image/svg+xml

Het verzet in 't klein

Verhaal

Het verzet in 't klein

Plaatje bij verhaal: p1050968.jpg

Het is ongeveer 75 jaren geleden dat Nederland van het Duitse juk werd bevrijd. Stoere verhalen over verzetsdaden zijn er vele, over het kleine verzet maar heel weinig. Vandaar deze bijdrage...

Het verzet in ’t klein.

Zo nu en dan kwamen de verhalen weer naar boven, verhalen over onderduikers die achter een geheim luik sliepen en over balen katoen die in de kelder opgeslagen waren.
Verhalen die je als klein knaapje gretig in je opnam, spannend en ook wel bijzonder.
Je realiseerde je echter niet dat dit situaties waren die de Duitse bezetters niet tolereerden en dat hiermee toch wel heel gevaarlijke situaties hadden kunnen ontstaan.

Het huis van mijn ouders werd in 1942 gebouwd met de toen al schaarser wordende bouwmaterialen. Vader had het huis zelf getekend, dat was ook eigenlijk zijn vak. Niets bijzonders dus.


Een winterse blik op het huis dat in 1942 werd gebouwd


Wel bijzonder was dat in één van de slaapkamers een luik in de muur was gemaakt met onzichtbare schuifjes.


Op bovenstaande foto ziet U zo'n schuifje.


De donkere ruimte achter het luik bood plaats voor twee personen en bevond zich onder het laagste deel van het dak.


Deze ruimte werd tijdens de oorlog gebruikt om twee mensen, die overdag op de nabij gelegen boerderij van Semmekrot werkten, ’s nachts te verstoppen.


De boerderij van de familie Semmekrot .

De beide mannen werden met hulp van mijn vader en moeder naar binnen geloodst. De benen werden als de grepen van een kruiwagen gevat en de heren steunden op de armen om in de opening te duiken. Het moet wel een apart gezicht geweest zijn.
Waarom mijn ouders dat deden is me nooit duidelijk geworden, er zaten grote risico’s aan, werd je betrapt door de Duitsers, dan waren de gevolgen vaak fataal. Maar daar stond men destijds niet bij stil. Je deed dat gewoon.
Mijn vader zelf was de dans, om te werken in Duitsland, ontsprongen aangezien men op de fabriek waar hij werkzaam was een Ausweis had laten maken met de tekst dat hij onmisbaar was als  Reserve-Kranführer. Er was inderdaad zo’n kraan maar ik betwijfel of vader het geval een meter had kunnen laten rijden.


De Bescheinigung.


Op bovenstaande foto een muur met afgeflenste waterbuizen.

De kelder van het huis was ook bijzonder. Het huis was gebouwd op een voormalig waterpompstation van een textielfabriek. De gehele pompinrichting was verwijderd, alleen de aan- en afvoerbuizen waren afgeflenst en nog zichtbaar in de muren van de erg degelijk gebouwde kelder.
Als kinderen hebben we in de kelder vaak feestjes gehouden, het rook er altijd een beetje muf. Nog vele, vele jaren hebben er batterijen weckpotten gestaan met bonen, peren enz. Volgens mijn moeder kon je het maar nooit weten wat er allemaal nog ging gebeuren, je had dan in ieder geval nog wat te eten.


De stelling met links achter nog de laatste resten van de voedselvoorraad.

De kelder bestond uit twee ruimtes, een voorste deel en een achterste, waar ook een kast met de elektriciteitsvoorziening was.
Dit achterste gedeelte werd echter ook gebruikt om een grote voorraad katoenbalen van de Twentsche Stoombleekerij te verbergen voor de Duitsers. Deze balen werden normaal gesproken gebruikt om te worden gebleekt om dan verder bewerkt te worden in de textielfabriek. Men vond echter dat ze niet ten prooi mochten vallen aan de bezetter. Dus, opbergen in de kelder van Poortman, daar zoeken ze toch niet….


De deur naar het tweede gedeelte van de kelder waar de katoenbalen lagen.

Ook een groot risico dus. Dat werd echter nog groter doordat mijn ouders daar ook, door de Duitsers gezochte personen lieten slapen. Ideaal, want de balen waren zacht en dempten het eventuele gesnurk van de slapers. Ook in dit geval is alles goed gegaan.

Natuurlijk zijn dat geen heldendaden die daar uitgevoerd werden door mijn ouders, maar ook deze kleine acties droegen bij aan het verzet. En soms vraag je je wel eens af of die echte, grote verzetsacties, waarbij later vaak vele slachtoffers vielen door represailles veel nut hadden. Maar dat is achteraf oordelen, je kunt je nauwelijks voorstellen hoe mensen dachten en deden gedurende de tweede wereldoorlog.
Direct na de oorlog doken er heel veel verzetsstrijders op, maar van mensen, die ongeveer het zelfde deden als mijn ouders, hoorde je niets.
Een reden om er na ongeveer 75 jaar toch wat over te vertellen.  

Jan Poortman , maart 2019

 

Auteur:Jan Poortman
Trefwoorden:Tweede Wereldoorlog, Onderduikers, Katoenbalen, Twentse stoomblekerij
Personen:Poortman, Semmekrot
Periode:1940-1945
Locatie:Goor, NL, Goor, Gruttostraat 46

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.