image/svg+xml

Derk te Rietstap: 'Het afbouwen heb ik als een nederlaag ervaren'

Verhaal

Derk te Rietstap: 'Het afbouwen heb ik als een nederlaag ervaren'

Plaatje bij verhaal: formatfactory23_boerderij_van_royensweg_2004.jpg

'

Voor mijzelf ging het werken steeds moeizamer. Al jaren heb ik last van de rug. Dat speelde al in de tijd dat ik in het samenwerkingsverband zat. Ik heb eigenlijk een totaal versleten rug. Dat komt met name door de werkzaamheden. Ik heb jarenlang op pijnstillers geleefd, vooral in het voorjaar als de gewassen in de grond moesten. Op een gegeven moment kreeg ik er zoveel problemen mee, dat ik bijna niets meer kon. Ik lag plat op bed. Toen was ik 28 jaar. De huisarts kwam langs. Op basis van foto’s uit het ziekenhuis zei hij: ‘Als je 30 bent, ben je boer af.’ Ik zou helemaal afgekeurd worden. Dat heb ik gelukkig weten te voorkomen. Ik heb wel hulp genomen op de boerderij, vooral in de seizoenen. Later is onze zoon op de boerderij komen werken. Hij is op de boerderij van mijn oom gaan wonen, die wij indertijd samen met de grond hadden gekocht.

Tot aan 1989 ben ik doorgegaan. Toen heb ik voor mijzelf geaccepteerd dat het niet meer lukte. Vanaf die tijd ben ik bestuurlijk wat actiever geworden. Ik heb het geluk gehad dat ik daar interesse voor had. Achter de geraniums zitten was een doemscenario voor mij. Ik ben naar een kadercursus coöperatief besturen in Zutphen geweest. Daar merkte ik dat bestuurswerk mij wel lag. Ik ben bestuurslid van de Rabobank geweest , heb jaren in de gemeenteraad van Hardenberg gezeten en in het Waterschap.

Ik ben meer vergaderboer geworden. Voor die tijd schaamde ik mij ervoor om overdag in mijn goede kleren over de Van Roijensweg naar een vergadering te rijden. Maar ik ben blij dat ik het heb gedaan. Ik heb mij niet beperkt tot alleen het bedrijf, maar had ook belangstelling voor zaken buiten het bedrijf. De combinatie van bestuurswerk en een eigen bedrijf vond ik heel mooi. Ik denk dat het goed is dat je als bestuurder weet waar het in de praktijk om draait.

Onze oudste zoon, Jan Derk, had heel graag het bedrijf willen overnemen. Hij heeft ook de Middelbare Landbouwschool in Hardenberg gedaan, maar overname zat er niet in. In 1993 kreeg hij kanker. Hij is gelukkig van zijn ziekte genezen, maar de vermoeidheid is nooit helemaal weggegaan. Daar kwamen de ontwikkelingen in de landbouw bij. Eerst had ons bedrijf een prachtige oppervlakte met bijna 80 hectare. In de loop van de jaren was het feitelijk een te klein bedrijf voor de toekomst geworden. Door alle perikelen bij elkaar, mijn rug en zijn ziekte, hielden we geen levensvatbaar bedrijf over. Toen hebben we besloten om te gaan afbouwen.

Mentaal hebben we daar een behoorlijke klap van gehad. Voor mijzelf heb ik het als een nederlaag ervaren. Diep in mijn hart vind ik het ontzettend jammer. Het zou meer bevrediging geven als je het bedrijf van je ouders weer door zou kunnen geven aan je kinderen. Aan de andere kant hadden we op dat moment geen andere keus. Als mijn gezondheid beter was geweest en wij hadden in ons gezin meer voorspoed gehad, was het mogelijk anders gelopen. Mijn zoon zou nog altijd het liefst akkerbouwer zijn. Maar tegenwoordig ben je meer manager dan puur akkerbouwer. Daar heeft hij minder mee. Hij heeft bij verschillende loonwerkers gewerkt en werkt nu bij de gemeente in de buitendienst.

In 2010 hebben we het bedrijf officieel beëindigd. De meeste grond hebben we verkocht. Het probleem van een akkerbouwer is dat je een heel vermogen hebt, maar niet bijster veel te besteden, totdat je de boel verkoopt. Dat is dan ook je pensioen. Je moet het van de opbrengst van je gebouwen en grond hebben. We hebben nog tien hectare en wat machines aangehouden. We doen hobbymatig nog wat aan akkerbouw. We verbouwen maïs of graan, dat is het makkelijkste. En we hebben enkele Friese paarden staan, waarvoor een deel van de grond met gras is ingezaaid. Voor het gevoel ben je toch nog een beetje boer.’

Trefwoorden:Akkerbouw, Bedrijfsbeëindiging, Project Streekcultuur, Bedrijf
Periode:1990-2010
Thema's:Akkerbouw, Bedrijfsbeëndiging

Reacties

Dag Menny, leuk om te horen. Mooi dat je herinneringen zo weer terugkomen. Hartelijke groet, team MSMD
Algemeen door anoniem op 16 Jan 2019 om 13:27:39

Heb dit met veel interesse gelezen. Prachtig beschreven. Toen ik nog een jong meisje was ben ik vaak daar op bezoek geweest met mijn ouders en family. Groeten vanuit Hamilton, Canada.
Algemeen door anoniem op 15 Jan 2019 om 23:38:18

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.