De bevrijdingsdag van Johannes Bekedam op de Broekhuizen

Johannes Bekedam werd in 1917 geboren in Vechterweerd, waar zijn ouders een boerderij hadden. Op zijn 17de verhuisde hij met zijn ouders naar De Broekhuizen. Zijn vrouw Hendrikje Lindeboom werd geboren aan de Koesteeg, ook haar ouders hadden een boerderij. Johannes en Hendrikje trouwden in 1940.

Ten tijde van de bevrijding van Dalfsen woonden zij op de boerderij van Johannes' ouders aan De Broekhuizen. De ouders Bekedam bewoonden de linkerhelft en de jonge mensen de rechterhelft van het woonhuis. De boerderij van de familie Bekedam was wat men noemt een gemengd bedrijf. Op die 13de april 1945 was de familie Bekedam als gewoonlijk al rond vijf uur opgestaan. Van het opblazen van de brug die morgen, hadden zij op De Broekhuizen natuurlijk minder gehoord dan de mensen in het dorp.

De eerste tekenen van de bevrijding vernamen zij toen ongeveer tien verzetsmensen in de loop van de morgen uit het dorp richting De Broekhuizen kwamen lopen. Op de plaats waar nu het motorcrossterrein is, hadden zich naar schatting zes Duitse soldaten verschanst in diepe loopgraven. De verzetsmensen werden gewaarschuwd door bewoners in De Broekhuizen dat er nog Duitsers waren, en keerden naar het dorp terug, hetgeen waarschijnlijk hun redding is geweest. De Canadezen gingen na het oversteken van de Vecht van de Hessenweg richting Zwolle. Zij kwamen langs De Broekhuizen en hoorden het gerucht over deze Duitse soldaten. Vanaf de Hessenweg hebben zij toen geprobeerd de Duitsers te voorschijn te halen door hen te beschieten vanuit zwaar materieel.

Dat gevecht heeft drie uur geduurd, van ongeveer zes tot negen uur in de avond. Uiteindelijk heeft buurman Schrijver schrijlings zittend op een Canadese tank de schuilplaats van de Duitse soldaten aangewezen, waarna die zich overgaven. Maar voordat de Canadese militairen wisten waar de Duitsers precies zaten, hadden zij de boerderij van de familie Bekedam in brand geschoten. Zij dachten waarschijnlijk dat de Duitsers zich daar verborgen hielden.

Om dekking te zoeken tegen al dat geweld had de hele familie zich, samen met de onderduikers die in huis waren, verscholen in de kelder, tot zij rond zes uur rook langs het kelderraam zagen gaan en ontdekten dat de boerderij in brand stond. Het vuur greep razendsnel om zich heen omdat zowel het woonhuis, de schuur en de hooiberg een rieten dak had. De familie en de onderduikers hebben toen met man en macht geprobeerd om zoveel mogelijk vee te redden. De koeien werden  noodgedwongen door de keuken naar buiten gejaagd, maar de varkens waren niet meer te redden. Tot op de dag van vandaag zijn Johannes en zijn vrouw het geschreeuw var de dieren nog niet vergeten.

Omdat er met de bevrijding van Dalfsen ook veel geweld verwacht kon worden, had de familie Bekedam uit voorzorg een paar dagen tevoren de  tentwagen klaargezet met de meest waardevolle bezittingen en wat noodzakelijke kleding en klein huisraad. Dit bleek een goed idee te zijn geweest want de boerderij brandde tot de grond toe af.

Ouders Bekedam, Johannes en zijn vrouw en een jongetje van zeven jaar oud uit Amsterdam, dat door zijn ouders in de hongerwinter was achtergelaten om te overleven, vluchtten gezamenlijk naar het huis van Roebertsen aan de Ruitenborghweg. Johannes en Hendrikje zijn tot december 1945 bij Roebertsen gebleven. Voor de ouders Bekedam heeft men toen het houten huisje dat in de Bloemendalstraat stond en dat stamde uit de jaren dertig, afgebroken en weer opgebouwd als noodwoning dichtbij de plaats waar de oude boerderij stond.

Op die bewuste 13de april is alleen Hendrikje overdag naar het dorp geweest. Het was er feest, de vlaggen werden uitgestoken en de mensen waren blij en uitgelaten. Zij ging erheen op de nieuwe fiets. Tijdens de oorlog had Johannes uit voorzorg de twee nieuwe fietsen in de tuin begraven. Maar nu Dalfsen bevrijd was, had hij die ochtend beide fietsen maar weer opgegraven. Daar hebben zij dus maar kort plezier van gehad, want 's avonds zijn de fietsen, die in de schuur waren gezet, alsnog bij de brand verloren gegaan.

Op de foto staan Johannes en zijn vrouw met rechts Hans de Haan uit Amsterdam. Hans, 20 jaar oud, was student in Deventer en heeft lange tijd bij de familie Bekedam ondergedoken gezeten. Verstopt in de kelder of de hooiberg. Het jongetje, dat tijdens de bevrijding bij hen was, is nog tot juni 1945 gebleven. Deze 13de april is voor de familie Bekedam een blijde, maar tegelijkertijd ook een droevige dag geweest. Het was in ieder geval een dag om nooit te vergeten.