Aflevering 3. Een Rotterdammer in onderduik in Wierden

In het kader van 75 jaar bevrijding zullen we de komende weken u het verhaal brengen van de Rotterdamse onderduiker Adri de Visser. Hij was ondergedoken bij bakker Jan en Gerry Gierveld aan de Molnbeltweg.

Aflevering 03. Een Rotterdammer in onderduik in Wierden

Ik stelde alles in het werk om me zo verdienstelijk mogelijk te maken, dat voelde ik me verplicht tegenover Jan en Gerry. We hadden het plezierig en prettig met elkaar, ’s avonds was het gezellig en zaten bij de kachel, legden een kaartje en dat kortte de tijd.  

Elke avond weer kwamen de buren luisteren en werd er naar de Engelse zender en Radio Oranje geluisterd of de mof verloren had! Culinair had ik niets te klagen, aan eten was hier geen gebrek. Bloedworst, lever en spek waren er weer als er een varken was geslacht. In het prille voorjaar kochten we een lam en een geitje die we de hele zomer in de wei lieten lopen. Tegen de winter werden ze geslacht en het vlees ingemaakt ter ondersteuning van  het vleesrantsoen. Honger kende men in Twente niet, er was nergens gebrek aan. Aangezien ik goed kon eten werd ik nog al eens gedold met de opmerking: “Aadje jongen, neem nog wat je moet er nog van groeien en zo dik ben je ook niet”. En zo vlogen de weken en maanden voorbij. Ondanks alle goede zorgen die ik genoot, werd ik wel eens, soms wel vaak, getroffen door heimwee. Ik dacht dan aan thuis en natuurlijk ook aan Jeanne mijn verloofde! In gezamenlijk overleg mocht Jeanne mij op een zekere zondag bezoeken. Ik was de koning te rijk. Het huis werd met de bezem gekeerd het moest overal moest het netjes zijn. Stof en vuil moest weggewerkt worden met schrobben, poetsen, boenen en wrijven en dat lukte wonderwel. Het huis was na al dat werken blinkend schoon als een spiegel. Toen was het wachten op Jeanne.

Het was 13 februari 1944 toen ik haar weer ontmoette. Na een lange reis die in die dagen soms bijna vijf uur kwam ze in Wierden aan waar we elkaar onstuimig hebben begroet. Aan de Kluinveenweg 14 werden we op ludieke wijze verwelkomd. Op de bakkerij-lei stond een welkomstwoord geschreven: “Welkom op de Molenbelt”, versierd met het teken van de liefde, een hart! Na de kennismaking die van beide zijden erg hartelijk was, hebben we twee gezellige dagen met elkaar gehad. In de loop van maandag 14 februari 1944 ging Jeanne weer huiswaarts. Bij aankomst in Rotterdam is ze rechtstreeks naar mijn ouders gegaan, mijn vader verjaart op deze dag en werd 44 jaar. Natuurlijk werd er naar mijn familie uitvoerig verslag gedaan van onze belevenissen van het bezoek aan Wierden.

Nu zult u zich afvragen wat betekent Molenbelt? Het adres was toch Kluinveenweg 14? Ik zal het u uitleggen. In vroeger jaren heeft daar een molen gestaan van molenaar Weggeman, vandaar dat de woonplek de Molenbelt heette. De molen brandde op 20 augustus 1934 af en werd niet meer opgebouwd maar de naam van de plek van de molenomgeving bleef bestaan.

Wordt vervolgt.