image/svg+xml

Arend-Jan Vahl: 'De tuinders stapten af van de coöperatieve gedachte'

Verhaal

Arend-Jan Vahl: 'De tuinders stapten af van de coöperatieve gedachte'

Plaatje bij verhaal: 1._arend_jan_vahl_voor_een_stapel_kisten_met_bloemkolen_0.jpg

'De veiling was een coöperatie van alle groentetelers uit de omgeving. Van elk product dat werd verkocht ging een deel van de opbrengst naar de veiling toe. Daar kon het veilingpersoneel van betaald worden. Ook was er een potje waaruit de telers een vergoeding kregen als hun product doorgedraaid werd. Elk product had een ophoudprijs. Voor minder dan dat bedrag werd het niet verkocht. Het leverde de telers dan ook niks op, maar dan kreeg je uit die pot dus toch een kleine vergoeding.

Op een gegeven moment werd de Koekoekspolder aangewezen als glastuinbouwgebied. Sinds die tijd is de vollegrondstuinbouw helemaal verdwenen en kon ook de veiling niet meer bestaan. De veiling moest fuseren. Die schaalvergroting was niet meer tegen te houden. De tuinders stapten af van de aloude coöperatieve gedachte. Het werd steeds meer ieder voor zich. Eigen meester, niemands knecht. En wat was het gevolg? Bijna alle groenteveilingen zijn in de loop der jaren verdwenen en de grote supermarkten bepalen de prijs. Ik heb een keer een brief gehad van een van de bestuurders van Albert Heijn. Daarin stond dat hij zich een keer extra zou bezatten als de laatste veilingklok weg was. Ik heb die brief direct verbrand.

Ik heb altijd gezegd, als we als tuinders uit IJsselmuiden, Zwolle en de IJsselmeerpolders samen de schouders eronder hadden gezet en de coöperatieve gedachte vol hadden gehouden, dan was er hier absoluut nog een goede veiling geweest. Maar de leuze was: het kan niet meer jongens, we moeten groot worden. Ik vergeet nooit weer dat we in 1997 in Zwolle in de Buitensociëteit zaten en dat we als leden moesten stemmen over een landelijke fusie. Die avond zouden tien veilingen beslissen of ze meegingen of niet. Ik zat met Henk in een maatschap en zei: "Stem jij maar, het is voor mij een aflopende zaak. Je moet stemmen wat je hart je ingeeft." Hij heeft tegen gestemd. Toen 's avonds de uitslag kwam had meer dan de helft van de veilingen tegen gestemd, maar IJsselmuiden niet. Al die tuinders die er waren kende je van haver tot gort. Ze zeiden: "Als we dat hadden geweten, dan hadden wij ook tegen gestemd." Ik zei: "Maar waar stem je dan eigenlijk voor! Dan heb je toch niet goed nagedacht!" Maar toen was het niet meer terug te draaien. Die fusie is doorgegaan en het is allemaal The Greenery geworden.

Tot drie jaar geleden is Henk nog lid geweest van The Greenery. Het kostenplaatje werd uiteindelijk te hoog. Per jaar was je al zo'n vierduizend euro kwijt aan inleg. Dan was er ook nog provisie van acht of negen procent en je kreeg er ook nog vrachtkosten bij. Op een gegeven moment kon dat niet meer uit en is hij gestopt. Hij doet nu veel zaken met Posthuma, een grote grossier hier in IJsselmuiden. Alle witlof gaat daar naar toe. En Henk heeft ook nog een eigen boerderijwinkel, waar ze veel aan particulieren verkopen.'

Trefwoorden:Tuinbouw, Bedrijf, Project Streekcultuur
Periode:1950-2000
Locatie:IJsselmuiden
Thema's:Tuinbouw

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.