image/svg+xml

Vreemde dagen

Verhaal

Vreemde dagen

Plaatje bij verhaal: vreemdedagen01_1.jpg

Vreemde dagen

Wonderlijke dagen zijn het (unheimlich zullen onze buren in de -Pruus- het noemen), iets beklemmends deze donkere laatste dagen van December. Onze verre voorouders wisten er net zo min raad mee, dachten door vuren aan te steken boze geesten te verjagen. In ons tijdsgewricht stellen wij met alles wat in ons is anderen in vuur en vlam te zetten. Nog enkele  dagen, opnieuw zal de mensheid zich rond de stal scharen met lege handen; met gezichten van: Wij zijn er weer, zeker weten!! In mensen een welbehagen!!! Onder de uit gedoste kerstbomen geven we elkaar de vredeskus, bij de flonkerende lichtjes is het aardedonker in ons zelf. Twee dagen schijn ophouden en doen alsof en telkens weerkerende vreemde dagen. Tot de dag van vandaag worden tegen "midwinter" kaarsen gebrand ter ere van en ter voorbereiding op deze heilige Kerstnacht; dat o zo kleine vlammetje heeft blijdschap en geborgenheid in zich.

Eveneens te merken in Kerst zijn de aangeklede straten en winkels met diverse etablissementen. Zo ook het kleine dorpskroegje waar een enkele keer penvrienden uit het Sallandse  samenhokken om elkaars werk onderling op de korrel te nemen. Vanuit een klein intiem zaaltje hebben ze zicht op de tap, waar bezoekers van allerlei pluimage in hun glas schuimend bier loeren. Twee personen vielen door de mand vanwege hun nadrukkelijke aanwezigheid. Met lofprijzingen overladen te worden door iemand van zijn onderhorigen deed zichtbaar goed gezien zijn uitstraling. Terwijl de ander zich verheerlijkt voelde zijn onvolprezen uitingen aan zijn superieur in deze kroeg zo  te kunnen ventileren. Ook in ons dorp geldt: Wiens brood men eet, wiens taal men spreekt. Aan een andere stamtafel gingen de foute beslissingen van de gemeente in felle bewoordingen over de tafel. Hoe het viaduct als pronkstuk van de tekentafels een visitekaartje van ons dorp zo te durven noemen, waar het dorp de toekomst mee in moet. Opa, woonachtig in het nieuw nabij gelegen verzorgings huis roert in zijn Vieux, hoopt en wacht blijkbaar ergens op. Jan en Miek, heel misschien hebben ze nu tijd. Aan een tafel in een hoek zit iemand te bladeren in een blad, waarin een verlichte geest de mens kond doet omtrent Kerst van zoete koek en krentenbrood. Opa roert nog wat in zijn lege glas, staat vervolgens moei zaam op en zoekt vertwijfeld de deurknop. Tikt beleefd aan zijn pet de aanwezigen gedag, waarbij hij bijna over de drempel ten val komt. Dan te bedenken, dat we allemaal  zo’n drempelvrees hebben net als opa.

i.o. Historische Werkgroep Lemelerveld

H. Huisman.

                                                                            

Auteur:Henk Huisman
Trefwoorden:December, Dorpskroegje, Opa

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.