image/svg+xml

Dries Eker: 'Ze laten het waterpeil speciaal zakken voor de rietsnijders'

Verhaal

Dries Eker: 'Ze laten het waterpeil speciaal zakken voor de rietsnijders'

Plaatje bij verhaal: dries_eker_in_de_kragge_riet_aan_het_snijden._jaren_negentig_0.jpg

'Je hebt hier overal water. Ik vis achter de boerderij weleens op paling. Dan zet ik van die fuiken in het water en daar zwemmen ze dan in. Maar op het ogenblik zijn ze er behoorlijk fel op. Eerder deed ik het veel meer. Je had hier altijd zo’n kerel van Natuurmonumenten. Dat was echt zo’n rakker die de boel streng controleerde. Maar je kon genoeg in het geheim doen hoor. Je moest er voor zorgen dat de stokken van die fuik niet boven het water uitstaken, dan zag je er niks van. Nadeel was dan wel dat als er iemand aan kwam varen, hij zo met de schroef van de buitenboordmotor in de fuiken vast kwam te zitten. Vooral van die jongens hier uit de buurt kwamen weleens in de slootjes hier achter.

Je ziet hier in de zomer of met Pasen en Pinksteren altijd veel toeristen. Die vinden het hier prachtig met al dat water. Gisteren fietste er nog een stel langs, maar toen ging het mis bij dat kleine bruggetje even verderop. Die vrouw kon zich nog net vasthouden, maar de fiets viel naar beneden. Toen ze hem er weer uit haalden zaten de fietstassen vol water, haha! Maar je kunt je nog aardig zeer doen als je zo naar beneden valt hoor.

De hoogte van het water houden ze hier redelijk in peil. Soms kan het wel tien of vijftien centimeter verschillen, maar meer niet. In de zomer staat het vaak wat hoger dan in de winter. Ze laten het peil dan speciaal zakken voor de rietsnijders. Tot afgelopen winter heb ik ook nog riet gesneden, maar eigenlijk wou het lichamelijk al niet meer. Het meeste riet heb ik aan een neef van mij gegeven. Die maait het dit jaar voor me af. In totaal heb ik nog zo’n 7 bunder, verspreid over kleine stukjes. Maar het levert niks meer op. Als je het goed bijhoudt of er hooiland van wilt maken, dan moet je het laten afplaggen. Maar dat kost veel te veel!

Als je het riet met de bok naar huis haalde, was het ook oppassen. Riet is glad en als het dan een beetje gaat schuiven ben je met de boot binnen de kortste keren helemaal uit balans. Als er in de winter ijs lag, gingen we vaak op de schaatsen naar het riet toe. In het begin was dat ijs nog wel lastig. Om riet te snijden heb je de motormaaier nodig, maar die was dan nog veel te zwaar om over het ijs te kunnen. Je moest er dus altijd goed over nadenken om hem op tijd op het goede stuk rietland klaar te zetten. Anders kon je niks beginnen.'

Auteur:Martin van der Linde
Trefwoorden:Natuur, Omgeving, Bedrijfsverbreding, Bedrijf, Project Streekcultuur, Water Overijssel
Periode:1950-2000
Locatie:Dwarsgracht
Thema's:Overijssel en het water, Natuur, Bedrijfsverbreding

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.