Moord in Rectum: Een Familievete met Fatale Gevolgen

Moord in Rectum: Een Familievete met Fatale Gevolgen.

In het rustige buurtschap Rectum, gelegen in de gemeente Wierden, woonde de zeventigjarige weduwnaar Hendrik Jan Beunk. Hij was een hardwerkende landbouwer die zijn hele leven had gewijd aan het boerenbedrijf. Samen met zijn kinderen en kleinkinderen, en zijn jongere broer, de eenenzestigjarige Hendrik Beunk, bewoonde hij een ruime boerderij Meulenkamp aan de Enterweg.

Hoewel de broers het over het algemeen goed met elkaar konden vinden, botsten ze vaak over financiële kwesties. De meest hardnekkige twist betrof de aflossing van een hypotheek op de boerderij. Hendrik had als mede-eigenaar van het landgoed een ander inzicht in de financiële situatie dan zijn oudere broer, die het vruchtgebruik van de boerderij had.

Op een koude decemberdag in 1942 laaide de oude vete opnieuw op tijdens een verhitte discussie na het middageten. De spanning in de eetkamer was te snijden, toen Hendrik Jan Beunk, aangedaan door woede, plotseling naar een broodmes greep. Zijn dochter wist hem echter snel te kalmeren en nam het mes van hem af. Maar de rust was van korte duur. Een tweede dochter, toevallig op bezoek, slaagde erin om haar oom mee te nemen naar de keuken om de gemoederen te bedaren. Dit had het tragische voorval misschien kunnen voorkomen.

In een plotselinge opwelling van drift, greep Hendrik Jan echter opnieuw het mes en stak zijn broer in de rug. De steek verwondde een long ernstig, en Hendrik moest onmiddellijk naar het diaconessenhuis in Almelo worden vervoerd. Ondanks alle medische inspanningen overleed Hendrik dertien dagen later aan zijn verwondingen.

De gebeurtenis veroorzaakte een schokgolf van verslagenheid in Rectum. Hendrik Jan legde een bekentenis af en werd ingesloten in het huis van bewaring te Almelo. Zijn familie, net als hijzelf, stond bekend als respectabel en hardwerkend, wat de tragedie nog zwaarder maakte. Wel waren de broers driftig van nature.

Op de zitting voor de Almelosche Rechtbank werd de zaak uitvoerig besproken. Zowel de rechtbank als de officier van justitie, Mr. Brantjes, en de raadsman van Beunk, Mr. Sybrandy, kozen ervoor geen getuigen te horen vanwege de gevoelige aard van de familie-aangelegenheid. Beunk erkende de daad, maar kon zich de precieze details niet herinneren. Hij was echter de enige die de steek had kunnen toebrengen.

Dr. Hulst, de arts die de sectie uitvoerde, bevestigde dat de fatale steekwond in de rug de doodsoorzaak was. De officier van justitie benadrukte het feit dat Beunk aanvankelijk van zijn daad was weerhouden, maar later opnieuw in woede was ontstoken en zijn broer had neergestoken. Gezien de leeftijd van de verdachte vroeg de officier slechts zes maanden gevangenisstraf. De verdediging, geleid door Mr. Sybrandy, benadrukte de tijdelijke gemoedsopwelling en de vergeving binnen de familie, en vroeg om clementie. Men had een eerdere veroordeling van Hendrik Jan Beunk in 1895 door Het Hof in Arnhem niet meegenomen of was dit vergeten. Destijds in 1895 toen hij 23 jaar was, had hij een buurtgenoot uit de Kippershoek, Jan Geerling (van de Wever) in een van zijn driftbuien met een mes in de bovenarm gestoken en tot bloedens toe verwond. Hiervoor had hij ook een gevangenisstraf gekregen van 6 maand.

Deze keer deed de rechtbank twee weken later uitspraak. Hendrik Jan Beunk werd veroordeeld tot één jaar gevangenisstraf wegens zware mishandeling met de dood als gevolg, met aftrek. van de tijd die hij in voorlopige hechtenis had doorgebracht.

Het vonnis was een harde klap voor de oude landbouwer, wiens gezondheid reeds broos was. Maar de tragiek van deze familie-affaire, gevoed door oude wrok en plotselinge drift, zou nog lang nazinderen in het kleine buurtschap Rectum.

Herbert Stegeman

Onderschrift foto boven. Het huis van bewaring in Almelo aan de Marktstraat thans in gebruik als hotel aan de buitenkant.