetting is compleet.

Eerste formatie Honest Men

Professioneel
The Honest Men is voortdurend bezig zich te professionaliseren. Bij deze professionele aanpak hoort niet alleen het uitbreiden en perfectioneren van het repertoire maar ook het streven te werken met de allerbeste apparatuur. Zo ontwikkelde de groep haar eigen geluidsboxen onder de merknaam FAGH (vernoemd naar de voorletters van Fred, Aloys, Geo en Henk). Aardig is wellicht op te merken dat het graveerwerk van de naamplaatjes is uitgevoerd door collega muzikant Beppie Kamphuis.

De professionele aanpak van The Honest Men werpt al snel zijn vruchten af. De band ontgroeit het circuit van clubhuizen als De Sloep, de Bijenkorf en Don Bosco. Een stapje hoger zijn de min of meer commerciële dancings als The Eastern Star Club (voorheen café Bouwhuis) aan de Lambertus Buddestraat, Modern aan de Parkweg en de Boerderij aan de Haaksbergerstraat. Alle drie in Enschede. Maar ook toonden zaaleigenaren in de rest van Nederland en zelfs in Duitsland interesse voor de band. Een glansvolle carrière, landelijk en wellicht internationaal, lonkt. Door de succesvolle optredens in Modern stelt eigenaar Gerard Grotenhuis de band voor de keuze om beroeps te worden. Hij biedt een dusdanig inkomen dat de bandleden financieel niet langer afhankelijk zijn van een andere baan. Een goede basis. Onder de bandleden ontstaat over deze voor die tijd, midden jaren 60, unieke kans echter verschil van mening. Dat leidt uiteindelijk tot het vertrek van Fred en Geo. Fred vertrekt begin 1966. Hij heeft een goede baan bij de Philips en wil het financiële risico niet lopen. Bovendien heeft de serieuze Fred een beetje verkering. Fred wordt als drummer opgevolgd door Henny Lubben. De plaats van Geo wordt in de loop van 1967 ingenomen door Martin Hofman.

Outfit
In de tweede helft van de jaren 60 werd de outfit van de bands ook steeds belangrijker. Denk maar eens aan de hoes van Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band, een langspeelplaat uit 1967 van The Beatles. Dit album behoort immers tot de belangrijkste en invloedrijkste albums aller tijden. The Honest Men betrad in die jaren het podium in rood fluwelen kostuums die waren ontworpen door Frans Molenaar. Voor het optreden in het tv programma Moef Ga Ga in 1968 pronkte de band met afgedankte kleding die ze in de uitverkoop van Opera Forum hadden gekocht.


Eerste single - 1966

Eerste single
In 1966 nemen The Honest Men hun eerste single op. Met But tomorrow als A-kant en Every night and day als B-kant. De songs komen van de hand van Henk Bruinewoud en Aloys van der Zwaan. De single wordt opgenomen in de Deccastudio in Brussel onder auspiciën van de gebroeders Ekkelboom, bekend van dansorkest Sang und Klang. Met name in het refrein van Every night and day domineert de hoge stem van Geo en hoor je de sound die een jaar later in Tomorrow is another day kenmerkend wordt voor The Buffoons. Het is duidelijk dat beide bands midden jaren 60 bij elkaar in de vocale keuken hebben gekeken. Tussen 1967 en 1971 werden nog tien singles van de band uitgebracht. Wel wisselt de bezetting in die periode nogal eens. Zo maken Siem Duivelaar, Chris de Wolde, Gerty Morsman, Wim de Vos, Evert van de Wal, Eef Albers en Peter van Keulen korte of langere tijd deel uit van The Honest Men. Allen rasmuzikanten. De kenmerkende close harmony-zang bleef, de sound van de muziek wisselt wel door de inbreng van die muzikanten. Helaas blijft een doorbraak met bijvoorbeeld een notering in de Veronica Top 40 uit. De singles waren vaak complexe close harmony-stukken en daardoor niet commercieel genoeg. Dit ondanks goede contacten met managers zoals Wil Luikinga en Rob Out, Radio Veronica en de platenmaatschappijen. Kansen genoeg. Helaas werden die kansen niet altijd op hun waarde geschat.

