image/svg+xml

Henk Hulleman: 'Ik was een echte trekkerboer'

Verhaal

Henk Hulleman: 'Ik was een echte trekkerboer'

Plaatje bij verhaal: zoon_menno_met_een_vriendje_op_de_trekker_van_henk_hulleman.jpg

'Ik heb zelf nooit met paarden gewerkt. Mijn vader had vroeger wel een paard, maar daar mocht ik niet bij. Het was hem niet vertrouwd dat ik ermee door Genemuiden ging. Toen ik 16 jaar oud was moest er een trekker komen. M’n vader was eigenlijk anti-trekker. Hij heeft ook nooit z’n rijbewijs gehaald. Dat probeerde hij wel, maar hij kreeg bericht dat hij theoretisch onvoldoende was voorbereid. Toen ging het mis en wou hij niet meer. Hij kon bijna niet trekker rijden. Als er gemaaid moest worden, deed ik dat dus altijd. M’n vader maaide vervolgens de kantjes met de zeis. Dat heb ik nooit gedaan. Wat dat aangaat was ik een echte trekkerboer.’

Gerry: ‘Bij ons thuis was vroeger ook een paard. Ik moest een keer tussenmennen. Daarbij gooide de één de stront van de wagen op het land en verspreidde dat, terwijl de ander met paard-en-wagen heen en weer reed. Dat paard liep me niet hard genoeg, dus gaf ik hem een klap op de kont. Toen ging hij op de loop. Ik werd bang en sprong van de wagen af, maar toen kreeg ik het wiel over m’n been dat daardoor brak. Eigen schuld.’ Henk: ‘Toen we bij Gerry in de boerderij kwamen zei ik tegen m’n schoonvader: ‘Wat moet dat dikke paard daar? Daar kan ook een koe staan.’ Toen is het paard weggegaan. Hij stond alleen maar in de weg en vrat ook nog eens hooi. Nee ik ben nooit een paardenboer geweest. We hadden altijd wel een stuk of drie trekkers.'

Trefwoorden:Paarden, Trekkers, Bedrijf, Project Streekcultuur
Periode:1950-2000
Locatie:Blankenham
Thema's:Paarden, Trekkers

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.