Jan Nijland: 'Mest was geen probleem'

'In 1976 kreeg mijn vader pensioen en heb ik het bedrijf van hem overgenomen. Mijn werk bij de ABTB heb  ik opgezegd. Het werd mij teveel om twee banen te combineren. Een groot deel van mijn inkomsten ging toch naar de belasting. We hadden 70 fokzeugen en nog melkkoeien. Dan moet er wel wat gebeuren! Melkkoeien en fokvarkens zijn eigenlijk geen goede combinatie. Je hebt met allebei veel werk. Met fokzeugen moet je er ook vaak ’s nachts uit, als er biggetjes komen. Ze lagen eerst in het stro. Het uitmesten deed je met de kruiwagen. Later hebben we er drijfmestkelder onder gemaakt.

Voor de ruilverkaveling hadden we de grond in acht percelen liggen. We hadden maar twee hectare bij huis, de rest lag in de omgeving. In de jaren tachtig is de grond herverdeeld. Het heeft 25 jaar geduurd voordat het werd uitgevoerd. Nu hebben we twee kavels bij huis.

In de jaren ‘80 en ‘90 kreeg je al die regeltjes. In de winter mocht je geen mest meer uitrijden. Varkens konden de ziekte van Aujezky  overbrengen,  die voor de koeien dodelijk was. Varkens en koeien mochten niet meer bij elkaar in. Ook de mest moest gescheiden worden. We hebben een trappelstal voor het jongvee gebouwd, met nieuwe mestkelder eronder, zodat we de varkens- en koeienmest apart konden opslaan. Dat was een investering van 100 duizend gulden die niets opbracht, maar je moest wel.

Vroeger was de mest geen probleem. Wij hadden teveel voor onze eigen grond, maar iedereen wilde wel mest hebben. De mais kwam toen op en die werd  goed bemest. In ruil voor de mest kregen we vaak een snee gras of wat kuilvoer. Je was nog niet aan regels gebonden. Op een gegeven moment kreeg je die minas regeling. En het wordt heden ten dage nog strenger. Ik kon mij wel redelijk met al dat papierwerk redden, maar een pennenlikker ben ik niet. Er kijken heel wat mensen over je schouder mee. Vroeger kon je nog wel eens naast het potje pissen of iets onderhands regelen.'