De jachtopziener van de Grimberg. Met opmerkelijke uitspraken over de fauna rond de Grimberg. Deel 2

De jachtopziener van de Grimberg. Met opmerkelijke uitspraken over de fauna rond de Grimberg. Deel 2

Jachtopziener Rothman en zijn vrouw, beide afkomstig uit de Vordense bossen en zo gehecht aan huis en oude streek dat ze alleen het Zutphens Dagblad van lezen, hebben er het best naar hun zin. Met wat verre buren op de boerderijen in de weiden, die nu gauw weer gaan bloeien en de vogels. Rothman wijst me in een schuurtje op een net gereedgekomen nest van de kleine winterkoning. Vlak naast een dood wild konijn dat aan een spijker hangt en dat jachtopziener van de Grimberg die morgen schoot, omdat het rappe diertje als enige schadelijke knager was achter gebleven in een omrasterde aanplant.  Pas vierde hij zijn 25 jarig jub ileum als jachtopziener in dienst van de Rijssense fabrikantenfamilie aan wie het gebied nu behoort. Maar als Jan Rothman het nog eens mocht over doen werd hij geen jachtopziener meer. Teveel ergernissen. Teveel verboden. En de laatste jaren een duidelijke achteruitgang van veel wildsoorten. “Waar de ligboxstallen verrijzen”, zegt Rothman, “verdwijnen de reeën”. Dan loopt er teveel vee in de weiden, wordt de drijfmest te rijkelijk gestrooid en teveel gif gespoten. Zelfs “muur” wordt doodgespoten, het is wild voedsel voor veel dieren. En hoeveel dieren die in het wild leven hebben daar dagelijks een maaltijd aan. Fazanten, patrijzen en houtduiven vullen er hun krop mee. “Die snijmais is ook een slechte zaak voor de wildstand. In mei komt dat spul op en wordt het onkruid dat mee opgroeit doodgespoten. Als het dan ’s nachts dauwt slobberen de kleine patrijs en fazantenkuikens ’s morgens de druppels van het blad, maar die dauw is dan allemaal gif!”. En zo gaan ze dood. “Wezels en hermelijnen zijn er bijna niet meer. Waarom niet? Die kruipen de mollen na in de gangen, maar de boeren stoppen de grond vol dodelijk vergif. Om die zwarte wroeters de baas te worden. En die rovertjes vreten die vergiftigde mollen weer en sterven daardoor zelf ook. Een vlaamse gaai  mag ik niet meer schieten in de tijd dat hij hier op het erf alle nestjes van de kleine zangvogeltjes plundert. Nu ja, per jaar  krijg ik nog wel een half dozijn bunzings te pakken. Met het geweer. Klemmen mag je niet gebruiken. Zelfs stropers krijg je niet meer te pakken. Die zijn er nog wel. Maar ze gebruiken een auto, schieten hier een keer en zijn tien minuten later al weer kilometers verder bezig. Jan Rothman fietst twee tot drie keer per dag door zijn 300 hectare grote jachtterrein. Een auto heeft hij niet. Trouwens zelfs geen telefoon. Alleen de Zutphense krant zodat hij nauwelijks weet heeft van de gebeurtenissen in de streek. Hij heeft genoeg aan de bossen en weiden rond de Grimberg. Rothman praat liever over de appelvinken en wielewalen die rond zijn huisje broeden en over de nachtegaal die zich vorig jaar voor het eerst niet meer liet horen, nadat hij daarvoor al die jaren die hij met zijn vrouw binnen de oude kasteelgracht woonden, de zoele lentenachten een stem had gegeven.

Soms komen archeologische schatgravers wroeten in de aarde binnen het grachtenstelsel. Op zoek naar fundamenten van het oude kasteel. Op zoek naar de nog steeds niet gevonden waterput, waarvoor de wichelroedeloper geen aanwijzingen kon geven al wees die wel de dikke zwerfkeien aan die deel uitmaakten van de fundering van het kasteel de Grimberg.  Boven ons zijn de knoppen van de kastanje, die in de zomer als een reuze parasol het jachtopzienershuisje toedekt met een koele schaduw, dik en kleverig geworden. “Het winterkoninkje dat zijn nest heeft in de schuur, waar vroeger de paardenstallen waren, zegt Jan Rothman”.  De treinen razen voorbij over de buitenste gracht van de Grimberg. Een kasteel dat al in de 13^e eeuw werd genoemd en in de 15^e eeuw door Spaanse ruiters in brand werd gestoken en in 1821 volledig verdween…

 Foto-onderschrift foto 1.   Jan Rothman de jachtopziener van het landgoed de Grimberg.

Foto-onderschrift  foto boven.   De gerestaureerde toegangspoort  van de Grimberg.

Foto-onderschrift  foto 3.   De kleine woning welke gebouwd werd na afbraak van het bijgebouw.

Uit het krantenarchief van de historische Kring.