image/svg+xml

Jan Tepper: 'Had je een goede productie, kon je de aardappels niet kwijt!'

Verhaal

Jan Tepper: 'Had je een goede productie, kon je de aardappels niet kwijt!'

Plaatje bij verhaal: 24_aardappels_aan_kuil_storten_1971.jpg

'De akkerbouw had vroeger veel last van gewasziekten als het aardappelcystenaaltje. We hebben een jaar gehad dat er van de oogst niets is terecht gekomen. Alles zat onder de cystenaaltjes. Dat was een hele strop. In de jaren ‘70 kwamen de bestrijdingsmiddelen op. Eén keer in de 3 jaren ontsmette je alle grond. Zo kon je in één keer in de twee jaar fabrieksaardappelen verbouwen. De graanprijs zakte in die jaren helemaal in elkaar. Dus gingen de boeren extra aardappels verbouwen. Je had wel meer last van stuifgevaar. Na het ontsmetten werd de grond gewalst. Als het dan hard waaide, ging de bovenste grondlaag de lucht in. Later zaaiden we rogge in om het stuiven tegen te gaan. Dat speelt nu nog wel. Als we tegenwoordig bieten zaaien dan zaaien we er gerst overheen tegen het stuiven. Het ontsmetten is op een gegeven moment verboden. Er kwamen aardappelrassen op de markt die beter bestand waren tegen ziekten.

Vanaf 1984 moesten we de aardappels bij huis opslaan, omdat er toen veel aardappelfabrieken sloten. Dan leverde je ze pas in januari of februari af. Eerst hebben we de aardappels in kuilen opgeslagen. Daar ging stro en plastic overheen. Het plastic gaf kans op broei, wat je probeerde te voorkomen door luchtroosters in te bouwen. Sommige boeren lieten grote aardappelschuren bouwen. Wij hebben de oude kapberg omgebouwd voor het bewaren van 300 ton aardappels. Daarin kon je de aardappels beluchten en koelen. Dat probeerden we allemaal zo goedkoop mogelijk te doen. Het werd je allemaal opgedrongen.

In 1985 kwam er ook een quotum voor aardappels, omdat er zoveel overschotten waren. Toen was het foute boel. Op elk aandeel bij de fabriek mocht je zoveel ton leveren. De overproductie kon je bijna voor niets weggeven. Als het een goed aardappeljaar was, had je er niets aan. Je kon ze bijna nergens kwijt. Onze aardappels zijn wel eens naar Oost-Duitsland gegaan. Dat vond ik verschrikkelijk. Daar heb ik mij dood aan geërgerd. Dan had je een goede productie en kon je de aardappels niet kwijt! Voor de invoering van het quotum was er een garantieprijs. Je kon onbeperkt leveren. Na invoering kon je wel extra quotum kopen, maar daar moest je wel geld voor hebben. Wij konden er van leven, maar het hield niet over. De grote boeren met 100 hectare grond kochten steeds maar quotum bij.'

Trefwoorden:Akkerbouw, Landbouwquota, Project Streekcultuur, Omgeving
Personen:Jan Tepper
Periode:1960-1990
Thema's:Akkerbouw, Landbouwquota

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.