Dik ter Keurs: 'Je kreeg veel grotere koeien, met betere uiers en benen en vooral hogere productie'

'Als jonge vent was ik al fanatiek met de kalveropfokclub. Wij hadden zwartbont, maar hier in de buurt liepen ook veel roodbonten. Wij richtten ons vooral op vee uit Noord-Holland. Daar kwam minder abortus Bang voor dan in Friesland. We wilden eerst de gezondheidsstatus van een bedrijf weten, anders kochten we geen vee. De Friese fokkers waren ook erg op zichzelf. Er was veel inteelt onder hun koeien, waardoor de goede én kwade eigenschappen naar voren kwamen. Veel van hun koeien kwamen onder de 1,25 meter uit, waardoor wij ze niet meer in het stamboek opgenomen kregen. Ze waren te klein. In de kop van Noord Holland hadden ze een groter type koe. Maar in het begin was de inspecteur van het stamboek er helemaal niet blij mee. Men was hier altijd erg op Friesland gericht geweest.

Eerst waren er nog stierhouderijen waardoor de abortus Bang steeds werd overgedragen. Bij mijn broer in Daarle hebben ze zes van de zeven koeien moeten opruimen. Daarom zijn we overgestapt op de KI. We hebben vooral in één stam gefokt, die van de Lenies. Het vriendinnetje van de inseminator heette Lenie. De eigenlijke stamkoe heette Dora, maar zij was een ongeregistreerde koe. Toen ze werd opgenomen in het stamboek, was haar kalfje al een pink en geïnsemineerd. Daarbij had de inseminator haar Lenie genoemd. Op een gegeven moment zaten wij ruim over de honderd Lenies.

Toen ze met Amerikaanse stieren begonnen, heb ik eerst even de kat uit de boom gekeken. Mijn broer zat in de aankoopcommissie van de KI Hellendoorn. Met de hele commissie gingen ze naar Amerika en Canada. Hij was laaiend enthousiast over wat haar daar gezien had. Dan begin je zelf toch ook over te prakkiseren. De eerste twee kalfjes die ik van Amerikaanse stieren kreeg, waren ook nog eens vaarskalfjes. Dat was rond 1980. De handelaar van Dumeco zei toen de kalfjes een maand of drie waren: “Je kunt 1000 gulden per stuk krijgen.” Ik zeg: “Dat doe ik niet.” Hij: “Maar dat is heel veel geld!” “Maar het is mijn toekomst! Dat geld is zo weg.” “Ja, ja, je hebt eigenlijk wel gelijk.” Met die kalfjes ben ik ook verder gaan fokken. Je kreeg veel grotere koeien, met betere uiers en benen en vooral hogere productie. Later hadden we een dochter van de beroemde stier Sunny Boy. Samen met haar dochter produceerde ze 100 liter per dag. Zij zat een 55 liter en de dochter bijna aan 45 liter. Ik had een tank van 1200 liter. Als er melk van drie dagen in zat, had ik er soms al een paar volle melkbussen naast staan.'