image/svg+xml

'Het is haast niet te geloven, maar ze komen juist uit de oven.' Sinterklaas bij Pott's banketbakkerij in Hasselt

Verhaal

'Het is haast niet te geloven, maar ze komen juist uit de oven.' Sinterklaas bij Pott's banketbakkerij in Hasselt

Plaatje bij verhaal: zg-0251.jpg

Jurry Pott heeft nog warme en levendige herinneringen aan alle activiteiten rondom het Sinterklaasfeest in de banketbakkerij van zijn ouders in Hasselt. Sinterklaas was voor hen vooral een tijd van zaken doen en omzet draaien. Er was weinig tijd om het feest zelf mee te vieren. In onderstaand artikel vertelt Pott erover.

 

Het feest van Sinterklaas

"Thuis deden we vanuit zakelijk oogpunt natuurlijk aan Sinterklaas, maar het feest van Sinterklaas vierden we niet. We hadden een banketbakkerszaak en met Sinterklaas was het dan erg druk. De lichtbak werd van zolder gehaald om de etalages in Sinterklaasstemming om te toveren. Op het glas reed dan onder een heldere maan over de daken tussen enkele schoorstenen door in mooi verlichte kleuren Sinterklaas zittend op zijn witte schimmel en Zwarte Pieten deden grote cadeaus in de schoorsteenpijpen. Het was een prachtige schouwspel, vooral in het donker. In de etalage werden op schalen en plateaus allerlei heerlijkheden uitgestald, om maar zoveel mogelijk klanten te trekken. Al vele weken van te tevoren waren we in de bakkerij bezig om de bestellijst van alle zoetigheden en lekkernijen te vervolmaken. Gevulde speculaas, boterletters, de S van Sinterklaas en alle andere letters van het alfabet, marsepein in allerlei vorm en kleur, speculaasjes met en zonder amandelschaafsel. Ik hoor nog het ratelen van die speculaasmachine, die uit een kruidige deeg-klomp, die je steeds moest aandrukken, steeds andere speculaaskoekjes in spe op het linnen uitloopbandje neerlegde. En al die speculaasharten, mooi uit de vormen gesneden en grote speculaaspoppen uit de diverse speculaasplanken. Dat was nog eens handwerk.

Als dat allemaal klaar was, dan was je er nog lang niet. Nee, fondantjes moesten op schaaltjes in de vitrine en de speculaasjes moesten ingepakt worden in blikken dozen om de versheid te kunnen blijven waarborgen. Op de zijkant van de zakken hadden we namelijk staan: 'het is haast niet te geloven, maar ze komen juist uit de oven'. Zo'n spreuk moest je natuurlijk elke dag waarmaken, want anders gooide je je goede naam te grabbel. Chocoladeletters moesten keurig ingepakt worden. Eerst in een cellofaan zakje en dan schoof je ze in een kartonnen doosje. Heel voorzichtig, want o wee als er iets kapot ging. Ondanks de uitmuntende zorg die we aan het inpakken van die breekbare chocoladeletters hebben besteed, kwamen er na de aankoop altijd wel enkele ontvangers terug met een gebroken G of H. Aan het doosje kon men zien, dat hun letter bij ons vandaan kwam. Men wilde dan alsnog graag een ongebroken letter. Ik heb dat nooit goed begrepen, want even later zetten ze hun tanden in een letter en zeiden ze: Ó, wat lekker! Waarom men altijd hele chocoladeletters wilden hebben, is voor mij tot op de dag van vandaag een groot raadsel. Ik was wel jaloers op Droste en Van Houten, want die kregen kapotte letters nimmer terug. Dit was één van de redenen waarom we na enkele jaren met de eigen fabricage van chocoladeletters zijn gestopt.

Bestellingen hadden we te over. Mijn vader was een echte zakenman. Hij zei tegen mij en mijn vriend al weken van te voren: “Jongens, ga naar de boeren in Streukel, Genne en Mastenbroek”, buurschappen waar de boerderijen een heel eind uit elkaar waren gelegen, “en vraag of ze nog wat nodig hebben voor de feestdagen van Sinterklaas, Kerst en Oud en Nieuw”. Dat was niet tegen dovemans oren gezegd. Wij waren immers jong en wilden best helpen en ook wat verdienen. We fietsten heel wat wegen af en vroegen bij alle boerinnen of ze nog wat nodig hadden. De bestellingen, van speculaas en boterletters voor Sinterklaas werden gevolgd door kerstkransjes en voor de jaarwisseling door oliebollen. Maar in de week voor Sinterklaas moesten ook al die bestellingen bezorgd worden. Op de fiets, trappend tegen de koude wind in, met een tas aan het stuur vol zakken speculaasjes en andere heerlijkheden, die af en toe een trap kregen van een voet die ongelukkigerwijs wat vooruit schoot. We namen zoveel mogelijk mee. Koud, verkleumd, even weer wat opwarmen en dan weer opnieuw op pad. Ik heb dat later allemaal verwenst, maar ja, het geld, dat je ervoor kreeg, vergoedde veel.

Thuis vierden wij geen Sinterklaas. Daar had Sinterklaas geen tijd voor in al die drukte en wij eerlijk gezegd ook niet. Mijn vader moest op pakjesavond bij de sjoelbakken zijn om gebroken speculaasharten en chocoladeletters aan de man te brengen. Een feest in de schuur, dat zijn weerga niet kende. In enkele uren tijd  was de hele berg vanwege breuk niet goed te verkopen eetwaar verhandeld. Daarna ging mijn vader moe van alles naar bed. En mijn moeder volgde. De kas was opgemaakt en een voldaan gevoel werd aan Sinterklaas overgehouden. Mijn tante, die al jaren bij ons in huis woonde, en het bewind over alle bestellingen voerde, ging ook naar bed. Sinterklaas zat er voor dit jaar weer op.

 

De volgende morgen toen we beneden kwamen kwam Sinterklaas, zo wisten we uit ervaring, toch nog onverwachts langs. We zagen namelijk nog net dat mijn moeder enkele cadeautjes bij de schoorsteen legde. Een kapotte chocoladeletter, J van Jurry in een doosje van onszelf, wat gebroken fondantjes en een clowntje van marsepein waar het kopje van was beschadigd. Boven, op de kamer van mijn tante, lagen dan later nog andere, wat grotere cadeaus, zoals een Meccanodoos en een opwindtrein. Maar ook die waren, zo begrepen wij, niet van Sinterklaas, maar heel gewoon van mijn tante. Nee, het feest van Sinterklaas werd bij ons thuis niet echt gevierd.

 

Jurry Pott (www.jurrypott.nl)

Trefwoorden:Sinterklaas, Hasselt, Banketbakkerij, Sinterklaasfeest, Pott, Genne, Mastenbroek, Streukel
Personen:Jurry Pott
Locatie:Hasselt

Reacties

mooi verhaal , het was toch plezant om de goede SINT te helpen !
Algemeen door anoniem op 05 Dec 2014 om 10:00:42

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.