Een bedrijfsfilm (werkkopie), van kunststofproducent Wavin uit Hardenberg, rondom de PVC-buis, met beelden van het productieproces dat voortdurend onder controle staat waarbij de nodige metingen worden verricht op het gebied van de buiten- en binnendiameter, de rondheid en de wanddikte. Voldoet de buis aan de voorschriften dan wordt het voorzien van een keuringsmerk zoals het KEMA keur (elektrabuis), het KIWA keur (waterleidingbuis), het KOMO (rioleringsbuis) en het GIVEG keurmerk (gasbuis), waarbij buizen bestemd voor de buitenlandse markt een eigen keurmerk krijgen. De wanddikte van een buis hangt mede af van de trekvastheid welke wordt vastgesteld d.m.v. een proef met PVC ringen en gewichten. Het PVC is bestand tegen de meest voorkomende chemicaliën, met uitzondering van organische oplossingen zoals aceton, dat dan ook gebruikt wordt om de kwaliteit van het PVC te testen, waarbij een goede buis in een acetonoplossing pas na enkele dagen uiteen zal vallen, maar een slechte buis soms al na enige uren. Verder zijn er nog de basisproef en de slagvastheidproef welke er voor moeten zorgen dat de buizen aan de hoogste kwaliteitseisen voldoen. Bij het buigen van de buizen worden de dunne exemplaren verwarmd, met een spiraalveer in vorm gebracht en vervolgens afgekoeld. De dikke buizen worden aan één zijde afgesloten en gevuld met zand (bij de allergrootse wordt gebruik gemaakt van gerstenkorrels), vervolgens wordt ook de andere zijde afgesloten en krijgt de buis na te zijn verwarmd, op een mal zijn gewenste vorm, waarna het met een koude natte doek wordt afgekoeld. Het verbinden van een dunne buis vind plaats door de ene buis aan één zijde op te rekken, en deze vervolgens met de andere buis te verlijmen. Verder zien we de Wavin hulpstukkenhal, een spuitgietmachine en de hulpstukken voor water, gas en riool., 1960-00-00