Tournee
Hoewel het niet lukte in Nederland een hit te scoren is The Honest Men internationaal wel succesvol. De band maakt tournees door Duitsland, Zwitserland en Spanje. In de jaren 1970 en 1971 treedt de groep in verschillende bezettingen op op een Amerikaanse marinebasis in Zuid Spanje. Daar scoort de band met de rockopera Tommy van The Who en nummers van Crosby, Stills, Nash and Young. Niet alleen de vele wisselingen in de bezetting maar ook de sterke persoonlijkheden leiden echter niet tot een eenduidige sound die gemakkelijk in het gehoor ligt. Gewoon niet commercieel genoeg. En door het uitblijven van commercieel succes neemt de motivatie af. In 1971 valt de groep uiteen.

Bandleden door de jaren heen.
Bandleden door de jaren heen. 

 

1e foto - Gerri Kotkamp     Foto 2 t/m 5 - Herman Mulstege.

 

 


Herman Mulstege: geen muzikant, wel Honest Men
Herman Mulstege fotografeerde veel bandjes in de jaren 60. Met The Honest Men had hij een speciale band. De meeste groepen kende hij van de Eastern Star Club op het Twekkelerveld. Daar leerde hij Johan Aldenkamp, de bassist van de Honest Men kennen. Johan maakte net als Herman ook foto's en had ook een Leica. Herman werd manusje van alles bij de The Honest Men. Als chauffeur, roadmanager en fotograaf ging hij met de jongens mee. De
jongens zagen hem als hun zevende man.


Basart verkoopt Cherie/Baby aan Tamla Motown
Eind 1968 bracht platenmaatschappij Basart Records International de single Cherie/Baby in Nederland uit op het label Park. De plaat kwam op de Tipparade van radio Veronica, maar bereikte net niet de Nederlandse Top 40. Wel werd Cherie/Baby een jaar later door Basart verkocht aan Tamla Motown waardoor de single de hele wereld overging. Twentse popmuziek op hetzelfde label als Stevie Wonder, The Four Tops en The Supremes van Diana Ross, iconen van de soulmuziek. Wel bijzonder, toch!


De singles:
1966: But tomorrow/Every night and day  (ERC KB 2184)

1967
: In my room/I've been wrong (Havoc SH 127)
         
Mister mister/The trouble (Havoc SH 135)

1968
: It's too late to turn around/NewYork's my home (Havoc SH 143)
         
Big boy Bud's body/I'm loosing  my touch (Havoc SH 148)
         
Cherie/Baby (Park BP 1008)

1969
: Green green trees/Goodbye my love (Park BP 1018)

1970
: Sweet Sally/Candy girl (Imperial 5C 006-24215)
         
Help/When these dans are gone (Imperial 5C 006-24246)

1971
: Who You got To love/Charlie Turner’s Café (Imperial 5C 006-24299)
         
Help/Who you got to love (Odeon 1J 006-24412)

 Honest Men toen en nu  -    Foto rechts: Herman Mulstege.

 


Verbeteringen en aanvullingen zijn welkom.   Mail naar info@poparchieftwente.nl

Terug naar PAT


 

Auteur:Jenne Smit
Trefwoorden:Popmuziek Enschede, Popmuziek Twente, Popmuziek, Enschede
Personen:Fred Odink, Aloys van der Zwaan, Geo Wunnink, Henk Bruinewoud, Johan Aldenkamp, Henny Lubben, Martin Hofman, Siem Duivelaar, Chris te Wolde, Gerty Morsman, Evert van der Wal, Eef Albers, Peter van Keulen, Herman Mulstege, Gerard Grotenhuis, Ekkelboom, Wil Luikinga, Rob Out
Periode:1/1/1962-31/12/1971

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.