Tineke Salakory
Graag delen we de herinneringen aan het kamp de Vossenbosch
Mijn naam is Tineke Salakory en ik ben het zusje van KkTa, aka Tata aka Paul Salakory
Op 7 maart 1954 zag ik het levenslicht, in kamp Vossenbosch. Ik kom uit een gezin van 5 kinderen en onze papa en mama. Usi Coos is helaas op 1-jarige leeftijd overleden in Semarang, zij had mazelen.
Mijn ouders hadden het altijd over onze usi Coos.
Tante Papi en oom Papi waren onze buren in Vossenbosch, evenals de beste vrienden van onze ouders, tante Ade en oom Sepe Uneputty.
Nu heeft tante Papi op 5 december 2019 haar 100- jarige verjaardag gevierd!
Chapeau!!!
Tante Ade en oom Sepe zijn al vanaf Benteng, Ambon de beste vrienden van onze ouders
Heel lang heb ik gedacht wij familie van elkaar waren. Dus niet, haha.
Onze moeder had zeer slecht zicht en de artsen zeiden dat zij geopereerd moest worden.
Helaas is het niet goed gegaan. Vroeger werd er gehecht en dat is niet oplosbaar.
De verpleegkundige die de hechtingen moest verwijderen bij de ogen van mijn moeder vergat helaas 1 draadje.
Dit ging verschrikkelijk ontsteken en daarom moest mijn vader beslissen naar welk groot ziekenhuis mijn moeder gebracht moest worden, Utrecht of Groningen.
Mijn vader koos voor Groningen, omdat onze ua Lies, jongste zusje van mijn vader, daar woonde.
Zo kreeg mijn moeder vaker bezoek, omdat onze vader voor ons 4en moest zorgen.
Het was rond die tijd dat ik besefte hoe goed wij het hadden getroffen met ons leven in het kamp.
Tante Papi en tante Ade hielpen onze vader met het koken.
Daar ben ik hun voor eeuwig dankbaar voor.
Ik deed zo goed mogelijk de rest van het huishouden, wassen, huis schoonhouden!
Bedenk dat het 1964 was, ik was 10 jaar. Dit heeft mij voor mijn verdere leven gevormd.
De saamhorigheid/ elkaar helpen is een groot goed.
Tegenwoordig wordt het nog steeds gedaan, alleen zoals in die tijd.........GROTE KLASSE!!!!
Ook hadden wij verschillende clubjes in Vossenbosch.
Ik zat bij de club van usi Uli ( toen Tanate, nu Tuhuteru).
Wij deden veel spelletjes in het bos.
Ook hier was de saamhorigheid tussen de kinderen groot.
Zoals het bij onze ouders was, zo ging het ook bij de kinderen.
Ik mis het kampleven zoals het toen was.
Helaas is Vossenbosch er niet meer.
Allemaal komen wij van verschillende kampongs uit de Molukken, alleen de Molukkers van de 2e generatie komen van
KAMPONG VOSSENBOSCH
| Trefwoorden: | herinneringen, woonoord Vossenbosch |
| Thema's: | Vossenbosch |
Reacties
Er zijn nog geen reacties op dit item