Lezing over Emslandskampen maakte veel indruk

Indrukwekkende lezing door Pieter Alberts over de Emslandskampen.

De Historische Kring Dalfsen hield nu een presentatie eens niet over Dalfsen, maar over een indrukwekkend stuk geschiedenis dat net over de grens met Duitsland bij Groningen en Drenthe voor en in de oorlog heeft plaatsgevonden en lang onbekend en verzwegen is geweest.

Pieter Alberts uit Emmen heeft  zich erg met deze geschiedenis van de Emslandkampen  bezig gehouden en er een boek over geschreven.
Bekend werd het in medio  tachtiger jaren van de vorige eeuw toen studenten hun nieuwe universiteit in Oldenburg de naam wilden geven van de Nobelprijswinnaar voor de vrede in 1935 uit hun omgeving Carl von Ossietsky.

Hij was niet bij de uitreiking omdat hij door Hitler als anti nazi werd beschouwd en gevangen zat in het concentratiekamp Esterwegen, één van de 15 kampen langs ons grens. Dit was volledig onbekend en kennelijk of opzettelijk verzwegen na de oorlog. De studenten doken  in de documenten en ontrafelden zo deze geschiedenis. Toen Hitler als nazi leider in 1933 met grote meerderheid werd gekozen werd opgetreden tegen de anti nazi’s. Dat geschiedde vooral na de brand in het Rijksdaggebouw in Berlijn, waar zij volgens de nazi`s mee de hand in zouden hebben gehad.

Langs de grens met Nederland in het Bourtangermoor werden 15 kampen gesticht voor elk 1500 gevangenen. De gevangen, vrijwel allen geen lichamelijke arbeid gewend,  moesten moeras ontginnen iets wat aan de Nederlandse kant van grens grotendeels al was geschied.
Onder erbarmelijke omstandigheden en door het  harde optreden van de kampbewakers hebben velen dat niet overleefd. Tijdens deze periode ontstaat ook het lied “Wir sind die moorsoldaten” wat de hele wereld is overgegaan.
Pieter Alberts bracht dit op een indringende en onderhoudende wijze en werd zeer aandachtig door iedereen gevolgd.

Van 1939 tot 1945 werden in de kampen Poolse en Russische krijgsgevangen ondergebracht, dat op een wijze is geschied waardoor circa 38.000 krijgsgevangen, vooral Russen dat niet hebben overleefd. Aangezien de Nazi’s de Russen als untermenschen beschouwden hielden de normaal erg punktlich Duitsers hier geen administratie van bij.
De overledenen werden in massagraven begraven. In 1993 werd er in Papenburg eenDocumentatiecentrum opgericht wat dit jaar is verplaatstals herdenkingsmuseum naar Esterwegen.

Indringend was ook het korte verhaal tijdens de inleiding van Alberts van Kees Flietstra geboren in 1943  in Groningen. Zijn vader was in april 1945 met nog vier Groningse verzetstrijders in het vrijwel bevrijde Groningen voor een opdracht richting Nieuwe Schans.
Hierbij liepen zij toch nog in val en in het nog niet bevrijde Leer terecht  kwamen.Op de valreep van de bevrijding werden zij toch nog gedood. Flietstra kwam sinds enkele jaren achter de ware gebeurtenis en vond ook de namen en nazaten van de vier andere verzetstrijders. De 50 aanwezigen beleefden een erg interessante avond.