Veranderingen in de agrarische sector

Veranderingen in de landbouw

Dat de agrarische sector verandert zal niemand ontgaan. Eigenlijk maakt de afbeelding aan het begin van deze bijdrage dat ook in een oogopslag duidelijk.
Wat 60 jaar geleden nog een nieuwe boerderij was met alle moderne voorzieningen van die periode is nu een leegstaand en en aan zichzelf overgelaten object waar weinig leven meer valt te bekennen. Het zijn doodse plaatsen geworden waar de ziel uit weg gesneden is.
Openstaande deuren, de verf die er afbladdert, vergane voertuigen. 

De sector verandert en mogelijk dat dit bedrijf niet meer mee kon in de ontwikkelingen, te oud geworden om nog grote investeringen te doen of geen opvolger. 

En toch er is nog een sprankje hoop dat het gebouw niet helemaal uit het landschapsbeeld zal verdwijnen. Er wordt nog geleefd en gewoond getuige de stapels papieren in de woonkamer en de schoonmaakmiddelen die er door de ramen heen te zien zijn. Ook het gemaaide erf rondom de gebouwen doet vermoeden dat er toch met regelmaat iemand moet zijn die dit werk doet.

Ook al verdient deze boerderij op dit moment niet de schoonheidsprijs het is wel een mooie weergave hoe er 60 jaar geleden werd gebouwd. Een boerderij waar alles nog onder een dak zijn plaats vond er zijn nog geen nieuwe stallen op het erf te vinden, er is slechts een bijgebouw misschien voor jongvee.

De boerderij die hier voor het voetlicht wordt gehaald staat niet in de drukte van het alledaagse leven. Je moet er naar op zoek zijn of bij toeval tegenaan lopen. Doorgaande wegen zijn er niet te vinden maar op een tochtje door het buitengebied staat hij er dan toch ineens. 

In diezelfde polder en aan diezelfde weg staat een boerderij die meegegaan is met de tijd en inmiddels al bezig is met de 4e generatie stallen, zo blijkt uit de toegenomen omvang van het bedrijf op het bouwblok. 
Twee boerderijen totaal verschillend met allebei een totaal andere toekomstvisie, de agrariër die vooruit wil en daar behoorlijke investeringen voor heeft moeten doen en een boer die mogelijk niet meer meekon komen en het bedrijf waarschijnlijk met pijn in het hart moest afstoten en verlaten. De menselijke maat telde niet meer in de economie van het groot, groter, grootst, als de financiën de reden zouden zijn geweest van deze bedrijfsbeëindiging. Het ontbreken van een opvolger is een hele andere reden die niet had kunnen voorkomen dat het bedrijf beëindigd zou worden.

Hier geen pleidooi voor groot, groter, grootst maar meer: wat is goed, beter, best voor de menselijke en dierlijke maat. Hoe kunnen de eco systemen in stand worden gehouden?

Onlangs viel de volgende uitspraak te lezen: ,,boeren kunnen niet groen denken als ze rood staan". Waar vinden producent en consument elkaar? Wat kan de een voor de ander betekenen. Mag in de prijs van een product ook mee worden gewogen dat er oog is voor het totale eco systeem met diversiteit die daarbij hoort of wordt er alleen gelet op de harde munt onder de streep.

Het agrarisch bedrijf waar het hier in de kopfoto om gaat zal niet terugkeren maar het is te hopen dat de boerderij als gebouw blijft staan. Als ode aan de plek, omdat de boerderij er thuishoort. Misschien hoort die kleinschaligheid op sommige momenten wel even op te borrelen om aan te geven wat belangrijk is.

De boerderij meerdere grote stallen is van een boer of maatschap die meegaat met de tijd, investeringen doet en er hard voor werkt maar ook omdat de maatschappij kennelijk zo in elkaar zit dat groot moet. Misschien keert het tij nog een keer waarin voor beiden plaats is.

bijdrage geplaatst: 13 juli 2018
afbeeldingen: auteur