image/svg+xml

Mina Mensink: 'Het speet mijn vader dat hij een grotere schuur niet betalen kon'

Verhaal

Mina Mensink: 'Het speet mijn vader dat hij een grotere schuur niet betalen kon'

Plaatje bij verhaal: vader_en_moeder_aalbers.jpg

'We hadden toen dik negen bunder land, het grootste gedeelte was voor de veeteelt. Daarnaast hadden we een paar bunder voor aardappelen, wat rogge, haver, suikerbieten en knollen. Als het rogge eraf was, dan kwamen die knollen. De rogge brachten we naar de molenaar en die maakte er meel van. Wat wij verbouwden werd gevoederd aan het vee en verkocht. Behalve de aardappelen. Daarvan kregen de varkens ook wel eens wat, maar hoofdzakelijk waren die voor onszelf.

Naast dat mijn vader een secure boer was, had hij zijn zaakjes goed voor elkaar. In 1923 kregen we een grasmaaimachine. Samen met de buurman deelden we die. Het maaien werd er veel makkelijker door. We kregen ook een ploeg om beter te kunnen ploegen. Als het even kon dan deed mijn vader wel aan de modernisering mee. Een dorsmachine ging via de coöperatie. Ik weet nog wel dat mijn vader zelf dorste. Dat ging toen met de vlegel. Vader moest heel vroeg op om te dorsen en deed dat altijd direct na het melken. Dan stond hij een uurtje in het stof te knuppelen. Later deed hij het met een dorsmachine van het loonbedrijf. Dat waren in principe twee broers, die hadden een mooie dorsmachine en die gingen daarmee de boer op. We kregen een dorsmachine aan huis. Toen die broers dat overnamen, scheelde dat wel veel werk.  Als klein kind heb ik zelf nooit een machine bediend of aangeraakt. We hadden ook weer niet zoveel machines want we hadden meer veeteelt dan landbouw.

Iedereen in de buurt was verwonderd dat vader in 1936 een nieuwe schuur kon laten bouwen. Ja, met recht. In totaal heeft het 1200 gulden gekost. Mijn vader kreeg eerst een offerte van  1250 gulden, dat was te duur.  Je ging in die tijd niet naar een bank voor een hypotheek ofzo. Dat was er niet bij. Het was verschrikkelijk als je een hypotheek moest nemen. Dat moest zo betaald worden. Omdat het eerste voorstel te duur was heeft vader de schuur wat in laten krimpen, toen kostte het 1000 gulden. Ja, dat was goed bezien. Maar ja, wie had er in die tijd nou zo duizend gulden klaar liggen? Laten we eerlijk zijn. Het was het spaargeld van mijn vader. Later zei vader nog weleens tegen mij dat het hem nog alle dagen speet dat hij toen het eerste voorstel niet betalen kon, dan was de schuur zoveel groter geweest.'

Trefwoorden:Bedrijfsvoering, Bedrijfsverbetering, Project Streekcultuur, Bedrijf
Periode:1920-1950
Thema's:Bedrijfsvoering, Bedrijfsverbetering

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.