image/svg+xml

Arend-Jan Vahl: 'De veiling was ook een sociaal gebeuren'

Verhaal

Arend-Jan Vahl: 'De veiling was ook een sociaal gebeuren'

Plaatje bij verhaal: 19._kisten_met_bloemkolen_opstapelen_om_naar_de_veiling_te_brengen_jaren_zestig_0.jpg

'In IJsselmuiden had je drie keer per week een groenteveiling, op maandag, woensdag en vrijdag. Later was het iedere dag, zodat je het werk wat meer kon verspreiden. Ik bracht het spul er met de trekker en wagen heen. Eind jaren vijftig heb ik bij een smid hier in de buurt een Fordson-trekker gekocht. In die tijd begonnen enkele tuinders aan een trekker, maar dat werden er al snel meer. Sommigen lieten hun groente door transportbedrijf Wezenberg vervoeren. Die hadden eerst allemaal paarden en wagens, maar later trekkers en vrachtwagens. Het bedrijf bestaat nu nog steeds.

Op veilingdagen ging je, als het 's ochtends licht was, direct naar het land toe om de boel klaar te maken. Door een speciaal telsysteem was je de ene keer vroeg, dan een keer in het midden en daarna een keer laat aan de beurt. Je hoefde er dus niet altijd vroeg aan de veiling te zijn, maar we gingen wel altijd op tijd uit bed. Je wou de groente namelijk in de dauw van het land halen, dan was het zo fris mogelijk. In drukke periodes namen we soms de lamp mee en gingen we al om twee uur 's nachts naar het land. Juni was meestal het drukst, maar het lag er ook aan hoe de groei in het voorjaar was geweest. Elke week opnieuw werd er geplant om later wekelijks groente aan de veiling te hebben. Als in het voorjaar de groei stagneerde, groeiden de teelten soms in elkaar. Dan kreeg je aan de veiling een gigantisch aanbod en zakte de prijs.

Eenmaal bij de veiling aangekomen stond je in een rij te wachten tot je aan de beurt was. Je keek dan met collega-tuinders naar de klok om te zien hoe het prijsverloop was en wisselde wat gedachten uit. Die veiling ging om meer dan de producten alleen. Het was ook een sociaal gebeuren. Toen de veiling er niet meer was, heb ik die contacten vreselijk gemist!

Als je voor de klok langs mocht, zaten de kooplui op de banken zodat ze je producten konden zien. Wanneer de klok ging lopen, konden ze drukken als iets wilden kopen. Aan de andere kant van de hal stonden de grossiers te wachten aan wie je de verkochte groente afleverde. Rondom Kampen had je heel veel groenteventers die ook allemaal in de banken zaten. Er kwamen ook veel grossiers uit Twente. Die hadden daar een grote loods waar de Twentse groenteboeren hun verse producten vandaan konden halen. Al die kleine groenteboertjes kwamen niet zelf naar IJsselmuiden toe.

Op een gegeven moment ging je niet meer voor de klok langs, maar werd de groente in een blok neergezet en geveild. Toen je zelf voor de klok langs moest, stond je weleens een uur te wachten voordat je aan de beurt was. Als het dan druk was, kwam je pas laat weer thuis. Was dat betreft was je wel veel tijd aan de veiling kwijt. Het afrekenen ging altijd automatisch. Je geld was gewis, daar hoefde je nooit achteraan. Iedere week werd het op je rekening gestort. Daarvoor gingen de tuinders op zaterdag altijd nog naar de veiling toe om hun geld op te halen.'

Trefwoorden:Tuinbouw, Bedrijf, Project Streekcultuur
Periode:1950-1990
Locatie:IJsselmuiden
Thema's:Tuinbouw

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.