image/svg+xml

André Tijman op Smeijers: 'Mijn vader is boer geworden omdat hij moest; ik omdat ik mocht'

Verhaal

André Tijman op Smeijers: 'Mijn vader is boer geworden omdat hij moest; ik omdat ik mocht'

Plaatje bij verhaal: tijman_op_smeijers006.jpg

‘In deze boerderij ben ik geboren, als vierde uit een gezin van elf kinderen. Ik heb zeven broers en drie zussen, onder wie twee tweelingen. We zijn allemaal heel verschillend, maar kunnen goed met elkaar. De Twentse regel dat de oudste zoon de boerderij overneemt, hebben wij niet toegepast. Dat heeft vooral met interesse te maken. Ik had de meeste passie voor waar het eigenlijk om draait: de koeien. Melkveehouders hebben het vaak over trekkers en machines, maar niets is belangrijker dan koeien. Daar moet je het van hebben.

Mijn opa had hier 22 hectare. Er vielen ook twee kleine boerderijtjes onder. Hij was min of meer herenboer. Mijn vaders broer heeft zeven hectare meegekregen, plus die twee huisjes. Mijn vader hield vijftien hectare. Dat heeft hij heel lang gehad. In 1973 heeft hij een ligboxenstal gebouwd. Vanaf toen is het bedrijf uitgebreid. Nu heb ik 47 hectare in gebruik, overwegend gepacht. Ik heb zelfs een aantal hectare verkocht, met goedvinden van de familie, om de verbouw van de boerderij mogelijk te maken. De boerderij is in 2012 helemaal verbouwd.

Mijn vader is boer geworden omdat hij moest; ik omdat ik mocht. Ik vind het heel knap dat hij het bedrijf toch heeft doorgezet. Hij hield van kleinschalig. In 1963 is de potstal met varkenshokken en paardenstal weggaan. Als jochie van 8 jaar vond ik het al vreemd dat we er een kleinere stal voor terugkregen. We hadden 22 melkkoeien op stal staan. Aan de ene kant ging er een plekje voor de wc vanaf. Het was mijn vader al gauw te groot. Hij heeft het bedrijf alleen een generatie overgezet. Eigenlijk was hij een angsthaas. Hij twijfelde nog over de aankoop van de grond van zijn buurman.

Mijn vader werd vanwege zijn benauwdheid voor de helft afgekeurd. Toen ben ik met mijn ouders een maatschap aangegaan. Ik wilde niet voor noppes gaan werken. Dat moest met de familie geregeld worden. Zodoende ben ik in 1979 hier in het bedrijf gestapt. Dat ging op zich heel goed. Mijn vader gaf mij de vrije hand. Dat kwam ook wel door de beperking van zijn ziekte. Alleen de boekhouding hield hij heel lang vast. Daar had ik wel last van.

Bij de vorming van de maatschap met mijn ouders is afgesproken dat mijn ouders hier konden blijven wonen. Ik zou mijn ouders pensioen bovenop hun aow betalen. Mijn ouders hebben tot 31 december 1999 in de maatschap gezeten. Die dag hebben we bij de notaris gezeten en is het een maatschap tussen Erna en mij geworden. Mijn vader was toen 79 jaar. Hij zei: “Ooit moet je het los kunnen laten.” Ik heb er geen probleem van gemaakt, want fiscaal is het wel gunstig om er wat langere tijd overheen te laten gaan.'

Trefwoorden:Bedrijfsovername, Project Streekcultuur, Familie
Personen:André Tijman op Smeijers
Periode:1900-2000
Locatie:De Lutte
Thema's:Bedrijfsovername

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.