image/svg+xml

Klaas van der Wal: 'In Rouveen heb ik wel ontdekt dat grond emotie is'

Verhaal

Klaas van der Wal: 'In Rouveen heb ik wel ontdekt dat grond emotie is'

Plaatje bij verhaal: afbeelding_56_0.jpg

'Ik werd namens het waterschap Groot Salland lid van de ruilverkavelingscommissie en tweede voorzitter van de bezwarencommissie van de ruilverkaveling Rouveen. Er was 6.000 bunder grond en er waren 1200 eigenaren, van wie er een aantal in Amsterdam woonden. De hele familie had een hectare meegekregen. Of je had onverdeelde boedels, waarbij de familieleden alle percelen verpachtten aan één broer. Ik heb toen wel ontdekt dat grond emotie is. Dat speelde in Rouveen veel meer dan in Mastenbroek. Vroeger werd op Rouveen bijvoorbeeld een stuk grond meegegeven als bruidsschat. “En dan ga jij uit Mastenbroek mij dat afpakken!”, werd er dan gezegd. Dat is heftig hoor. Mijn schoonzoon begon daarna ook een keer over een bruidsschat, maar dat kon hij mooi vergeten!

Op een gegeven moment waren er 435 bezwaren tegen het toedelingsplan van de ruilverkaveling Rouveen ingediend. Dan heb je als commissie veel werk. Er was een man die kwam voor een stukje grond dat op naam van zijn vrouw stond. We deden hem een voorstel, maar hij wou daar zelf geen beslissing over nemen. Dat moest zijn vrouw doen. Ze waren al veertig jaar getrouwd. Na veertig jaar durfde ik dat wel zelf te ondertekenen!

Als een grondeigenaar het niet met een beslissing eens was, kon hij bezwaar aantekenen bij de rechter-commissaris. Ze deden dat allemaal, onder het mom van niet geschoten altijd mis. Als je er dan nog steeds niet uitkwam, moest je naar de rechtbank. De rechter doet dan een bindende uitspraak. We moest als ruilverkavelingscommissie in totaal zes keer naar de rechter en hebben niet één zaak verloren.'

Trefwoorden:Ruilverkaveling, Omgeving, Project Streekcultuur
Periode:1950-2000
Locatie:'s Heerenbroek
Thema's:Ruilverkaveling

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.