Belevenissen van drie oud-leerlingen van de huishoudschool in Dalfsen

Belevenissen van drie oud-leerlingen van de huishoudschool in Dalfsen

In jaren vijftig toen in het huidige Beatrixgebouw in Dalfsen de landbouwhuishoudschool De Beatrixschool huisvestte bezochten Jansje van Oene-de Weerd, Annie Middelveld-de Leeuw en Géke Roebersen-Bijker deze school.

Hieronder volgen enige belevenissen van deze drie ex-leerlingen.

Hoewel de hoofdingang van de school zich aan de voorzijde bevond, moesten de scholieren door de zijingang naar binnen. Beneden was de keuken, waarin behalve kookles ook onderwijs gegeven werd in strijken en poetsen (koperen en zilveren spullen die wij zelf van huis meebrachten). Er werd gestreken met ouderwetse loodzware gietijzeren bouten die verwarmd werden op het fornuis.

In de werkruimte stond een wasmachine met een houten kuip. Opzettelijk hebben wij eens de wasborstels en een paar klompen die daar toevallig lagen in de machine gegooid en de stekker in het stopcontact gestoken, wat een oorverdovend lawaai veroorzaakte. Helaas was de directrice, mejuffrouw Minkman, eerder ter plaatse dan wij de stekker er weer uit konden trekken. Voor straf moesten wij de provisiekast schoonmaken, maar zo erg vonden wij dat nu ook weer niet, want in die kast stond allerlei "snoepgoed" bijvoorbeeld jam onder een laagje paraffine. Wij aten de jam er onderuit en deden het laagje er keurig weer op.

Eens per week moest er voor het personeel worden gekookt door een aantal leerlingen, wat wij overigens niet zo leuk vonden. Dit was immers altijd spannend, want men was kritisch op het eten en de bediening.

Op de bovenverdieping bevonden zich twee lokalen en een douche. Om de zoveel tijd mocht je met z’n tweeën onder de douche. Dat was grote pret, maar ook een luxe, want in die tijd was een douche thuis nog een zeldzaamheid.

In het ene lokaal werd ons naaien, verstellen en mazen bijgebracht, terwijl in het andere tuinbouw en kinderverzorging werd onderwezen. Ook kregen we nog les in warenkennis. Tijdens naailessen stonden de jongens van de landbouwschool voor het gebouw, maar we mochten niet naar buiten kijken.

De bijnaam van de school was in die tijd "spinazie-academie".

Verder kregen wij in zaal Teusink (nu "Het Wapen van Dalfsen") AVO (algemeen vormend onderwijs) van de heer F. Grakist, die overigens geen gemakkelijke klas aan ons heeft gehad. Wanneer het erg koud was mochten we rondom de kachel zitten en werden de lessen mondeling gegeven. Tenslotte hadden wij ook nog godsdienstonderwijs, gegeven door de heer K. Brouwer. Voor deze lessen was een soort vragenbus ingesteld. Een vraag die herhaaldelijk in onze "onwetendheid" gesteld werd was: "waar komen de kinderen vandaan", waarop zijn antwoord steevast luidde: "jullie vragen naar de bekende weg". Daarmee moesten wij het doen. Wat de schoolreisjes betreft, gingen wij ongeveer 4 dagen per fiets naar de "Bijenkorf" in Nunspeet.

In die tijd mocht je niet in een lange broek naar school, tenzij je er een rok overheen droeg. Tijdens de lessen moest de broek echter wel uit. Spijkerbroeken bestonden in die tijd nog niet. Zoals op elke school liepen de dingen weleens uit de hand, zoals uit onze belevenissen is gebleken. Een gevolg hiervan was bijvoorbeeld, dat de meisjes uit het dorp Dalfsen gesplitst moesten worden over twee klassen.

Al met al hebben wij echter veel lol en een leuke tijd gehad.

Tekst komt uit Rondom Dalfsen nr. 50 september 2004