image/svg+xml

Nico Teijken: 'We hadden slechte wapens. Van de Engelsen overgenomen'

Verhaal

Nico Teijken: 'We hadden slechte wapens. Van de Engelsen overgenomen'

Plaatje bij verhaal: 15_achter_vickersmitrailleur_tetjermee_jul47.jpg

Nico Teijken: 'Na de eerste politionele actie kwamen we in Tjermee, vlakbij Madjoeng. Daar was de demarcatielijn met de Republik Indonesia. We namen dat vak over van 1-12 RI, een vrijwilligersbataljon. Daar moesten we patrouille lopen. De jongens van 1-12 RI zouden ons leren hoe dat moest. De eerste de beste keer liepen we patrouille langs de demarcatielijn en hebben we ontzettend veel vuur gehad. Ik heb de hele tijd in Indië nooit zoveel vuur gehad als daar. We lagen gelukkig achter een kleine verhoging. Ik had alleen een stengun bij me, geen machinegeweer. Er werd niet verwacht dat er wat gebeurde langs de demarcatielijn, maar dat gebeurde wel. Ze schoten de bladeren van de bomen. Het bleken later marinesoldaten te zijn. Sergeant Rai van 1-12 is gesneuveld. Hij was een Joegoslaaf. We kregen bevel om ons terug te trekken, in tijgersluipgang op je buik zo vooruit. De kogels vlogen over je kop. De dode moesten we meenemen. Die mocht je niet achterlaten, want er waren al doden gevonden waarvan de geslachtsdelen waren afgesneden en in de mond gestopt. We kregen dus bevel in het vervolg alle doden mee terug te nemen, om dat te voorkomen.  

Later moesten we zelfstandig patrouille lopen om ons vak te beveiligen. Een helper moest de affuit dragen en ik had die zware mitrailleur om de nek voor de buik hangen. Als er wat aan de hand was, gaven we vuur af. Die lui die schoten slecht, gelukkig wel. Ik heb niet gezien dat ik iemand gedood heb. Ik heb wel een keer een huis van een officier van de TRI in de brand moeten schieten. Dat was een wraakoefening ergens voor. Wij kregen opdracht dat te doen. En ik heb een keer een moskee in de brand moeten schieten. Daar kregen we steeds vuur uit van de TRI. Daarvoor gebruikten speciale patronen, die we in van die banden bij ons droegen. Er werden ook weleens inlanders gevorderd om onze wapens te dragen. Die werden aangewezen dat ze mee moesten. Onze tegenstanders gebruikten trouwens dumdum kogels: kogels waar ze een puntje aan slepen. Als je die in je lichaam kreeg, boorden ze een heel gat.

Wij waren het eerste bataljon daar dat camouflagepakken kreeg. Dat maakte nog wel indruk op de vijand. Maar in het begin moest ik op gymschoenen de bergen in. Ik heb er doorgezakte voeten van gekregen. Zo’n mitrailleur weegt ook wel wat. Toch heb ik nog vele jaren op die platvoeten gelopen. We hadden ook slechte wapens. Die hadden we van de Engelsen overgenomen. Als je de stengun op repeteren zette, schoot hij automatisch en als je hem op automatisch zette ging ie repeteren. De Engelsen verhandelden ook wapens met de Republiek. Ze konden niet hebben dat wij zo’n mooie kolonie hadden.'

Auteur:Ewout van der Horst
Trefwoorden:Indiëgangers, Frontlinie
Personen:Nico Teijken
Periode:1947
Locatie:NL
Thema's:Aan het front

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.