image/svg+xml

Vlöggeln in Ootmarsum

Verhaal

Vlöggeln in Ootmarsum

Plaatje bij verhaal: IMG_9589.JPG

Wanneer:
Paaszondag en -maandag
Locatie:
Ootmarsum

Eerste Paasdag in Ootmarsum. De bezoekers aan de galeries en restaurants voeren vandaag eens niet de boventoon. Het leven op straat wordt bepaald door een drietal rituele rondgangen door de stad. “Christus is opgestanden”, klinkt het door de straten. En dat al sinds mensenheugnis. Tegen vijf uur verzamelen stedelingen en nieuwsgierigen zich voor de laatste en meest opzienbarende optocht: het vlöggeln. In vol ornaat verschijnen acht zogeheten Paaskerels tegen vijf uur op de Paaskamp. Ze dragen allen een beige regenjas met gleufhoed. Na een rondje om de paasbaken dalen de jongemannen af naar de stad. De oudste vier “Poaskearls” lopen voorop, daarachter de jongste vier. Tientallen bewoners sluiten zich aan. Gezamenlijk zingen ze afwisselend een tweetal opstandingsliederen. Niet besmuikt als een schichtige kerkgangers, maar trots, uit volle borst. Op vergelijkbare manier zijn de Ootmarsummers ‘s ochtends en aan het begin van de middag rondom de kerk getrokken.

"Allelujah"

Nu houdt de stoet al zingend halt aan het begin van de Grotestraat. De oudste Paaskerel, de Judas, steekt een sigaar aan. Vervolgens geeft men elkaar de hand en trekt in een rij van ongeveer 100 mensen de stad in, de Paaskerels voorop. De stoet slingert door de stad, dwars door enkele café’s en rondom diverse stiepels (de middenpaal van een deeldeur). Vele honderden staan zich langs de kant van de weg te verdringen om een plaatje van de bijzondere stoet te maken. Een voorzanger zet de liederen in: om beurten “Allelujah, den blijden toon” en “Christus is opgestanden”. Verder naar achteren is de voorzang niet te horen en houdt men een eigen tempo aan. Het zijn overwegend mensen van middelbare leeftijd en ouder die aan het vlöggeln meedoen. De jongere deelnemers zijn in meerderheid zelf ooit Paaskerel geweest. Toeristen mogen zich ook in de rij aansluiten, maar slechts weinigen wagen het erop. Veel verder dan “Allelujah” komen zij niet. Sommige mensen hebben het briefje met de liederen, die de Paaskerels vantevoren verkopen, bij hun voorganger achter de kraag geklemd. Maar veel komt dit niet meer voor.

 

Eerbiedwaardige traditie

Opvallend is de zelfbewuste manier waarop het vlöggeln gebeurt. Voor de Ootmarsummers is het een serieuze aangelegenheid. Men verricht welhaast een heilige plicht, wat de toegestroomde toeschouwers er ook van mogen denken. Die plicht betreft niet zozeer de religieuze boodschap, als wel de instandhouding van een eerbiedwaardige traditie. Dat neemt niet weg dat men glimlacht om de ludieke elementen. Neem alleen al de kledij van de Paaskerels zelf. En in een tweetal cafés waar men doorheen trekt, staan acht borrels met bierglazen voor de Paaskerels op de tap klaar. Al zingend slaan ze de jenever en het bier achterover, onder aanmoediging van leeftijdsgenoten die zich om de toog verzameld hebben. En dan weer vroom zingend verder. Op de Markt rolt de slinger zich op. Nog eenmaal zingt men beide liederen. Tot slot tilt men de aanwezige kinderen onder hoerageroep driemaal in de lucht. En voor wie er niet genoeg van kan krijgen: op Tweede Paasdag volgt een herhaling van het hele ceremonieel.


Auteur:
Ewout van der Horst
Bronn(en):
B. Morshuis en H. Oude Elberink, Paasgebruiken in Ootmarsum (Ootmarsum 2013).

Trefwoorden:Feesten, Pasen, Project Streekcultuur, Tradities
Locatie:Dinkelland gemeente
Thema's:Feesten

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.