image/svg+xml

Sigarenbandjes en Croydonplaatjes

Verhaal

Sigarenbandjes en Croydonplaatjes

Plaatje bij verhaal: img_7203.jpg

Nee, ik heb ze niet meer. Het was een hele verzameling, wel enkele schriften vol en de vliegtuigplaatjes van de Croydonsigaretten in daarbij passende mappen. Die waren in de merkkleuren groen en geel. Ze zijn weg. Op een bepaald moment zag je er geen waarde meer in en verdwenen ze als oud papier.

Herinneringen zijn er nu alleen nog. Schriften vol sigarenbandjes van Karel 1 en Elisabeth Bas, de vrouw met de mooie kraag. Je vroeg je wel af waarom een vrouw tot sigarenmerk was verhoogd. De bandjes, in vele soorten, waren van Uiltje uit Kampen, waar veel sigarenmakers woonden en dan had je ook nog Agio Gouden Oogst, om maar enkele merknamen te noemen.

Sommige sigarenmerken hadden voor hun sigaren zakjes van cellofaan, dan bleef de geur goed aan de sigaar zitten, maar het bandje bleef ook mooi. Je had heel dunne bandjes, streepjes noemde we die en je had grote banden, zelfs heel grote,die noemden we vorstelijke banden. We schreven keurige brieven naar de sigarenfabrikanten in Noord-Brabant en vroegen of ze bandjes wilden toesturen. We kregen dozen vol en gingen ruilen. Het werd een gekte.

Als je iemand gevraagd had – men rookte toen nog gewoon op straat, in het cafe, ja eigenlijk gewoon overal - om het sigarenbandje, dan hoopte je maar, dat het sigarenbandje nog gaaf was en dat er niet een randje verbrand was. De meeste mensen haalden het sigarenbandje er wel af, legden dat naast de asbakken, zodat je die gemakkelijk kon krijgen, maar er waren ook mensen, die achteloos het bandje op straat gooiden of gewoon doorrookten.

Je had dan een door brand aangetast sigarenbandje, dat je, als je het nog niet had, wel in het schrift plakte, maar je deed er alles aan om een gaaf exemplaar op de kop te tikken. Immers een verbrand bandje hoorde eigenlijk niet thuis in het schrift. Je moest de mensen kennen, iedereen rookte eigenlijk een ander merk, zijn eigen merk en had dus ook andere sigarenbandjes. 

Zo was het ook met sigaretten, er rookten meer mensen Caballero en Montana, Miss Blanche of Arsenal, Roxy dan Croydon. Maar het merk Croydon had als reclamestunt en om verzamelaars te trekken op de witte kartonnen achterkant van het schuifdoosje voor 20 sigaretten een vliegtuigplaatje. Daaromheen zat een groen gele huls met een teken uit de vliegerij erop. Verzamelaars gingen dat merk dus roken. Je had er heel mooie albums bij en daar stond van alles te lezen over de vliegtuigen, de jachtbommenwerpers, maar ook over de personenvliegtuigen van Fokker en Boeing, van Dakota en Lockheed. Zo kwam de vlucht met de Uiver weer boven. En de Lockheed Constellation sprak tot je verbeelding.

Ik weet nog - ik was denk ik 14 of 15 jaar - dat ik meeging naar een GJO-jeugdkamp De Holtspraeck in Garderen in het nabijgelegen Telgterveld en later kamp De Wildwal in Beekbergen bij Apeldoorn.. Uit ervaring wist ik – ik was al eerder mee geweest naar het kamp De Marke in Dwingeloo in Drenthe - dat de jongens die rookten hun meegenomen sigaretten opgerookt hadden op zaterdagavond en zondag. Ik dacht, daar is geld te verdienen. Daarom had ik een deel van mijn zakgeld omgezet in de aankoop van flink wat pakjes Croydonsigaretten - 70 cent per doosje – en ik verkocht de sigaretten zaterdags en zondags, en ook nog wel in de week voor 5 cent per stuk. Dat was een aardige winst en ik had op die manier er heel wat plaatjes bij. Maar al die verzamelingen, op welke slinkse manieren ook bijeenvergaard, zijn weg, verdwenen. Jammer, net als de schriften vol sigarenbandjes.

Auteur:Jurry Pott
Trefwoorden:Sigarenbandjes, Croydon, Vliegtuigplaatsjes, Kampen
Personen:Elisabeth Bas
Locatie:Overijssel
Thema's:Huiselijk leven in Overijssel

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.