image/svg+xml

Echtpaar Vedders: 'Jan was meer huisgenoot dan knecht'

Verhaal

Echtpaar Vedders: 'Jan was meer huisgenoot dan knecht'

Plaatje bij verhaal: 81_knecht_jan_stoltenbarg_50_jaar_op_de_welmer_2002.jpg

Jo: ‘Onze knecht Jan is hier altijd op de boerderij gebleven. Hij is hier 51 jaar geweest. Jan was heel vroeg van school gegaan. Zijn moeder is jong overleden. Hij kon niet zo goed met zijn vader overweg. Met 11 jaar was hij al boerenknecht. Hij heeft altijd zijn mond dicht moeten houden. Hij was eerst knecht bij onze buurman met wie mijn vader veel samenwerkte. Vader kon goed met Jan opschieten. Toen mijn ouders een advertentie in de krant hadden gezet voor een boerenknecht, is Jan hier gekomen. Hij deed het handwerk: de kantjes maaien, hooien enzo. In het begin was er wel een meststrooier, maar nog geen kraan. Elke drie weken waren we een dag aan het mestladen. Het opladen moest nog met de greep gebeuren. Trekker rijden deed Jan wel, maar liever niet. Ploegen heeft hij nooit gedaan. Als we kunstmest gingen strooien, moest ik hem zeggen hoe hij de machine moest instellen. De ene keer had hij te veel, dan weer te weinig. Dat kon hij niet goed bekijken.

Jan: ‘Jan werkte wel zelfstandig. Ook toen er steeds meer machines kwamen, hield je allerlei handwerk: het voer aanvegen, sloten schoonmaken, kantjes maaien… Dat deed hij het liefst, zonder al te veel volk eromheen. Hij ging zijn eigen gang.’

Jo: ‘Jan was gewoon lid van het gezin. Als we ergens een feest of verjaardag hadden, ging hij mee. Voor onze kinderen was hij een opa. Ze mochten alles van oom Jan. Toen hij 40 jaar op de boerderij was, hebben de buren een grote boog voor hem gemaakt. Met 60, 70 en 80 jaar heeft hij een feest gegeven voor de hele buurt. Als je niet getrouwd bent dan heb je zelf nooit wat. Daarom heeft hij zelf een groot feest gegeven.’

Jan: ‘Hij was meer huisgenoot dan knecht. Hij kreeg loon en had hier kost en inwoning. Hij hoefde nooit geld uit te geven. Jo zorgde ervoor dat hij er altijd netjes bijliep. Iemand van een kledingzaak uit Haaksbergen kwam hier dan met een stel kostuums en dan kreeg Jan een nieuw kostuum aangemeten. Toen hij 65 werd, heb ik hem gevraagd: “Wat wil je nu?” Tja, dat wist hij ook niet. Hij kon wel een huisje in Haaksbergen kopen, maar die man had nog nooit een stofzuiger aangeraakt , koffie gezet of aardappels geschild. Zo’n man zet je niet alleen in huis. Ik zeg: “We kunnen ook gewoon verder zoals we het altijd gedaan hebben. Je krijgt nu AOW. Je krijgt van ons geen geld meer, maar je kunt hier gewoon blijven. Kostgeld hoeven we niet.” “Ja, laten we dat maar doen!’, zei hij.”

Jo: ‘Jan is in 2003 overleden. Hij was toen 81 jaar. Vrijdagmiddag hielp hij nog bij het stratenleggen. Zaterdagmorgen lag hij dood in bed. Hij was altijd bezig. Met zijn familie hebben we nog steeds contact. Jan was hier meer dan 50 jaar, maar al die tijd kwam zijn familie hier ook op zijn verjaardag enzo. Hij was de dag na mijn man jarig. Dan bakte ik ook gewoon taart en maakte hapjes klaar.’

Trefwoorden:Personeel, Project Streekcultuur, Bedrijf
Periode:1951-2003
Thema's:Personeel

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.